Nima shu xayin

 

78 16:14. Yozishni hozirgina bo’lib kelgan fikrlarning teskari tartibidan boshlasam. Demak, 1-si Shanti bo’lib, men “u”ning geni bilan almashinib, har doim bema’ni, o’zimni sig’dirmaydigan, chalkash fikrlar, xayollar aniqligiga sho’ng’ib ketaman. “U” va o’zining yuqori oila a’zolari esa mening shanimdan foydalanib, o’zlarini balandparvoz, haq talab, o’ziga qarab biladigandayin tutadilar. Aslida shan o’zim, ti esa birovlarning “seni” sifatida har qanaqa, - istalgan aniqlikdagi miya kuzatuvini “u”ning oila a’zolariga, asosan qaynotamga qaratilishi. Qaynotamning o’lik nusxasi meni hech ham senlashda, shanimga teskari “ti”lashdan to’xtamayapti.

2-si, demak, - “musa toblangan Dunyo” va “va bir ohim” ma’nolarida kusni bildirib, Mustafo va Ibrohim onasiga ko’proq tegishli. Ajrashsak ham shu ikki bolalarga onasi qaraydi.

3-si tezkor teskarilik haqida bo’lib, ichimdagilar xayolimga kelgan har qanday, bema’ni ikr-chikrli yoki sof toza, o’z foydam uchun to’liq bo’lgan, qayerda yurmayin, bo’lmayin - tuyg’ularimni tezkor teskarilik qilib, bordi-qaytdida men shu xayolni yaxshi deya o’zim uchun chiqargan bo’lsam, yomon qarama-qarshisiga meni duch keltirishadi, yomonini ma’qullay ketaversam, qaytib endi yomon bo’lgan avvalgi yaxshisiga to’g’irlashadi. Shunday qilib ko’nikmamni, mahorat-malakamni tez-tez sinay, sindira boshlayaptilar.

4-si. O’zi shu 3 ta bor edi xolos, 4-si haqida 3 ta bilan yakunlanmasligi uchun yozayapman.

Shunday qilib, menga bunday karaul time larni, ya’ni so’zlarimning o’zimga yoki yonimdagi birovlarga xavfi bo’yicha chetdan, uyimizning boshqa joyidan birdan eshik qoqtiribmi, yoki panadan ovoz chiqartiribmi, boshqalarning borligi va kelishini sezdirishadiki, go’yoki hamma mening ishimga, oilamga “nima bo’layapti o’zi”, “kimni o’ldirding” deya aralashmoqchi bo’lishadi. Masalan, hozir ham o’ldirding so’zini menga cho’qlatib qarashib, kimnidir keltirmoqchi bo’lishgani ichimdan sezildiki, ammo yozganim ma’nosi shunga yo’l qo’ymadi. Umuman birovlarni keltirish, sharpasidan ovozlarini eshittirish, aynan kimligini alohida bildirishga xoslashish bo’yicha o’zlaricha ichimdagilar aytishlari mumkinki, bizlar sening so’zlaringni, ishlaringni oldindan bildik, shuning uchun boshing g’avg’odan ko’tarilmasligi kerak, yaqin birovlaring, uyda bo’lsang shu oila a’zolaringni aralashtirib chiqarib uraveramiz seni deyishadi. Albatta, bashorat uchun ko’pchilik mening ishimni, mantig’imni oldindan bilgan bo’lishi kerak. Ammo mantig’im bo’yicha topayotganlari sababli, ko’pchilik bo’lishiga qaramasdan, bashorat sanalmaydi. Umuman mantiq bo’yicha ko’proq topishning o’zi chindan ham bashoratga xos bo’lishi mumkin. Zero hech kimga birdan, (to’satdan) mening ustimdagi, (meni) bashorat qilish imkoni berilmagan. Xullas qilib aytganda, ichimdagilarning tarkibam joylashuvini ham bilib olishimiz mumkin. Chunki, yozganlarimni ichimdan aytib borishim yoki og’zaki gapirganlarim bo’yicha aslida men qayerda turganimni karaul bilan bilishayaptimi, demak, o’zlari mening o’tmish hayotim bo’yicha meni har qayoqda ko’rib, sezib turgandayin bo’lishayapti. Mendan ma’lumot chiqishini bilishib, gavdamning hoziroq qayerdaligini bilishmaydi. Doimo kasal bo’lib hushim tarqab, har qayoqqa e’tiborimni qochirgandayin ketsa, ya’ni ko’zim orqaga ketadigan paytlari ichimdagilar seni biz buyoqda bo’lishingni kutgandik yoki uyoqda nimadir qilib turishingni kutgandik deya millionlab o’zlari orasidan hoziroqdagi o’zimni ko’raolmay, o’tmishim yurgan yo’lim va kelajak rejalarimni uqishlari bo’yicha o’liklar (har qayerdan) kuzatuvi ichimda tarqagan.

Yana bir narsani yozishim mumkinki, ichimdagilar chindan ham mening ahvolimni yaxshi bilishadi. Uxlab to’yganimcha ham bilishib, shu yomonligi bitta bu – kimnidir, “u”ni meni turg’izishga yuborishadi. Go’yoki men to’liqlayin qo’lga olingan, boshqarilayotgandayin sezaman o’zimni.

Mana doimgidayin boshimni qattiq tekkanga o’xshab qichitishadiki, zero qo’tog’im bo’y-boshim barobar kelib, qo’tog’imni 5ga 1, qo’llarim bilan konchit qilib qattiq surib tushiraverishga, qo’lim orasida bordi-keldi qilishga o’xshataman.

Yana bir gap shu o’rinlarda chiqib qolayaptiki, meni, yozuvimni oldindan topdim degunlaricha, men aslida ichimdagilarning menga buyurib yo’naltirayotgan (bilinishi qiyin) ishlarini, navbatdagi (past) gaplarini ichimdan tushunib, ilg’ab yozayotgan, ishlayotgan bo’laman. Demak, hammalari ochiq-oydin qayernidir kuzatayotganda, masalan, ishimdagi shu so’zlarni yoki yurib-turishimdagi xatti-harakatlarni – bu – meni bashorat qildim degan hoziroqdagi qarashlari bo’yicha bildirayotgan ishlarini sal oldinroq, bashoratdan avvalroq eshitib qilgan bo’laman xolos.

Xullas qilib aytganda, Ibosh o’zi odam bolam o’rnida bo’lib, ammo mening yoshligimni mening hoziroqdagi yonimda ko’rsatishga majbur bo’lgani sababli, men Ibrohimning o’liklar va tiriklar o’rtasidagi kollinear vaqtdagi erkaklik paytiga Ibrohimning asl, shu yoshligidagi telepatik buyruqlari bilan tushayotgan bo’laman. Menimcha Ibrohimning kallasida doimo men, mening siymom va miyam faoliyati bor bo’lib turadi. Shunda Ibrohim mening borligimga shak ham keltirib, orli ishonch ham bildirib odatda menga chalkash, tiqma-tiqon xayollarni keltirib, shular bilan sarson sargardon ya’ni ichimdagilar orqali teskarilik bellashuvlari qildirib turaveradi.

Men itga o’xshab birdan kelgan xayollarning joyini, o’zini, chegarasini, umuman nuqtalarini aniqlaguncha, meni shanim bilan qo’rqizayotgan yangi oilam bo’yicha o’zimning shanimni qaytarib olishim kerak. Misol uchun, ichimdagilar hozir shu o’rinda “seni ariqqa urib tashlab ketamiz” deyishadi, aslida esa bu – mening ularga gapim, qo’rqizig’im bo’lishi kerakki, yosh oilamiz qarindoshlari mening (raqamli, barcha Dunyolardagi; mana shu yerda qarangki, o’zimni bunday bildirsam, darrov “oh-oh yozishini qarang” deya istalgancha maqtovlarni berishadi; aslida esa bunday eslatmasam doimo mening bu obro’imni o’zlariniki qilib meni urib tashlashga ishlatishadi; meni “u” bo’yicha yangi qarindoshlar o’rniga qo’yishadi) obro’yimdan foydalanib o’zlarining faqatgina Tojik ayollardan (ularning erkaklari ham ayolsifat) qolgan itliklarini, kuchukliklarini bema’ni xayollar bilan menga tovlataverib bildirishaveradi. Men shu o’rindan boshlab, chunki bu – doimiy ichki ruhiyatga aylanib qolgan, - o’zimni qaltiragan qo’rqoqdan darrov qo’lga olib kim-kimligi, o’rinlarimiz aniqligini ichimdan ularga bildirganchalik o’zimning urag’on, qo’rqmas, yaxshi, shanli, sof fikrlaydigan, miyasi tinch, har xil aniqlik uchun xayollar kelmaydigan joyimga o’tib olaverishni qilishim kerak. Mana, misol uchun shu o’rinda ham men kusning yonoqlari bo’yicha ichimdagi aylanib tushirishni davom ettirib, aylanib ko’tarilishim kerakki, shunda o’zimga o’zim bek va xonligimni, o’zimni o’zim boshqarayotganimni tushunaman. Ya’ni shantiga, shansen takroriga tushavermasam va yagona ravishda itnash, “it bizning”ga yo’liqmasam sog’lom fikr qilib, hamma yoqlama o’zimning fikrlarimni bildirishim mumkin. Aks holda oddiy muloqot kerak jarayonlarda ham o’z-o’zidan o’rinli bo’lgan gaplarni aytishga ikkilanib ichimda yumilib qolganimda, shu gaplarni nimaga aytmaysan degan ma’noda janjal, menga teskarilik chiqariladi, yoki boshqa birov mening o’rnimga bu gaplarni aytib meni kamsitgandayin, yolg’ondan (ya’ni miyam o’zimniki-yu, kallamning ichida, sening miyangni qayerdan bilay deya ichki gaplarimga teskarilik qilib) mendan obro’ni, (gapni) olgani yo’qligini bildirib, obro’imni to’kib qarash qiladi.

Ba’zida shunday ikkilanishlar bo’ladiki, masalan, shu yozuvimda bu o’rinda sal avvalroq, oxirgi gapimda bo’lib, ichimdan xayol qilishimga, tuyg’u bildirishimga ko’ra juda kam farq bilan ikkilanish qilaman, ammo tanlagan yo’limni hech ikkilanmasdan, to’laqonli, sog’lom ravishda chiqaraman, ammo ikkinchi varianti o’lik Arvoh kuslilar bildirishib, unday ketsang ham o’sha payt ikkilanganingdagi yaxshiroq natija ko’rsatishing mumkin bo’lardi deya, shu joyning o’zida teskarilik qiladi.

Xullas, menga shunday tuyulayaptiki, agar teskarilikni tashqaridan, hayotdan yopsam, ichimdan kelib chiqadi.

Hozir sal avval kelgan Mustafoning sharik so’rashiga, menda yo’q, dam o’tir ishimni qilay deya javob qaytarganimda esa, teskarilik ko’rinib turganidayin ham tashqari va ham ichkarini hisobga olib, ichimdagilar senga ham uni muchchilash, o’pish qo’yilmaydi, uning men uchun aralashmasligim vaqtida abba berilmaydi deyishadi.

Bugun 19-Noyabr, ammo 12 yu nol-nol tushlikdan o’tibdiki, 20-Noyabr ham keldi, yana bir vaziyatda qish ham boshlandi deyish mumkin. Ammo 20-Noyabrning bugungi tun yarmidan 2-qismiga o’tsak, shunda 30-Noyabrga va natijada 1-Dekabrga yallig’lanish oson bo’ladi.

Bugun yana shuni bildimki, o’lik Arvohlar “u”nga taqalgan o’zlarini, ya’ni kuslarini menga ko’proq bermasalar, o’rniga almashinish sifatida ovqatni mening og’zimdan, bo’g’zimdan ichkariga qurt bo’lib tortib yeyish ham kam bo’ladi. Zero shu kunlar ko’p uxlayotganim uchun ovqatlarimizning sifati pasaygan, seksni kecha 3 kunga bir marta qilishda davom ettirdik, aslida esa oxirgi rejamizga ko’ra o’rtacha 2, ammo undan avvalgi rasm-rusm bo’yicha 1 kunlarda bo’lishi kerak bo’lardi. Seksdan mening o’zim hasratda, ichki qoralanayotgan tutunda qolishim hech gap emaski, natijada shu yolg’izlik, hech kim bilmas, dori davolayolmas qiynoqdan ovqat teng ravishda paydo bo’lardi, dasturxonga keltirilib tortilardi. Ha, seks sababli ichimdagilar rejalashtirgan shumshagimning tanamning qayerlaridadir nisbiy sekin va tez vaqtlar o’yinida hosil qilinishi to’xtatilib, butun gavdamga shumshagimdagi zararli qonlar ta’sir etib, meni hasratda choqib qiynardi. O’zimga, boshimga (o’zimning) tegilaverishim davom etaverardi.

Chamamda shunday o’yin bo’layaptiki, agar yozuvimdagi bir jumlani oxirigacha tugatib (nuqtani qo’yib) ichimdagi yomonlarni yenggandayin ma’no ajratsam, darrov shular aralashib bu gapning qayerigadir qavs bilan o’z so’z birikmalarini, iboralarini, so’zlarini tiqishtirardilar. Zero shu – ular uchun oson, chunki men yozuvimga qo’shimcha ma’nolarga, qo’shimchalar ko’proq ahamiyatli deb topayotganga o’xshab ko’zim uchishi, istagim kelishi mumkin. Yana shundayki, shundan tashqari ichimdagilar menga adabiy rasm-rusmdagi so’z birikmalarini yozayotganim paytida, so’nggi qo’llanishlarda eslatib yuboradilarki, shularning qiziqligi, menga qo’shimcha so’z va qo’shimcha ko’proq to’ldirishli ma’no ajratishi mumkin deya qo’llashim keladi, yozib qoldirmoqchi bo’laman. Zero yozuvlarimga yangi turkum, so’z birikmalari, so’zlar qo’shilsa, yozuvda o’zimni boy hisoblayman. Qachon biror bir yangi so’zni eshitib qolsam, “ha, men yozganman, shu so’z menda bor” deb qo’yib ko’nglim joyiga keladi. Ammo ichimdagi bizchilarim ularning shunday adabiy, rasm-rusmli qo’shimchalari o’z foydalarigagina xizmat qilish uchun senga bildiriladi deyishadi. Shu sababli bu so’z birikmalarini tashlab, yozmasdan ketaman, ammo balki aralashmaganlarida edi o’zimdan ham aynan shu so’z birikmalari chiqishi mumkin edi deb hisoblayman ba’zida.

Odatga ko’ra meni yozuvim oldida ko’proq o’tirg’izib, so’ng “xay, bo’ldi” deya yozuvimni yakunlashga mana shu o’rinda bo’lganidayin ruxsat berardilar ichimdagilar.

Umuman yozayotganimda qandaydir ravishda ongimni darrov eslatib, shu ongimga qarshilikni bildirib oxirgi yozayotgan so’zlarimda (oldingi gaplar, barcha matnim bilan qanday teskari bog’lanish borligini bildirgandayin) otpechatka, qandaydir o’zlari bilgan sonlarda, martada xato qildirib, xatoni o’chirtirib qayta yozdirish qiladilar. Insofsizlar har qanday tezligimdan o’zimga qarshi tuzoq, qamal uyushtirib, og’rig’imni zo’riqtirayotgandurlar.