Nima

 

69 15:35. Xullas, qo’tir oq ya’ni qo’toq va do’rda (ha, o’r, u yerda “u yer davomida”) ya’ni kus bilan ham tanishib oldik. Qo’tir oq mening parallel zararlangan qonlarim bo’lib, o’zim o’tmishda birovlarga qanday munosabatda, muomalada gapirgan bo’lsam, u, qo’toq ham menga shunday, o’zimdan o’zimga bo’lganga xos ichkaridan munosabat qilib gapiradi, qo’pol ravishda shipirlaydi. Do’rda kus esa menga ichimdan – boshqalarga qanday munosabatda qaragan bo’lsam shunday, o’qtalishlarni shundoqqina ichimdan, (paradoksial qonim bo’yicha) o’zimdan o’zimga nisbatan qo’llaydi. Demak, bunday vaziyatlarda agar menga qo’tir oq, qo’toq yoki do’rda kus halaqit bersalar, qo’toqqa kusni va kusga qo’toqni ulashgandayin bir-birlariga teskari ishni qilishim kerak. Ya’ni, ichimdan qo’toq gapi chiqsa, chetroqdagi amalimni keltirib chiqarib shug’ullanishim kerak, chetdan bo’lgan bema’ni o’qtalish ichimdan bildirilsa, shu kusga, omga qarshi o’z o’rnimda qolib, o’tirib qo’yaverishim kerak.

Endi, shunday bo’layaptiki, Nodirning uyida Dunyo-rafiqam deb atagan 7 dagilar, ya’ni ko’nglim egalari menga dil xiralik qilishayapti. Ya’ni go’yoki mening hamma harakatlarimni bashorat deb topganga o’xshab, turtkili, tolchok li va impulsli, birdan, ko’rinmay qolgan narsaga borib tegadigan harakat bo’laklarim, to’xtalishga xos davomiyliklarimdan so’ng chindan ham o’zim oyog’im tagidagi narsaga tegmay o’tib, shu nomusli havvoyilarni, ko’ngildagi Ilohlarni ham lol qoldiraman, 2 tasi 1 dagi foydani olaman, xullas menga biror narsaga, oyoq ostidagi buyumga tegmay ketish oson deya oyoqlarimni boshqara olaman deb turganimda baribir yana o’sha gap, qo’tog’im bilan hozir shu muammo ko’rilayotganidayin, qo’tog’im shu o’rinda peshonmga chiqib peshonam suyagi va ko’zlarimni oqizib o’zining izidan pastga yugurtirganiga, tushurganiga o’xshab o’zimning boshqaruvimni bir zumdan bo’lsa ham, shu havo radioto’lqinlari bilan nisbiy vaqtda meni liliputlar, mayda hasharotli harakat tezligida ya’ni sekin-tez vaqt bo’yicha ko’rinmasdan boshqarib, oyoqlarimni, gavdamni har qayerdan bir nechta bo’lib ushlab ko’nglimdan osongina o’tkazib endi bajaraman deb turgan trayektoriyamni, qandaydir maynam, peshonam sezib turgan shu qiyinchilik asosidagi qing’ir-qiyshiq, o’z oyoq-gavda kuchlarim yo’nalishiga qarshi zo’r urib ularni boshqarayotgan, zig-zaglab tortishayotgan harakat yo’nalishiga tushib umumiy trayektoriya hosil qilgan holda depinaman, oyog’im ostidagi yoki boshim tepasidagi nimalargadir tegib ketaman. Masalan, ovqatni ustimga tushurish ham shunday. Umuman nomusli havolar shunday qilishayaptiki, bilmasam endi – yoki birinchi mening diqqatim bunday falokatlar, depinishlar, ovqatni ustimga ba’zida to’kishlarga va kimlarnidir yonimga olib kelib meni qistab asablarimga o’zim bo’yicha tashqaridan tekkanga xos ravishda asablarimni qirishi, xiralashtirishi, tirnashi, yulishiga tushishi bilanoq o’zlarining meni shunday urgandan so’ng ko’ngillari to’lganini ichki nigohli, havoli munosabat, qarash bilan bildirishadi, yoki birinchi diqqat bo’lib, men ikkisi birida deya ular, nomuslilar tomonidan birdan eslatilgan shunday falokat ehtimolligiga diqqat qaratib darrov falokatni bo’ldirmay foyda olayotgan mahalimda baribir falokat, debsinish (nimanidir ustimdan o’zim darrov sal oldinroqdan tegmaydi deb hisoblayotgan joylarimga ketma-ket tegib o’taverishi, mening o’zimni boshqaruvdagi, qotgan holimda tabiat ta’siri ostidagi shunday ojizligim) ro’y berib teri tirnachilik bo’lib o’tadi. Barchasi go’yoki qo’tog’imni tashqaridan paypaslashda kayfim, shahvatim yoki orgazmim, lazzatim emas, balki qo’tog’imning uzun asab tolalarini qirish, qonatishga o’xshash holatlarga xos bo’ladi. Him, - shu o’rinda hozir qo’tog’im tashqaridan munosabatga xos tirnalganga o’xshab o’tiribdi. Umuman hozirgi boshimni, gavdamning yuqori qismlarini aytsam, boshim qum bilan to’ldirilgan xumga o’xshab qolgan, xuddiki qandaydir ravishda o’zimniki deb turib boshimga tegsam yana itarib teggim, qichigim kelib ketavergan sari bir nimaga, (noma’lum narsaga) tashqaridan tegayotganim bilinadi.

Umuman menga shunday tuyuladiki, ba’zi kerakli, tuzukkina gaplarimni yozganimda oxirida ichimdagilar sal oldingi so’zlar orasiga qandaydir to’ldirishli qo’shimchalar qilishadiki, natijada men o’ylab qolib, bu – barcha shu paytgacha o’tmish yozuvlarim ichimdagilar uchun ma’no jihatdan jarayonli tahlil qilinib bo’lganga o’xshab, men ajratayotgan, bildirayotgan oxirgi bu gaplarimning ham ma’nosini, mazmunini darrov tushunishib, o’zlari uchun mening oldingi so’zlarimda, ular bo’yicha tahlillaridan so’zlarni, iboralarni olishib, qandaydir o’zlariga tegishli, kerakli sonda qo’shib qo’yib butun gapimni o’z foydalariga, maqsadlariga xos qilib qo’limdan olib qo’yishlari bo’ladi.

Umuman kompyuter va televizor so’zlariga qarasak. Kompyuter degani “ham o’tir” iborasiga o’xshab ketadi, televizor esa “to’xta el aniq biz zor” Sanskritcha ma’noni beradiki, televizorda audio-video tasvirlari, eshittirishlari eldan olingan, keltirib chiqarilgan ravishda es bilan birga almashtirilsa, kompyuterda tasvirlar, eshittirishlar es-xotira bilan birgalikda ham almashtirilmaydi ya’ni bitta video yoki qidiruvlar natijasi, ekran orti to’liq oxirigacha davom etadi. Menga ichimdagi O’lik Arvohlar aytishardi, televizorni nima uchun ko’rasan deyaki, men shunga bunday javob berardim, hayotni tegmasdan, uzoqdan qanday ko’rib ta’sirlashsak, shunga o’xshash tomosha qilaverardim derdim. Endi bo’lsa, uning shu bema’ni, oddiy javob kutiladigan savolining mohiyatini tushunib, televizorda men davomiy videoni ko’raolmasligimni bildim. Zero televizorda menga davomiy, asl boshdan-oxirigacha video-zapis ko’rsatilayapti deb turganim, kadrlar, tasvir va eshittirishlar oralab mutloq boshqa, xayolimdagi, genim bilan bog’liq videolar qo’yilganda esim ham yangi video-audiolar yangi tarixiy davomiyligiga ko’ra o’zgaradi. Televizorda o’liklar chiqqani uchun biz tiriklar nima bo’layotganini, ko’rsatilayotganini idrok qilib, tanib bilolmaymiz. Hammasi bir zahotdayoq es bilan birga almashinib turadi. Planshetlar “plane, tekis sho’t, hisob” bo’lib, televizor va kompyuterlarni orasi, birlashtiruvchisi sifatida ikkisidan ham yon yog’idan orqamoqqa o’tib tushib, ikkalasiga ham jarayonli aralashib turadi, hayot o’tkazish jarayoniga o’xshab turadi. Aniqrog’I planshetlar, tablar tabga munosib bo’lib, uzoqroq, (ko’proq) vaqt davomida audio-video kadrlarni es bilan birgalikda almashtirib turadi. Demak, kompyuter 31 ga ya’ni O’lik Arvohlar, G’oya, Iblis va O’ylovga tegishli, televizor esa 38 ga ya’ni Xayol, Shayton, Bilim, Ruhga xos, planshetlar bo’lsa Farishta hamda Qo’rquv, tafakkur, tasavvur va ishonchga tegishli. Sotovi’y telefonlar ya’ni smartfonlar esa “sot ov iy” va “smart, aqlli fon”lar deya tushunilayotgan ma’nolarida bir es, xotira asosida muntazamlikni, davomiylikni saqlab, aloqadagi gaplarni shu sotkalar orqali suhbatdoshlarga bildirmay, muloqotchilar ovozlarini, gaplarini o’zgartirish orqali amalga oshiradi. Ya’ni gapiraolmaydigan, bo’g’iz va miyasi bir xil ishlab gap chiqaradigan insonlarni yanada shunday qilib qo’yadi. Xullas, Kompyuter Televizor tandemi, juftligi yoki qarama-qarshiligi hamda shu ikkisini birlashtirib orasiga tushgan Planshet va Sotka juftligi mavjud.

Xullas, shunaqa gaplar. Endi baribir meni joyimdan turg’izmay, gaplarimning o’zim bildirayotgan yakuni bo’lganini inobatga olmaslikka harakat qilib ishlatmoqchi bo’lib turgan o’lik Arvohlar uchun aytamanki, ular mening gaplarimdan 100% ga yaqin qoniqishimni o’zlarining omlari dip, chuquridan topishib, go’yoki meni boshqarayotgan qo’tog’imni kuslarining ustini xomchot, silab-siypalab qo’yayotganday qilib meni bilib olganlaridan ya’ni gapimni, jumlamni tez yoki yetarli deb sanab o’zimcha ko’nglimdagidayin tugatmasliklarimga aralashib, xullas, - mening kalla ishlashimni ya’ni ko’nglimdan kelib chiqib oxirigacha yozmoqchi bo’lgan gaplarimni qisqartirib, to’ldirmay qo’yishimga qarshi o’z-o’zidan bo’lib o’tadigan, bashoratli oraliq bor deya xomchotdan kusning chuqur ichigacha tortib olib boradigan holni sezdiradi.