Xay

 

73 15:00. Ilohiy bo’lib sanalgan Qur’oni Karim kitobining taqdirdan turib genga, tug’ilganimdan boshlab vaqt o’tishiga, 0 yoshimdan toki hozirgi yoshimgacha ta’sirini o’rgansak. 46 yoshda o’lishimni hisobga olib, men Qur’oni Karimni 4-5 ta bo’lakka bo’lib o’rganaman. Demak, “Qur o, Dunyo no, yo’q I, Parallel-Olam Karim, (kar men)” bo’lib, 14 yosharlik bolalik davrimda ilm-fanda matematikani o’rganib hayotni shakl jihatdan Qurganman, 23 yoshimgacha esa asosan Oliygohda Dunyoni kuzatganman, 31 umr yoshim davrigacha esa Yo’qlik qilib yashaganman, aniqrog’I men haqimda hech kimning bilgisi kelmagan, 38 umrimgacha parallel-Olamda yashayapman (ya’ni atrofimdagilarning bari tirik gavdada yurgan o’liklardir), 44 yoshimgacha Karmen. Keling xo’p tutuq belgisi qolib ketmasin, - 44-49 orasidagi Farishta, ishonch yoshlarimda 46 gacha va undan so’ng 49 gacha ‘, O’sishda yashayman. Demak, hozir 33 yoshim o’z-o’zidan parallel-olamdagi atrofimni o’rab olgan o’liklar, vafot etganlar ya’ni tiriklarning olat-kuslari bilan o’tayapti. Xullas, shular haqida ozgina to’xtalsam, aniqroq qilib to’ldirib yozsam, - birinchidan Buxorodagi barcha, erkaklaru ayollarning ya’ni o’rta yoshlilarning gavdalari o’zimga qarashli, xalqim faqatgina o’z bosh va orqa miyalarini shu gavdalarimga taqab, bosh suyagi ya’ni chanoq hamda badan orqasiga ilintirib, osib qo’yishgan. Endi men bilmadim-u, gavda qayerga borib nima ish qilsa shu miyalar ham bu yerda bo’libmi, yoki bo’lmaymi, qayoqlargadir boshqacha hayot kechirayotgandurlar. Xullas, shunisi aniqki, mening gavdalarimga miyalarini taqab, gavdam orqali himoyada o’rab qo’yganlar. Endi o’liklar qayerga keladi, ya’ni qanday qo’yiladi desangiz, 31-38 yoshimda uyimdagilardan tortib tashqaridagi bezorilargacha, bekorchilargacha ya’ni begonalargacha gavdamni o’liklar egallab qolishgan. Ya’ni mendan parallel, bir vaqtda chiqayotgan, tarqagan har qayerdagi Buxoroliklarning gavdalarini o’liklar, vafot etganlar insonlarga, miyalarga nisbatan yana qayergadir o’z xohishlari bo’yicha joylashib hayot o’tkazib yurishibdi. Holbuki – olaylikki, bu ya’ni Buxoro xalqi o’rnidagi o’liklar Qur’oni Karim bo’yicha faqatgina mening yoshimga to’g’ri kelib, mening ko’zimga, sezgilarimga va aloqa doiramga ko’rinib kirishlari mumkin. Boshqa, 3-davrga ya’ni bobolar bilan birga 3-deya topiladigan bobolarning 23-31 idan boshqa 31-38 gacha bo’lgan yosh o’liklarga nisbatan o’zgacha yoshda bo’lganlar Dunyoqarash bo’yicha haqiqiy insonlarni miyalar orqali tanishib aloqa qilishib yurgandurlar.

Ilm-fan so’ziga to’xtaladigan bo’lsak, “I, parallel-olam love, sevgi m, men – fuck aloqa n, yo’q” bo’lib, Parallel-olamni  Mening o’zim miyam va gavdam Sevgisi bilan yarataman, hamda Aloqa Yo’qlikni Sikaman degani bo’lib hisoblanadi.

Endi 3-bo’lib qayta yozdirgan bo’lsa kerak, O’lik Arvohlar uyushtirib meni yozdirgan bo’lishsa kerak deya, G’oya so’zining teskarisi “ayog’ (aloqa yog’) va oyoq (Dunyo yoq)” deya takrorlayman 4-o’rnida. Xo’p, shunisi 4-emas, boshqa taxminimcha 3-o’rinda bo’lsa, qayta takrorlaymanki, G’oya – “ayog’, oyoq”. Ibrohim bolamning kallasi qanday ishlaydi bilmadim-u, zero o’zim ham 5 yosharligimda kallam qanday ishlaganini bilmagandurman, ammo Ibrohim menga navbatda qanday G’oyaviy Xayol keltirishni bilib yurgandayin. Xullas, men o’zimcha hisoblaymanki, kallamga kelgan xayolning chalkashligidan, kim-qayerlarga bog’lanib kirib-chiqqanga o’xshashligidan o’zim keltirdim deb hisoblayman, ammo ichimdagilar yoki Ibrohim G’oyasi bilan shu xayollarni shunday chalkash, aralash yuborayotgan ham bo’lib, men o’zimniki deya o’zim shundan, noma’qul Xayoldan tezroq qutulayin, mening boshimga tushmasin deb turganimda ichimdan yoki Ibo’qim orqali xayolni berganliklari aniq bo’lib, meni to’liq, butunlay boshqarayotgan bo’lishlari mumkin.

Xullas, kecha qo’shimcha qilib yozgan shanti so’zimga yana shu o’rinda, hozir izoh qoldiraman. Deylik, misol uchun men hayotga, boshqalarga qarayotganimda dogadka, ehtimol yoki faraz, gumon, taxmin, o’y bilan yuriyman ya’ni ko’rib turgan voqeam ko’nglim uchun to’lishmasa, boshqalardan yoki shu voqeaning o’zidan boshqacha bo’lishi kerak deya fikr qilib yuriyman. Xuddi shunday hayot, meni o’rab olgan yorug’ Olam ham mendan mening ishlarimni faraz, gumon, taxmin, o’y, - fahm, farosat, idrok qilib talab etayapti. Nima ham derdim, faqatgina menda birinchi o’rinda boshqa misollar bo’lgan, shuncha yashagan davrimda ya’ni yoshligimdagi voqealarning o’zgacha tus olishidan so’raganlarim o’zgacha bo’lgan, hozir esa hayot mendan o’sirma, tur, uni qil buni qilma deya ichimga kirib olib talab etayotgandayin. Qanday qilib atrof mendan, o’zimdan, aytaylikki ko’zlarim bilan taxminan 120 gradus eniga kenglikda va 60 gradus bo’yiga ochiqlikda yurganimda orqamdan kusning teshigichalik meni aylanib o’tib omning ikki baq-baqasi, jalablarnikidayin shishib turgan qovunchasi bo’lib mening shu yoqlama qarashlarimdan menga boshqacha bo’lishimga xos gumon, faraz talab etadi. Albatta, hammasi miyadan kelayapti. Shuning uchun inson taraflama ko’riladigan miyamning Xayoli haqida yozsam. Xayol degani “x, hayot aloqa yo’q Dunyo love, sevgi” bo’lib, Hayot Aloqa birgalikda chiqarayotgan ma’nosi Yo’qlikda ko’rinib, Yo’qlik bilan jarayonli o’tilib, (onasini sikay menga yaxshi bo’layotgandayin deb o’zlari hisoblab, menga hozir shu o’rinda sassiq, miyamdan bo’rtib chiqqan, o’ng ko’zim o’ng yonidagi parallel, qandaydir bor va tegajonli ko’z bilan meni o’zlaricha bilgandayin qarash qilayaptilar) Dunyoga bo’lgan Sevgimni bildirish shu. Demak, men uchun Hayot Aloqasi doimo Yo’qlik qilib yuriydi. Ammo baribir Hayot Aloqasi bo’lib ya’ni 1-2 bor bo’lib, 3-Yo’qlik qilish shu 1-2 ni parallel jarayonlarda kuzatuvini olib borayotganda, 4-5 ya’ni Dunyoni Sevish ham borlik qiladi. (haha, ko’t tirab meni masxara qilganlari uchun 3 marta, kelingki xo’p o’zimga qarshi bo’lsa ham yozdim; o’zimga qarshi deb nima uchun aytayapman, chunki men aslida bir maqsadni ko’zlab boshlagan edim, ichimdagi yebanlar shu Xayolimga ko’p qarshilik qilib yurganlarini bildirishib, kinoyali mag’lubiyatlarini bildirishib bunaqangi bo’q-face, parallel ko’zlik qilishib, hurmatimni joyiga qo’ygandayin masxarabozlik qilishdi).

Chindan ham hozir o’ylab qarasam, bo’lib o’tayotgan vaqt bo’yicha biror kishining gapi, voqealar, televizor namoyishlari avvalgidayin esimda qolmaydi, esimdan miriqib dam olaolmayman. Barchasi esim bo’ylab havoga, atrofimdagi yorug’ olamga tarqagan bo’lib, esim bilan shu yorug’ olam tarafidan ichimdagilar menga hayot bo’layotganlaridayin qarashayapti.

Yana bir narsani aytib o’tishim kerakki, ichimdagilar menga u-bu so’zni qo’shimcha qilib yozishimni, yoki so’zlarga to’g’irlash kiritishni aytib, ichimdan pichirlab bildirib turishadiki, men ularga o’zimcha Qur’oni Karim bilan sizlar mening yozuvlarimni oldindan topgansizlar deb aytganga, bildirishga xos bo’lganimdan so’ng shunday ishonchli aralashuvlar qilayaptilarki, aslida bunday bo’lmasligi ham mumkin. Xullas, Qur’oni Karim bilan mening yashab kelgan bir kunlik fikr-xulosalarimni oxiri bir joyga yig’ishib, kelingki klaviaturaga o’zimning qo’llarim tegsa ham, harflarni o’zgartirib, oldin ko’rganlariday, Qur’oni Karim bo’yicha yozdirishlari sababli mening ushbu, stulga o’tirib yozadigan davrimni ilgaridan bilishadi chamamda. Xullas, bu bo’yicha menga oldindan tush ko’rsatishadi. Deylikki, men qanchalik tirishmayin, kallamda hoziroqning o’zida, yozayotgan paytimda yangi fikrlar kelayapti demayin, barchasini Qur’onu Karim oldindan taxlagan va ichimdagilar ilgaridan bilib olishgan. Xulosa shunday bo’layaptiki, kallamning ishlash jarayonlari, fikrlarim ham o’zimniki emas. Har qachon, yo’lda yurganimda yoki boshqa paytlar kelgan bilimlar, ruhiyat ya’ni tuyg’u, ehtiroslar o’zimniki emasligi bilinib qoladi. Demak, og’zaki gaplarim ham shu tuyg’ulardan olinib yasalayotgani uchun og’zaki gaplarim ham o’tmas, oldindan ma’lum sanaladi.

Xullas, Shuhrat do’stim haqida kelsak. Shuhrat do’stim o’zicha or bo’lib, alohida ravishda xohlagan hayotini kechirib menga parallel hayot kechiradi. Menga ko’p ta’sir etgan, aniqrog’i menga yordam berishi kerak deb topayotganlari bo’lmish Shuhrat do’stim esa bu – mening o’zimning hayot yo’nalishim Shuhrat so’ziga monand ya’ni “shu ha tasodif et” bo’lgani uchun meni o’rab olgan o’liklar orasidan go’yoki Shuhrat, menga alohidadayin tuydirilib yordam berayapti deb qo’yishadi. Shuhrat bu – mening ish mahsulim, hayotda yashash turim xolos va Shuhratning miya-gavdasida o’zi bilmas o’ligi qilib ilintirib qo’yilgan.

Xullas, shuni ham aytib o’tishim kerakki, ichimdagilardan istalgan biri menga buyruq bersa, darrov o’lik Arvohlar mening nazarimni o’zlarining nazarlari asosida shu buyruqni bajarish tomon qaratishadi. Ha, ko’tlarning ishi deya ichimdagilarning o’zlari aytishdi. Xullas, oxirida sen nima qilding, urushmadingmi deganimizda o’zlarini urushga aralashmagan, dallollar, orachilar sifatida ko’rsatishib sog’-omon qolmoqchilar. Holbuki urushning asosiy sababchilari shular, ya’ni men buyruqlarga qo’yganman, ularni qilmasligim mumkin deb hisoblaganimda, dallollar, kayvonilar, orachilar nazarimni, nazdimni darrov buyruqqa va shuning bajarilish yo’nalishiga qaratib menga buyruq, talab berganlardan ham ko’proq xira-pashshalik, yomonlik qilishadi. Haqiqiy, urush qilmasdan urishtirayotganlar shular, o’lik Arvohlar, - bo’lmasam. Go’yoki ular aytmoqchilarki, qarama-qarshi taraflar ikki tomon, dushmanchilik qilib o’tirishadi debki, aslida o’rtada yomonlar, dallolarning ishi yomonlik sifatida bo’lmasligi kerak demoqchilar.

Endi yana bir manzarani qaytaramanki, -lar qo’shimchasini qo’shib yomonlarni yozsam, o’zlaricha xursand bo’lishib bizni sizsizlayaptimi deb hisoblashadi. Aslida men ko’plik uchun ko’plik, -lar qo’shimchasini qo’shayapman xolos.

Xullas, yana nima ham yozardim, gap kelmayapti kallamda. Bu -, xayolning kallaga kelishi haqida yozsam… Xayol kallamga shuvirlagandayin, miyamning qayerinidir qizdirib, skirt ya’ni ayollar orgazmlarini otgandayin, sachra portlagandayin, maydagina miya joychamda suv sochilib ketgandayin keladi.

Xullas – sotib olgan zapis qurilmamning kelishini kutib turibman, shunda sizga har mahalning o’zida hisobotga o’xshagan hoyotimni bildirib turaman.

Endi o’zimning ham shu joyimda qolib o’tirib yozgim, yozishni davom ettirgim kelayapti, ammo ichimdagi yomonlar, o’lik Arvohlar ketmasligim uchun men qurshovda olgandayin yomonlik ham qilib turishibdi. Go’yoki ichimdagilardan biriga yomonlik qilib o’zimning bilinishimni o’zimga salgina sezdirsam, ichimdagi o’lik arvohlar darrov shuning teskarisiga yopishib o’zimga qarama-qarshi holatga gavdamni burishib harakat qilidirishadi. Umuman men joyimda, qayerda bo’lmasin tortinishli, taranglashuvli itarishli turaman, natijada keyingi harakat tarzimni, qimirlashimni hali kallamga keltirmayin harakat qilib, holatimni o’zgartirib qolamanki, shu holat o’zgartirishlarga o’lik arvohlarning qo’llari bor deb hisoblayman. Albatta, o’lik arvohlar mening o’tmishimdagi holatlarimni hoziroqdagi yangisi o’rniga takrorlayotganda barchasi mos-mos, muvofiq kelmasligi mumkin, shunda holatimni yangi ishga o’zgartirgan o’lik arvohlarning tortilib kutib turgan bo’lmish mendagi holatimni izidan borib ham, so’ng qo’shimcha moslashtirishlar ham kiritib qaytaman.

Xullas, - shunday trend ham kuzatilayaptiki, ba’zi yozuvlarimning harfini yozayotganimda, qandaydir ravishda o’zim yozmayotgandayin, Qur’oni Karim yozdirayotgandayin xatoliklar, to’siqlar uchrab turadi. Men aytib o’tganman, aslida bu qanday ko’rinishdaligini. Ya’ni men miyamning shilliq qavatini qo’llarim bilan uqalab bosayotganimda, shu tegayotgan qo’l barmoqlarimdan miya ostigacha, ya’ni Qur’on tuzgan asosgacha chiziqlar, qiltiqlar o’tadi xolos. Aslida shilliq qavatni, miyamning yuqorisini bosishim eng ostidagi meni oldindan bilib, yozilish uchun olib qo’yilgan, yig’ilgan Qur’on so’zlarini simmetrikaviy ravishda chiqaradi. (Ish qolmadi degan yavniy, ayon ma’noni o’zim ham sezdiga chiqarishib, enam qarag’ay vovirlab, hovvilab ya’ni uydan ovoz, kelin so’zi bilan chaqirib karaullikni bildirib chiqdi).

Umuman menga yozuvlarimdan shunisi qiziqki, o’zim, men va h.k. so’zlarga nisbatan egalik, fe’lni boshqacha qo’shimchalar bilan tugatishni yozuvda to’g’ri amal, tushuncha deb bilaman. Buning uchun qo’shtirnoqlardan foydalanmayman. Masalan, men nima qildi deb hisoblashdi degan gapimda, men so’zi nima qildi iborasiga ikkala tarafdan bog’langan ya’ni birinchisi mening o’zimning tarafimni bildiruvchi men so’zi, ikkinchisi nima qildi bo’lib, o’zimga nisbatan boshqalarni bildiradi.

Xullas, ba’zida, masalan, shu yozuvlarim davomida zararlangan qonlarimni shumshagimdan olib butun gavdamga, ichki badanimga tarqatishadiki, shunda qo’shimcha qilib yana chetdan nigoh bilan mening to’g’riligimni, xatosiz yozuvimga bo’lgan nigohimni nigohlari bilan tekshirib, sinab turishadi. Hayhot – odamlar -, shu - nima degan gap bo’ldi. Bo’lmasa, o’zim yetkazib aytayapman, zararli qonlarim sog’lomlari bilan paradoksli ya’ni sog’lomlarining bir miqdor ustunligida turishadi deb tiqishtirib o’tayapmanki, nega bo’lmasa shuni tushunmagandayin ikkala qon turlarimdagi o’zimning hayotimni o’zimga tiqishtirishadi.

Gen qon deyilgan. (sherda to’xta deb aytishdi, baribir ushbuni yozib aytganlarini qilmadim, shundagina tinchiymanda, bo’lmasa, meni butunlayin bilib boshqarayotganga o’xshashlari menga umuman yoqmaydi). Gen ya’ni qon bo’yicha ham simmetrik amalga o’xshab paradoks borki, bir miqdor kam bo’lgan yomon, zararli Spid qonlarim Ibo’qim, Mustafo, xullas, farzandlarimga sog’lom qon bo’lib o’tayapti. Shu sog’lom qon bilan farzandlarim, aniqrog’I ularning o’lik nusxalari mening yoshlik hayotimni, hozirgi qarashlarimni teskari qilib, hayotdan menga qarashni, kuzatuvni, o’zimdan tashqaridagilarga bo’lgan eski munosabatlarni o’zimga olib berishadi. Ha, - to’g’ri topdingiz, demak, - buki – Ibo’qim ham, Mustafo ham mening parallel Olamimda o’zlari, tirik gavda yoki miya bo’lishlari emas, balki o’lik nusxalarini menga duchor qilib qo’yishgan. Shu o’lik nusxalarni tirik yurishlari bo’yicha birdan o’ldirsam, Ibrohimni qayerdan bo’lsa ham topib olganga o’xshab chinlari, Ibrohim ham o’ladi.

Umuman odatda ertalab “u” meni majburlab turg’izadi, bo’lmasa – dori sababli uyqu kayfiyatida bo’laman. So’ng ba’zida hovlini aylantirib ikki krug, doira, qator yugurtiradi, so’ng yuzimni yuvmasimdan odatda qo’llarimni yuvib nonushtaga boraman. So’ng enamning xonasida uyquga ketaman, tushlikda yana turib choy ichaman, ovqatlanaman, so’ng oxirgi kunlar trend bo’layotgani yana qayta uyquga ketaman. Keyin soat 2-3 larda turib televizor ko’rmoqchi bo’laman, shu o’rinda nima demoqchiligimni yozsam bu – televizor ko’rib, o’z xonamda bir xil ish qilib zerikaman. Keyin tezroq bo’lsin deya ishga chiqaman, shu yozuvlarimni yozaman. Odatda soat 4-5 larni kutib ishga chiqardim, zero shu paytlar uyga bolalar bog’chadan kelishlarini bilaman. G’ala-g’ovurdan uzoqda baribir yaxshida. Mana shu o’rinda g’ala-g’ovur so’zini eslatishdiki, bu so’zni eslamganimda, bilmaganimda edi boshqacha yozib ketarmidim, Qur’oni Karim bo’yicha bo’lmaslik sharti ma’lum bo’larmidi deb o’ylayman. Ammo bilasizki, ishga kelganimdan so’ng, miyamning korasida, eng ichki orasida joylashgan oxirgi ishimdan to hoziroqdagisigacha bo’lgan 1 kunlik fikr-xulosalarimni, kelingki yozuv paytida o’zimdan ham qo’shaman deganlarim bilan birgalikda baribir Qur’oni Karim bashoratiga tushib yozaman.

Mana kecha yozganim bo’yicha (aslida yana yozdirayapman deya kulayapti) men hayotni kuzatib ikkilanish munosabatini berishim kerak, ammo hayot meni kuzatib mening ustimga shanti lik, ikkilanib bildirish qilmasin deganim bo’layapti. Shunda o’zimni bekorchiga chiqarib, yozuvlarimdan ma’nini uzib, nima bo’lsa, to’ppa-to’g’ri yozib ketavermoqchiman. Aniqrog’I qo’lga qanday ma’qul bo’lsa, o’y-fikrsiz.

Shunday qilib, Arvoh meni qiynayotgan bo’lsa, Arvoh so’zining teskarisini topaylik. Bu – hovra ya’ni “ha ovora” degani bo’lib, Arvohlar ko’ti ko’tarolmasligini bilib qolayapman. Harfma-harf ochsak esa, Hovra – “ha Dunyo va tasodif aloqa” bo’lib hisoblanadi. Arvoh esa teskarisi – “aloqa tasodif va Dunyo ha”, demak, Arvohlar ham o’zimdayin(niki).

Umuman yana bir narsani yozib aytmoqchi edimki, qanday qilib bir so’zning sanskriti va teskari sanskriti chindan ham qarama-qarshi ma’nolarda bo’ladi deb. Aniqrog’I shu Sanskritlar harflar bo’yicha emas, balki bo’g’inlar, katta-kichik bo’laklar bo’yicha ochilgan bo’lsin. Demak, so’zlar chindan ham Sanskritcha tuzilgan deyiladi.

Shunday qilib, (boyagining davomi…) ishga kelib, salgina ziqnalikdan chalg’iganimdan so’ng yana uyga borib televizor qo’yib yoki shunday yotaverib bir burchakka o’ylab qarab turib ora-orada suv ichib turaman. So’ng kechki ovqatni yeb yana uyga qaytib bolalar va “u”ning davrasida televizor va boshqa ishlar bilan ovora bo’laman. Bilsangiz agar, bu ishlardan ham tashqari kuniga uch mahal, 2 mahali, ya’ni ertalab va tushlikdagisi payti meni qayerdan ham bo’lmasin topib kelib, uyqumga aralashib enam qarag’ay dori berib ketadi, 1 mahal esa soat kechki 8:30 larda tungi dorimni ichirishga “u” enam qarag’ay turgan yon uyga yuboradi. Shunday qilib odatda hamma uxlash payti svet, chiroq o’chirilgandan bir oz o’tib televizor ham o’chib men va oilamdagi boshqalar uyquga ketamiz. (shu yerda ya’ni uyquga ketishing to’g’risida o’zingga yoqimlilikni ko’rsatding deya bunga biz aralashamiz, ya’ni uyquga boshqacha tarzda ketkizamiz yoki umuman halaqit berib, ketkizmaymiz deyishmoqchi bo’lishdi). Dadam, semechka olib keldi. Bugun ko’proq ishlabman shekilli. Ertaga 74 (shunisini, ushbu gapni ham yozaqolay) – 7+4=11 ya’ni Farishta va ishonch kuni; aslida hozir 17:09 bo’lib, ertangi kunning 5 soatga yaqinini ham bosib o’tibmiz; ushbu oxirgi gapimni ko’proq aloqaga kirishtirishlarini bilib “;” lar bilan ajratdim; zero oxirgi gapim, jumlam oddiy, ahamiyatsiz, odat tusiga xos chiqsa yozuvlarimni ichimdagilar teskari qilib qisishda yaxshi o’tuvchanlik qilmasligi mumkin.