Biz

 

Xullas, gen va taqdir bor, ha. Gen deganda es-xotira va yodni yo’qotgan holda hayotdan va ekran-ortidan boshqalarning o’tmish hayoti bo’yicha paydo bo’lib har qayerdan kelishi tushuniladi. Taqdir esa tik olatga o’xshab kelajakdan zapis’, yozuv, tasma sifatida inson zotining oldindan ma’lum joyga qo’yilaverishi. Masalan, aytaylikki, genni omga o’xshatib o’tmishdan borliqning har qayeri bo’yicha yer ostidanga xos ravishda tananing ko’tarilishlari desak, taqdirni kelajakdan tepa, boshning yuqorisidan qad, bo’y-bast bo’yicha tanani yerga qadab qo’yishlar, ketma-ket o’z joyida saqlash uchun kiydirishlar sifatida seks paytidagi olatga o’xshatamiz. Demak, endi sezgilarga kelsak, birovlardan kelgan ovozni eshitish sezgisi ularning, birovlarning genli paydo bo’lishlarini bildiradi. Teri bilan tegish esa taqdir sifatida o’zaro tegayotgan shaxslarning oldindan ma’lumligini anglatadi. Ko’rish sezgisida esa bir - qalbakilar genli o’tmishdan tasodifiy paydo bo’lgan joylaridan kelishsa, boshqa bir – haqiqiylarining, asl inson zotlarining taqdiriy joylashuvida zapis’ga oid harakat-holatlarini qilib turishadi. Demak, qalbakilar, soxtalar inson zotlarining, asl nusxalarining o’tmish tasodifiy joylaridan paydo bo’lib, kashf qilinib kelganga o’xshab, narsalar ham o’tmish holatlari bo’yicha o’zgarishlari, hoziroqda paydo bo’lishlari mumkin. Endi xullas, taxmin qilib ko’zga ko’ringanini aytish mumkinki, og’ir narsalar, ya’ni uy-inshootlar taqdir bo’lib, hisoblanib o’z joyida turaveradi, yengil narsalar, buyumlar esa o’tmish bo’yicha hoziroqqa, hoziroqning o’rnida almashinib qoladi. Mana xolos, pishdi gilos. Chindan ham ichimdagilar bildirib yurganiga o’xshab, o’zim yozganimdayin “gen va taqdir” bor deyishimni o’zim yaxshi tushunmay ichimdagilar chindan deya, “gen va taqdir” bor deb men bilmagan, tushunmagan qirradan yuzlanib, to’liqlayin qilib yurishganida, men ham oxiri ular sabablimi, yoki ularning shu menga yaqinroq tushunarli bo’ladigan bosimlari boismi shu ikki so’zni, genni va taqdirni hayotga mukammal, tuzuk qilib o’rnatdim chamamda. Endi, ichimdagilar, hattoki yomonlarni ham olsak, doimiy bo’lib kelayotgan ikkilanishlarimga buyruqlari orqali unchalik meni qiynamaydilar, qayta-qayta buyruqni, kommanda’ni bajarmading deb tixirlik qilishmaydi, ammo yangi chiqqan buyruqlari bo’yicha yoki eskisini birdaniga o’zim muhokama qilib ketsam, darrov ularga aniq javob qaytarishimni, ko’zlarimni silkitgandayin yoki bir ozgina qimirlatib uchirib yuborishli qaraganimdayin inkor javobimni, agar bo’lsa talab etib olishadi.