Qanday

 

7 10:29. Xullas, mening Bobirmirzo ismimdan Bobir so’ziga teskari qilib, Ribob ya’ni Sanskritchadan tushunsak “ribob simlarini uzunasiga chalganada, urganda o’rtasida aylanishini, tebranishini saqlab qolish kerakdayin” ichimdagilar mening teri, gavda-bosh osti hujayralarimning o’zidan hali javob, ma’lumot yoki tiriklik sabab-natijalari simmetriyasi yetib kelmasidan tikka simmetriyaviy qarama-qarshi chiziqni ustiga chiqarib qo’yishadiki, hali yetib kelmagan hislarimni muammo qilib zid, simmetrikaviy o’xshashlikda barcha tuyg’ulari bilan simmetriyaning hammasini bildirib turishadi. Shunisi qo’rqinchliki gavda yuqorisi boshdan ostdagi tiriklik hujayralarimni o’z to’g’ri vertikal chizig’I ustiga simmetriyani o’zidan olib chappacha, 180 gradus aylantirib taqab, to’g’irlab davom ettirishidan barcha ma’lumotlarning, zid simmetriya o’xshashliklarining, bir xil mavzu qarama-qarshiliklarini tushunsam ham shu simmetriya chizig’ining zid, aylantirib qo’yilishidagi burchak ostidagi yashiringan qarama-qarshilik cheksizligini tushunaolmay baribir bahslariga, muammolariga javob qaytaraolmayman, cheksizlikni yengaolmayman deb o’ylayman. Endi, xullas men falajman, chala nogironman, oyoqlarimdan otilganga, o’q tegganga o’xshab ojiz bo’lib bu – Buxoroliklarni kechangi birinchi ko’rgan kinomga o’xshab timsoh ya’ni “team, jamoa so, shunday oh” degan ma’noda Buxoroga yolg’iz emas, balki jamoa bilan ishlaysizlar degan ma’noda inson gavda-miyalariga boshqalardan, do’stlaridan yoqimli ta’sir, aldov o’tkazadigan o’liklar bordirlar. Hamda ikkinchi kino bo’lmish Forsaj 7 ga o’xshab tangri ko’zi menda ochilgan bo’lib, miyamda meni bashorat qilish osonligidan miyamda falaj, shol hisoblanaman hamda menga taklif bu – shu kinoni o’chirgan joyimdan qarasak, Shahzoda so’ziga uchrab “sha, hozir h, hayot zod, zot yoki yuqori aloqada” degan ma’noda yozuvlarimdan o’zimni faxrlantiradigan, g’ururlantiradigan qilib meni oldindan boshqarishlari, ishimni o’zlariga ma’lum qilishlari bo’ladi. Endi. Umuman olganda menga aynan meni aniq topib, ichimni o’qib mavzu, soha doirasida simmetrikaviy zidlik qilishadiki, xohlagan ishim qolib, bo’lmay ketsa ham mayli, zero mavzu bu – xotinim, birinchi rafiqam hisoblangan bo’lib, ikkinchi xotinim bo’lgan O’lik Orlardan timsol go’yoki birinchi xotinim bilan o’z simmetriyasi orqali urushayotgan bo’ladi. 2-xotinim tomonidan birinchi xotinimga shunday halaqit, chetlashtirish berilishi bu – faqatgina mavzu, xohishim doirasidan qarama-qarshilik bo’lib, mutloq, boshqa ishlar, voqea-hodisalarni, Dunyoni yopib qo’yish emas. Baribir 1-xotinim kuchli bo’lib, boshqa mavzulari orqali yoqimli bo’lib turadi. Ammo o’zim xohlagan aynan narsaga, ma’lumotimga yoki gapimga qarshi borishsa, o’zi qancha, ko’p-kam kelishi mumkin bo’lgan istak-xohishlarimni, yondashuv-intilishlarimni bir zumdan yo’qqa, bekorga chiqarishlaridan juda darg’azab bo’lib kelganman. Endi, sekin-asta shuni sezayapmanki, meni ham har xil yordam-ko’maklarga, masalan, Ferangiz sharini bog’lab berishga, enam qarag’ayning osma ukollariga skoch tishlab ajratib berishga jalb etayaptilarmi, demak, men mutloq, joyimda ham qimirlab turadigan eskicha tasodif emasman. Shunday damlarda, yordam lahzalarimda bir varakayiga oxirida ichimdan vahiylashadiki, “xuddi o’zim bilgandayin, oldindan ma’lum bo’lgandayin” deb ichimdan pichirlab qo’yishadi. Endi, shunday qilib o’ylanib qolayapman, o’lik Orlar yoki ichimdagilar qaysidir shu paytlarni, Ibrohimning yaqinda bo’lib o’tgan 5 yosharligini vaziyat bo’yicha simmetriya markazi qilishib, menga oldin og’riq berib kelishlariga ko’ra shu ikkinchi qism kelajakni, Ruhan sog’lomga o’xshab borishimni va hay-hay demasam, nanam hozir sal avval Yerni og’dar deya jismoniy ishga chorlashlab jisman sog’lomligimni berishlarida bu ayon bo’ladiki – o’sha kasal damlarimda shu kelajakni ichimdagilar oldindan taxlab bo’lishib, meni biror ishga, Buxoroliklarni uylariga qaytarishga oylik-daromadli korxonaga mehnat qildirishga qo’yishmaganki, zero oyog’imning kuchsiz bo’lishining o’zi Buxoroliklarni olib keladi, oyoqlarini charchatgandayin bo’ladi deb hisoblashgan chamamda. Endi mobodo o’zim uchun to’g’ri kelayotgan ishimga qarasak, boya, umuman aytganimdayin televizor va internetdagi bir xil videolarni, nomli kinolar, tasvir-lavhali fayllarni shunday taqqoslashim kerakki, qayeridadir baribir boshqachalik, farq bo’lishi kerak. Zero bu – farq, o’zgachalik, kino tasvirlarining bir xil chiqmay qolishi kelajakdan inosonlarni o’liklar tomonidan boshqacha qilib kino sifatida yasab qo’yilishidan so’ng o’tmish-kelajak qarama-qarshiligidan hoziroqni o’tkazib tomosha qilib bo’lgan kinom kelajak bo’yicha hoziroqdan, joriydan boshlab darajalanib kamayib, hoziroqqa yetaolmay qolib ketgan barcha insonlarim bo’yicha birgalikda kino vaqti davomida qotib turaolmaganliklari, vaqt o’tkazib darajalar o’yini bo’lgani uchun, hayot kechirganlari sababli oxir-oqibat shunday bo’ladiki, shu darajalangan zinapoya kesimida o’rtacha qo’zg’alish, o’sish yoki pasayish bo’ylab ortda qolganlar, oldinga chiqqanlar orasidagi farqlar aynan eng ko’p kimning aybi bo’lsa, shularni topib yagona kinoning har xil medialardagi, axborot vositalaridagi farqidan topib aniqlab biror bir ishda, Buxoro jurnalida keraklicha ma’no bilan maqolasini to’ldirib yozish orqali dolzarb qilib uyiga sekin-asta qaytarishim mumkin. Endi qanchalik qiyin bo’lmasin, ahvolimning og’irligiga qaramasdan (mana hozir shu o’rinda menga ancha bo’htonlar taqab, bolalar ovoz bilan, tasodifiy joni bor signallar bilan jon-jonimdan o’tkazib, qo’toqlarimni gavdam bilan bir qilib, yuragimni ustidan kulib o’ynashdiki, so’ng Zigul har doimgi jalabligidan yana bir parcha sezdirib “tush” degan so’zi bilan mening og’zimdan aytganga o’xshab jismim bilan ikkitasi birdalik qilganda, shu qismim suyaksizdayin ekstazli go’sht bo’lib og’ib, osilib, oqib qolgandayin bo’ldiki, yebanlar menga uzoqdan hamla qilishayapti) shuni men ham yetkazmoqchiman, demak, bu – bolalarning ustidan kulish bo’lgani uchun yoshlar yana signalni hayotdan degandayin boshimning ichidan parallel chalib turishibdi, xo’sh, - demak, - bizni eng ko’p qiynab, Dunyomizga ishontirib kelgan bu – o’tmish va kelajak, hoziroq aniqliklari, qilingan ishlar aniq, qilinayotgan sezib turgan faoliyatlarimiz aniq va shundan xulosa qilib hech shak shubhasiz kelajak ishlarimiz aniq, rejalarimiz bo’yicha ishlaydi deb turganimizda tuyg’ularda 2-o’rinda turgan 4-raqamdagi bilim katta parallellik qilayotganida tuyg’u, miya bo’lgani uchun haqqoniylikka, gavdaning amaliyotiga qarshi ravishda (kichik bo’lib) 5 ya’ni aniqlik ko’proq bir narsani o’zidayin, qiladigan ishlarim bo’lsa – 2 bir xil videolarni bir xil ko’rsatib turishi mumkin. Xullas, vaqtning nisbiyligida ya’ni vaqt o’tmasligida, fazo bo’ylab vaqtning harakatda sezilishida harakatlar, odam bo’yicha 2-raqam davom etayotganida, bir-birining qoldirgan iziga descrete, uzuq-yuluq, kadrli tasvirlar bo’ylab olib qo’yilish bo’yicha parallel bo’lganida, parallelligi ustunligida aniqlikning ikkinchi, yondosh perpendikulyar shkalali jarayonlar ta’sirlashuvchisi bo’lib qolganida vaqtni davomiy oqim, o’zi bor, harakatlar effektidan emas deb tushuntirish bo’lib, aniqlik eng kam, ojiz ishlatiladi. Demak, bizlar uzuq-yuluq yaqin ketma-ketlikda harakatlanib ketsak, aniqlik vaqtga singib vaqtning to’liq bo’lmish davomiyligida harakatlar bo’layapti deya xato xulosa, tushuncha qoldiradiki, aynan shunisi aniqlikning kam ishlatilayotgani bo’lib, parallel ravishda aynan harakatlar tushunchasining o’zlarini har xil qo’yilish, gavda bo’yicha esa ozgina baland-past ketma-ketligini shundoqqa ham o’zidan, parallellikdan bilib, hammasini ko’rib turaveramiz. (Xullas, shu o’rinda aytishim kerakki, meni bashorat qilib atrofimda sen oldindan ma’lumsan, deya shovqin-suron, boshimning ustidan boshim yetib bormas sal tepa joydan urishga o’xshashlik qilayaptilarki, men esa Xudo, Tangri bo’yicha bo’lishim ishlarini qilayapmanki, bu – bashoratga qarshi bo’lsa kerak deb o’ylab, har holda boshqa ishlar bo’yicha ichimdagilar meni aldab “zo’r yozdirishlari” bilan ustimdan kulishlari, lol qotishlari bo’lmayapti) (Nima bo’lsa ham sikimga tegmasinlar deymanki, hali o’rganaolmaganga o’xshab, balkim sikimga ichimdan o’tib ketayotgan aynan menga atalganchalik masxara qilingan Dunyoqarash ovozlari qo’tog’imni isitib, har qayoqqa o’zidan tirnalganga, tolalari yulinganga o’xshab, o’rtasidan oqib o’tayotgan orgazmimni yopishqoqligiga qarshi qo’toq-tashshog’imning jismli yanada zich, o’z joyida doimo borlik qilishi ustun bo’lib, baribir qanchalik shu qolishda, sperma yopishqoqligida qo’tog’imning go’yoki seks, yoki boshqa orgazm kelgan, sperma o’tayotgan paytlari kayf bergan deb topilgan, bolalar o’zlaricha hisoblayotgan xato joylaridan zarbalar berilib, ich-etidan tashqariga o’z-o’zidan tirnalib, yulinib ketmoqdaga o’xshash bo’ladiki, bolalar menimcha shunday paytlarda yomonliklari qanchaligi sezilib, tug’ilmay ketay, spermadan paydo bo’lmaganimda edi, baribir sperma maydaligi bilan o’zimning kattaligimni solishtiraolmayman deya boshlari dirrilab, achib ketadi deyishlari bo’ladi aslida). Umuman endi raqamli tasodifiy Dunyo kelganidan so’ng, biz yuqoridagilarning, ota-onalarning ko’zlari sekinlik bilan ochilib, odam taqdir tarafga, insonlar esa gen tomonga o’tishayaptiki, men uchun vaqtning nisbiyligi, vaqtning o’tishini bildirish uchun faqatgina fazoning o’zi borligi, yetarliligini tushunayapman, aslida esa – avval, bizning Dunyo tasodifligida vaqt to’liq oqim bo’lib hamma yerda o’tuvchan, bor bo’ladi derdim. Xuddi shunday, insonlar bilimlari ostidagi aniqlikka ishonmay ya’ni bitta kinoni ko’rib turganda har qayoqdan boshqa kinolar, videolar ma’lumotlari, gaplari yoki tasvirlarining aralashuvi bilan kino effekti boshqacha tus olayotganini bilib, sekin asta kinolarni, seriallarni, umuman video-audioni aniq, uzluksiz vaqt davomida bir xil, o’z nomi bilan chiqarilganidayin boricha ko’rib tomosha qilayaptilar. Endi. Shunday qilib miyamda 3 holat bo’lishi mumkinga o’xshaydi. Biri va eng menga ma’quli, o’rtada turgani bu – sezgilarimning o’zini, ko’z bilan qarashimni shundoqqina miyam deb, gavdam bo’ylab qisman va hayotga qarab to’liq tasavvurning o’zini bilib turishim, miyamning ishini sezmasligim, to’ppa-to’g’ri gavda va hayot chegarasida sezgilar oralig’ida quruq gavdamni bilib turishim. Ikkinchisi miyamda ko’p ishlayotganim, hisob-kitob va tuyg’ular qilayotganim. 3-si esa miyamga nimadir bo’layotganini bilib ochaolmay, ko’raolmay, bilaolmay qolishim. Endi, xullas, ushbu quyidagi yozuvga e’tiborlarini qaratib, so’zlarni katta-katta qilib yozib mening yozuvimdan olinib, aynan shu maqolamdan o’liklar tomonidan boshqarilayotgan kimdir ko’chirib, mening miyam bilan mos ravishda ya’ni insonlarni jamlashimga ko’ra ravishda o’zlarining dolzarb, umumiy yoki hamma uchun tashviq qiladigan axborot vositalariga, manbalariga yozuvimni olib o’tishlari, eshittirishlari orqali Rossiyadagi Buxorolik taxminan 91000 ga yaqin ishchilarimiz axborot vositalari bo’lgan kallaridan dolzarblikka ko’zlari tushib, Buxoro ishlarini bilib qolishsa, ya’ni aynan, yozuvimning o’zini o’zgartirmasdan, aniq yoki vaqt davomida boshqa bilimli videolarni aralashtirmasdan o’qishsalar yangi va ilm-fan bo’yicha ishonarli bo’lgan eng yuqori tamoyillaridan Ulkan portlash ma’lum bo’lganiga qiziqishib, aniqlik bo’yicha bilimlarning hammasi biridalik qilishi (shu bolalar o’zlari tomondagi hayotlarida ko’p narsalarga tegishayaptiki, taqdirni buzishib menga hozir shu o’rinda yana parallel ovozli ich-etimni kezib o’tadigan, gavda qumimni uchiradigan, siyraklashtiradigan ta’sir ovoz o’tkazishayapti, ku-ku qildirishayapti kakkini), aslida aniqlikning ustunligini (matematika yechishga qodirliklarini) bilib qolishadi. Albatta, bu – nisbiy vaqt men uchun oddiy ma’lumot, ammo endi tan olayotganimga ko’ra juda katta bilim, ma’lumot bo’lib, aslida hech narsani o’zgartirmayotganga o’xshaydi, ammo shunga, nisbiy vaqtga ergashsam, hamma ishim, ovozlar va qarama-qarshiliklar yo’qolishi mumkinligini bilaman. Xuddi shunday – Ulkan portlash ya’ni “hammasi biridalik”, aniqlik (videosi) bo’yicha bilimlarning (boshqa videolarning) parallelligidan ko’ra aniqlikning o’zi, koinotning yallig’ borligi, o’lchamlarning o’zgarmasligi yolg’on, fanda isbotlanmagan bo’lsa ham, ya’ni fanning asosi bo’lgan Ulkan portlashga qarshi borsa ham hayot, Dunyoqarash ishlari jihatidan to’g’riligi, kerakligi va haqqoniyligiga atab insonlarni o’ziga jalb qilishi va shu yo’sinda, yo’lda keyingi ishlarini oson qilishi mumkin. Xullas, Buxorolik ko’chkinchilarga aytadigan shu o’rindagi uzoqdan muloqotim, yetkazmam, jumlam:

Buxoroliklar, mening ushbu so’zlarimni o’ziday yozuv o’lchamlarida aniq uzluksizlikda o’qib bilayapsizlar

Deyman. Mana – ko’chirib olgan ko’chirib olsin. Zero men Buxoroliklarning barchasining gavdasi ya’ni miya-gavdasi egasi sifatida tangrisi hisoblanaman. Albatta, tangrilikni qonun-qoidaga solib, tasodifni o’rganishli tarzda ichimdagi o’lik Orlar, spermalarim qotishidan yasalgan qanchadir massa ulushim Buxoroliklarning tasodifini yaqindan, ozgina oldingi kelajakdan oldin ko’rib boshqarayapti, berayapti, ammo men ya’ni haqiqiy Tangrilari tirik ekan, miya-gavdalari bo’yicha gavda bo’lib olgan miya ishlashiga xosdalik o’zlari uchun tasodifiy, har xil joylarga sakrashli ishlaydi. Endi. Mana shu yozuvlarim bilan bu o’rinda enam qarag’ayning osma ukollari suv o’tishi to’xtab igna teshigidan, qayta urishlari, teshishlari lozimligidan jonlari og’irayaptiki, demak, o’liklarning o’rnini egallab, Dunyoqarashga qarshi ravishda insonlarning tasodifan sakrab, hayotda bir zumda o’z joylaridan boshqa yerda paydo bo’lib qolishlari o’liklarni dirrilatayapti, o’liklik joyi uchun kurash olib borayapti. Zero aslida Dunyoqarashda insonlar hoziroqda sakramasliklari kerak, hattoki o’tmishdan qaytalansalar, o’zlari bo’lgan joyga borib qolsalar ham, uzlukli yoki sakrashli, parallel ko’chib o’tishli tarzda bo’lmasligi kerak edi. Shunday qilib har xil gaplar va xatti-harakatlar bilan uyimdagilarni, aynanki inson ravishda yaqinlarimni olib qo’yib, gavdalarini to’liq boshqargan, hoziroqda sakratavergan va sezgi doiralarimni kutilishlarini tasodifiyligini buzishgan, baribir darrov-darrov simmetrikaviy, kallam ishlashi bilan qarshi ravishda chiqarib kelgan o’liklar meni har xil o’zlari istagan joylariga joylashtirib, gaplari ma’nosi bilan boshqaga gapirganda ham aynan meni uloqtirib, urib yoki gaplari mazmuni bo’yicha har qayoqqa yugurtirib tashlaganlaridan so’ng shu gapli miya aloqalari bilan qorishtirib gavdamni insonlar ustiga yuklaganlaridan so’ng insonlar miya-gavdali bosim o’tkazilishi bilan, miyalariga og’irlik tushib, gavda va miyalari aralashib qiynalib qolishgan. Xullas, hammasi ko’p ham uzoqda emas, shu yerda, - yani aslida meni asrash, yonimda o’rab olib muhofaza qilish uchun kerak bo’lgan yaqinlarimni, ota-onamni yoki og’aynilarimni o’liklar mahf etishib, sehrlab miya-gavdalarini boshqarib yotish orqali meni va insonlarni gavda va miyalarimizni qorishtirib, tom ma’noda miya go’shtini gavdaga va aksincha, gavda hujayralarini miya tolalariga o’tkazgandayin urib, qiynab kelishgan edi. Endi, xullas hozir shunday bo’layaptiki, aslida o’liklarga og’ir-qiyin bo’lishini men bilmasdan, hozir narigi nanam yotgan xonalaridan og’riyotgandayin ovoz chiqarayaptilarki, aslida o’liklarning sakratish aldashlari bo’lib, nanangga yaxshilik qilib yozganingda bizlarning tarafimizni olganday bo’lib, bizlar esa sening ustingdan kulib, seni yana urayapmiz, o’lik jonsizligimiz bilan o’zlarimizga o’xshatib qiynayapmiz deyishadi. Xullas, o’liklar bilan bizlar, tiriklar protivopolojniy, qarama-qarshimiz, ya’ni tiriklik yaxshilik, sog’liq-omonlik, yashash, barhayotlik, jonlilik, yeyishga xoslik bo’lsin desa, o’liklar o’lim qiyinchiliklari, azoblari, tirnalishlari yoki qirilib o’lish lahzalariga xos ravishda o’zlarini faqatgina bildirishib qo’yarkinkilar, bu – o’zimizni bildirayapmiz, qiynoq-azobni sezdirayapmiz xolos, deya bizlar uchun aslida yomon bo’lgan ichkaridan urushni, larzaga solib “bez tolku”, ilojsiz boshqaruvimizni olib qo’yib uraverishni qilishadi. Ularni ya’ni o’liklarni chindan qiynaydigan narsa bu – baribir tirikligimizni ular urayotganlari uchun bizlar hech narsa qilaolmayotganda, bizlarni ko’proq egallash ular tomonida bo’layotganda, bostirib kelayotganlarida bizlar ularni faqatgina dirrilatishimiz, o’rnilariga o’tib olib joy qoldirmasligimiz, go’yoki jaft, ikkitasi birda bo’lib o’lish azoblarini takrorlaganga xos qolgan borliklari, ich etlarida aslida imkonsiz sanalgan joylashuvning joylashuvi bilan bilmadim qanday ma’no kelib chiqadiki, balkim portlatib, qistabmi yoki chimilab yuborganimiz o’liklarni qiynash, azoblash bo’ladi, jazosini berish bo’ladi. Endi o’liklar shu topda menga hammasi Karonavirus, Covid 19 sababli axir tushunarli-ku, bu – kasallik Dunyoviy dolzarb, Dunyoqarashga xos bo’layapti-ku deya o’z urushlarini, bizni bosib olishlarini o’z davri, payti bo’layotganidayin o’zlarini oqlayotgandayin bo’lishayaptiki, bizlar, (tiriklar) endi nima, o’zimizni urishga qo’yib bersak, dolzarb, to’g’ri bo’ladimi. Endi. Umuman gapiraolmay deya ichimda qolib ketgan gaplarim bo’lgandayin hisoblashlari bilan shu enam qarag’ayki, menga tomoqdan baland ovozda nafas o’tkazishli xonish, o’kinchlarini berib tasodifanlik bilan bo’ldi deya har doim bir xil yetkazib, gavdamdan, ich-etimdan, ichki a’zolarimdan (2 tasi 1 daga xos ya’ni Ruh) o’tganidayin uradilarki, umuman shundan bila bergan ham bo’lsam kerakki, ikkita jihatim, o’zimniki deb hisoblagan taraflarim bo’yicha ovozim enam qarag’ay bilan qarama-qarshi o’xshashlik qilib enam o’zlarini kardayin tutsalar, gavdam dadam bilan bir xil ustma-ust parallel o’suvchi, xullas gavdam va ovozim mos ravishda dadam va onamga o’xshab ikki turga bo’ldangan. Endi 1:58. Umuman olgandan hammasi kar bilan ko’rlik. Ya’ni menda kuzatilayotgan Nisbiy vaqtlik hodisalari ko’rlik bo’lsa, insonlardagi Ulkan portlash voqealari karlik hisoblanadi. Xo’sh, yana sanskritchaga murojaat etamiz… Ko’r degani “k, aniq o’, (Dunyoning vaqt bilan o’sishi, yuqorilashishi ya’ni) bashorat random, tasodifiy” bo’lib, men bashorat aniq tasodifiy deb turganimda hoziroqdagi ishlar, aloqalar tasodifiy bo’ladi xolos. Hamda insonlar kar bo’lishlarida, kar degani Sanskritchadan “k, aniq aloqa r, tasodifiy” sanalib, hoziroq aslida bashoratligi bilan insonlar aldanayotgani, insonlar uchun hammasi avvalgidayligi, aloqa ya’ni hozirda bo’layotgan ishlarni tasodifiy, kutilmagan deya xato qilayotganlarini bildiradi. Umuman bu – shunday aytilayaptiki, ko’r bo’yicha aniq ravishda bashorat tasodifiy, karga ko’ra esa aniq tarzda aloqa tasodifiy bo’lganda, chindan ikkalasining ham aksi bo’lib turganda, nega hoziroqdan boshlagan bashorat ko’r bo’yicha kardan olinib aslida tasodifiy to’g’ri baholanishi kerakligida ko’r bashorat deb ishonib turishining sababi bu – aslida sezgilar oralig’ida barchasi bo’lib turib, tasodif va bashorat almashinib yotganda ko’r uchun hoziroqda, aloqada tasodifning to’g’riligi faqatgina gavdasi yuza chegarasi, o’rab olgan teri hajmi, ich-eti bo’yicha hisobga olinadi. Demak, davom ettirsak, xuddi shunday qarab, kar uchun hoziroq aloqasining aniq tasodifiyligi aslida bashorat bo’lib, faqatgina men tasodifiy eshitayapman deya aldanib qolishi mumkin, chindan esa hech narsani eshitmayapti, karomatni, parallellikni (bilimlarni, gavda-miyasini, o’zini o’zi) eshitayapti xolos. Ko’r ham hech narsani ko’rmayapti, faqatgina tasodifga duch kelayapti xolos ya’ni tasodifli chiqishlarni, amallar kesimlarini sezayapti tamom. Shunday qaraganda men hech narsani ko’rmayapman, yoki o’zimni o’zim, ya’ni miyamni ko’rayapman, miyamdan o’z-o’zidan nima chiqishini yozuvlarda o’z-o’zidan, aslida qo’lim bilan boshqarmasdan, tegmasidan yozilishini ko’rayapman. Bu esa ko’rlik bo’lib, men faqatgina tasodif kesmalariga, go’yoki kursor vertikal yonib-o’chuvchi chizig’iga qarab turgandayin aniq, hayotbob ishga duch kelib qolganman. Tasodifda esa hamma qoida yozilgan, gavda yoki miya Dunyoda yashar ekan, o’zini hamma qonun-qoidalar bilan, ichra tarqatishi, bildirishi, o’zida bordayin sezishi va qolgan narsalarni o’ziga xos, shaxsga moslashtirilganini bilib baribir qonun-qoidali hisoblashini bilib qolishi shu. Endi shunday qarab boraversak, men ko’rlik bilan shuncha ish qildim, yozdim deyapman, aslida esa tasodifimga, o’zimga yoki xatti-harakatlarim noma’lum, kutilmagan yangichaligiga ko’ra umuman boshqa ishlarni qilib kelganim sababli insonlar ham gavdali og’ir mehnatda, yo’l-bino qurilishida ishlaganlarida hammasi hamma ishlar, mehnat samaralari yoki materiallar qurilishi, yozilishi aniq, doimo kuzatuvda ham ko’rish mumkin bo’ladigandayin bajarilgan, ammo tasodiflariga qarab qolgan miyali insonlar asl ishimiz sifatida tasodifimiz, kutilmaganligimiz qani deyishadi. Endi. Mana hozir shularga simmetrikaviy hoziroq chiqib enam qarag’ay namoz o’qiyaptilarki, bu – miya-gavdalari uchun tasodif, kutilmaganlik, ixtiyor ya’ni haqiqiy ish mahsuli bo’lib, aynan shuning uchun, hammaga o’z tomonlama tasodifiga pul to’lanishi kerak. Masalan, mening yozuvlarim qanchalik ko’p yoki sermazmun bo’lsa ham, aslida tasodif, kutilmaganlik sifatidagi qaysidir rakursdan, ish beruvchi bo’lsa shu kar tomonidan ko’rib turilgan ravishda haq, oylik-daromad to’lanishi kerak. Umuman olganda shu yozuvlarim bilan ya’ni aniqrog’I miyamni boshqaruvlaridan chiqayotgan yozuvli to’ldirishlari, bashoratlari yoki o’z ishlari bilan menga nima-nimaligini o’rgatib, taqdirga mos qilib qo’yib, yo’naltirib, yozuvlari(m)ni o’zimga o’qitib qo’yib, bema’lol o’zimni ishontirib boshqarayotgan bo’lishlari hech gap emas. Yozuvlarim bilan masalan hozir asosiy, asl ish qanday bo’lishi tahlili, yozuvlar yuqorisida, oxirgi xulosalaridan birida turgan bo’lsak, bu – tasodifim sababli haq to’lanishiga taqalib, meni aynan ishlashga, pulli ish qilishga chorlash bo’layaptiki, chindan ham aytganda bir vaqtlar, 3-4 yil oldin men ham ishlarmikanman deb yurganimda, Radio mollar yonidan velikda o’tib ketayotganimda o’g’ling maktabga chiqqanida degandayin ichki javob qilishdiki, e’tibor bersam bu – balkim Ibrohimning 5 yoshi bilan bog’lanar. Nima bo’lganda ham hozir, shu o’rinda buncha ishlar, yozuvlar bilan men o’z-o’zimdan qoniqmayapman, haqiqiy bahomni bilmayapman, tasodifim bo’yicha mehnatimni o’zim tushunaolmay, ko’raolmayapman. Xullas, taxminimcha tasodif bo’yicha ishimni ko’rishim, o’zimning haqqoniy, hammasiga javob beruvchi charchog’imni sezganimda menga qancha ishbay, oylik berilishi kerakligini ham boshlig’imga aytib aynan shuncha miqdorda pul olishim, ishimning aniq haqqini so’rashim mumkin. Umuman enamning namozlariga kelsak, inson miyasi bo’lmish mening u kishidagi gavdamning, inson miya-gavdalarining namoz uchun bukilib-qayishib qo’zg’alishlari tasodifga o’xshash barcha amallarni o’z ichiga oladi. Shunga o’xshab men uchun tasodif “zom (zomicha, kuscha) an (noma’lum”ligi”)” bo’lib, qandaydir ravishda kuscha chiziqchalari, qirralari yoki qiyalari, kesmalari izidan borishim, miyamda kuschani, ayollarning taglarini, omlarini noma’lum qilib bilishim, ayollarga qaramagandayin bo’lishim tasodifim bo’lib, menga pul olib keladi. Aslida chindan anchadan beri ayollarga qaramay ishlab yurgan bo’lsam ham, shundan sal avvalroq Shuffle Dance yoki va h.k. televizordagi kinolarda ayollarga qarab tasodifimni, ishimni boy berib oylik maoshli ishga kiraolmay, daromad-pul olib kelaolmayotgan edim. Endi. Umuman – o’liklarni go’r ustida teppaga yonayotganga o’xshash taxti-ravonda o’lik Amir Temur Ko’ragoniy boshqarayaptiki, Karonavirus sababli tiriklar ko’zidan ko’rishni, insonlar bo’yicha esa gapirishni-eshitishni o’rgangan. Amir bu – “aloq mir, Dunyo” va Temur esa “to’xta em (emib) ur (qayta ur)”, so’ng Ko’ragoniy ya’ni “ko’r aloqa ga (ko’rishga yetmoqchi bo’lgan) oniy (eshitish)” bo’lib, mening insonlar ataga ko’zimdan ko’rish, insonlarga men atagan eshitishdan eshitish qilib asoslamachiliklarimizni, tarixiy taqdirimizni davom ettirib kelmoqdalar. Xullas bir tarafdan o’tib ketib qo’rqishga hojat yo’qligini bilib qoldim, zero ko’zim orqaga ketaverayotganda bundan ham battar bo’lib o’lib qolishim, miyamdan xohlagan cheksizliklari bilan urib yakson qilishlari mumkin deb ilojsiz qolardim. Aslida o’liklarning chegaralari shu – Amir Temur bilan yakun topadi, meni ko’zimni zo’riqtirishdan boshqacha qiynashlari yo’q, demak, - maksimum ko’zim otilib chiqqandayin bo’lsa ham, hech qisi yo’q, ular ya’ni o’liklar o’rganilgan – deb qo’yishim mumkin. Endi hozir shu o’rinda tashshoqlarim, ustidagi qo’tog’im ichidan yuqorisidagi pashmak, yunglar tortgandayin birma-bir chiziqli tashqariga qarata yo’nalish, tirnash, yulinish, qiynash bo’lib o’tdi. Tushunishingiz mumkinki, Amir Temur “Ko’ragoniy”ning pasti eng oxirgi, qoloq o’liklar bo’lmish tashshoq qo’toqlarim yung bosishidir. Endi. Amir jiyanga hozir tanbehdayin tushuntirish berib o’tdimgi, shu o’rinda (hozir bu o’rinda tillari bilan og’zida aylantirib, “po’lt-po’lt” ovoz chiqarayapti) mehmonxonada hushtak chalib menga qarshi mening ich etimdan dirrilab o’tib, baribir mening yoshligimdayin ovoz, hayajonli amal bilan gashtini, kayfiyatini surishni ko’rsatdiki (aytmoqchiligim ham ko’pincha shuki – meni hushtakbozliklar, signallar va ovozlar bilan urib kelganlar menga o’xshab qolishadi, alamzada bo’lib qolishadi) umuman mening unga gaplarim “Qara, men gapirganimda nechta so’z bilan tovush tebranishining aslida so’zlar bo’yicha qisqa to’lqinlarini yanada burib, qisqa qilib o’ynataman, sen bo’lsan hushtak chalib yagona to’lqin uzunligingni ham cho’zasan” deyish bilan o’tdi. Yana bildirganlarim unga shuki – umuman aytganda, olsak bu – bizlardagi, odam va insonlardagi ko’z va gaplar, yoki ko’rish bilan eshitish yosh avlodning miyasidagina tuyg’ularga o’xshab qolib, miya faoliyatlarini olib boradi, ammo chinakam sezgi bo’lib yetib bormaydi. Bizlar quruqasiga o’zimizning ko’zlash, gapirishlarimiz bilan bolalarning miyalarini ishlatayapmiz, yo’naltirib yuborayapmiz xolos, o’liklardayin aralashib burib, majburlaganga xos aslida o’liklardan farqli chinakam o’rgatuvchan miya faoliyatini qildirayapmiz. Yoshlar na gapirishni (eshitishni), na ko’rishni bilsalarki, miyalarida nima bo’layotganini tushunmay, bizlarning tushuntirishlarimizsiz qolsalar, darrov hushtakbozlik, miyalarini masxara qilish, tushunmay qarashlarini hayotga o’tkazish, moslamoqchi bo’lib teng bahoda tekkizish bo’ladi. Natijada, hayotlariga miyalari, ko’ngillari bilan tushunmay qarashlari oqibatida nimadir yetishmagandayin hayotga moslashaolmay, nimanidir o’rganaolmay qolishlari biz tiriklarga, yuqoridagi vakillariga savolomuz jo’natishlari, talablari bo’lib, bizdan ya’ni o’zlari bilmay bizlarning sezgilarimiz asosidan, o’z miyalaridagi ko’rish va eshitish faoliyat turlarimizdan tushuntirish so’ramoqchi bo’lishadi. Bizlar, men aytib, insonlarda esa bu – ko’rish bilan so’ng tushuntirish, yetkazish ishlarini qilib o’tamiz. Albatta, muammolarini o’rgansak, nimaga buncha tushunaolmas hayajon chiqarayotganliklarini bilsak, aniq yo’naltirib tushuntirardik. Ammo to’g’risi deya ichimdagilar buning uchun maktab bor deyishmoqchi bo’lishadi. Bolalar haqida yozishni davom etsak, ular baribir miyalari bilan gapirib, ko’rib bizga xos aynan aloqa qilishaolmaydi, bizlarga o’xshab, yuqoridagilarning hayot shakliga xos ravishda ko’zlari bilan ko’rib, og’izlari bilan gapirishlari (eshitishlari) bizlar uchun yolg’on, bizlarning simmetrikaviy (tiriklik) bahomiz xolos. Ichimdagilar “xay, shuni bil” degandayin yuqori bahodagi o’zlarini bildirishib ohang bilan aytishdiki, umuman aytganda bizlar aslida yoshlarniki bo’lgan boshdan foydalanib ko’rish va gapirish qobiliyatlarini ishlatgan bo’lsak, yoshlar men tarafdan mental bo’yicha chinakam aloqalari, sezgilariga ko’ra qo’llarini, barmoqlarini qimirlatib hisoblash orqali aloqa, suhbat qurishadi. Endi bilmadim-u, aniqrog’I hozir shu o’rinda to’xtab bilmoqchi bo’lib taxmin qilsam, qo’l va oyoqlarim o’rtasidagi miyalari bo’lmish qo’tog’im bo’yicha yoshlarning insonlari ko’z orqali ko’rishga o’xshash sezgili aloqa qilishadi. Sikimni o’stirishsa bo’larmidi… Ya’ni shu hazil ostida aslida miya gavdamizga nisbatan qanchadir yaxshiroq massa egallaydi-kuya, ha, ya’ni gavda va miya nisbati qo’l-oyoqlar va qo’tog’im proporsiyasi, nisbati bilan teng bo’lishi kerak. Xullas, 5 ga 1 im bir vaqtlar meni birlashtirgan hamda aslida to’g’I ketishim, tasodifim bilan taqdirim bosimida baribir o’z bosimini, massa urishini aytib o’ziga qaratib qo’ygan o’liklar noma’lum diqqat-e’tiborli (farqili) savolini berishga majbur bo’lib qarab qolishimda bolalarni, odam bolam va inson farzandlarini uchrashtirgan, konchit’ qilishim ya’ni chukimni qo’lim bilan ishqalab spermamni chiqarib kayf qilishim, o’liklik tazi bo’yicha kontrastli ravishda shahvatdan lazzat olishim bo’lganida, mana hozir aksi bo’lib odam bolam, hozircha Ibrohim va inson farzandlari sezgilari bo’yicha tushunmovchiliklari orasiga men tiqilib qolayapman. Qo’l barmoqlarining chukim bilan 5 ga 1 o’yini aksincha tarqab, bolalarning mentali va deylikki “latnem” sezgilari orqali urushib, kurashib ketmoqda. Xullas, mening yoshligimdagi kamchilik ham shu bo’lgan bo’lsa kerakki, ko’z bilan ko’rishni gapirishdayin o’zimniki deya xato xulosa qilganman. Mana hozir bolalar odami bilan shunday xato qilayotganda, inson bolalar odam bolaning Mentali ham o’zlariniki hamda odam bola insonlar farzandlarning “latnem”i o’ziniki deya xatoga yo’l qo’yib, bizlarda bo’lganidayin burun bilan ajratilgan yaqin bukilishga xos og’iz va ko’zni ajrataolmay qolishimiz, bizlardan o’liklarga shuncha hayajonli, tushunmaslik savollarini tug’dirgan. Go’yo ko’z ko’rish bilan og’izga burilib qarab bo’lmagan, aloqa qilish qiyin bo’lgan, va aksincha og’izdan ko’zga shundoqqina yaqinlikda to’g’ri chiziq ulab bo’lmagan. Shunday qilib bizlardagi Sanskrit aynan o’zini tushuntirib bo’lmaydiganga o’xshash holat shuki, simmetriya o’zlaridan, bolalardan bo’lgani sababli mental so’zini “men (tall, ya’ni barcha o’lik, sarob) gavdalar” deb o’zimning tengqur parallel Dunyomga xos tushunishim mumkin xolos. Ammo mening gavdam barchaga poydan boshgacha kiydirilganiga qaramasdan, bu – sezgi, gapirishim bo’laolmaganiga o’xshab mental so’zi Ibrohim yoki asl odam bolam haqida hech narsa aytmayapti, bildirmaydi. Nima bo’lganda ham inson farzandlar bo’yicha mental so’ziga teskari latnem so’zini tushuntiraylik. Latnem degani “latta(ni) nem (kar, nemoy, soqov, ahmoq) (nyam qilib yutaman, yeyman)” deganiga xos ravishda Dav”lat” javob beraolmasligini bildiradi. Mana nega meni yosh bolalar mazax qilib, go’yoki men birovlarga, IIB ya’ni Ichki Ishlar Bo’limi, militsiya yoki tegishli tashkilotlarga murojaat qilib-qilmay qo’yishimga xos meni uzoqdagi, ko’chadagi ovozlar bilan qandaydir yig’ilganga xos ayni vaqtlarda qiynashadi. Zero yosh bolalar Davlatdagi hammani soqov, kar qilib, nima qilishadi – demak, kelajak, - hoziroqdan o’tish bashorat deya qarab qo’yib, aloqani o’tkazaverib diqqat-e’tibor qilmasdan ketishaveradi. Go’yoki men oldilarida boshqa parallel Dunyoda o’z-o’zidan (bo’lib) tortilib, yuqoriga ko’tarilib, cho’zilib ketaveraman. Xullas, Ibrohim yo’qligida men ko’pincha jiyanlarim sifatida Inson farzandlariga yo’liqaman. Shunday qilib, Latnem ham insonlarning bizlar yuqoridagilarga o’xshab ko’z bilan ko’rishimizga xos sezgili qobiliyatimizga qarata hech narsani bildirmayapti. Endi, demak, ko’r va kar mos ravishda ko’rish parallelligi tasodifi hamda eshitish aniqligi bashorati bo’yicha yana mos ravishda odamning miya ko’ndalang parallel (baribir tasodifan) dahlsizligi va insonlarning gavda-miya bir yo’nalishda aniq, uzluksiz (baribir bashorat bo’yicha) urilib qolishlari bo’yicha aslida shu odam miyasidagi parallel ammo tasodif ko’rinmas, hajmsiz chegarasi odam bolasi hamda aniq, bashoratsiz, parallel lekin bashoratli to’qnashuvlar, hajm egallab tegilish, ko’rish va h.k. sezgili oraliqlar inson farzandlari biz uchun bilinmas joyi, o’z o’rni sanaladi. Xullas, inson va odam farzandlari bizlarning dahlsizligimizni ta’minlagan holda dahlsizligimiz dahlsizligi, asranishimiz asranishi bo’lib hisobga olinadilar. Mening farzandlarim, odam bolam qanchalik yaxshi o’zlarini boshqarsalar, tiriklik tasodiflarini qilsalar, meni miyamni chalkashtirmasdan, bekorchi ovozlar tugul biror kishi urmas, qo’li bilan o’ynab ham tegilmas, (jonga tegib) paypaslab ham ketmas qilib qo’yadilar. Xullas, men o’z farzandimni go’yoki miya shilliq o’rab olgan pardasidan, mayin yopinchiq chegarasidan kuzataman. Endi yoshligimda bir bo’lib o’tgan o’zimning voqea-hodisamni sizlarga aytgandurman balki, umuman ham kasal bo’lganlarimda shunday bo’lardiki, bir bo’lib “nima o’zi shu” degandayin qisilib qolib miyam tagidan yuqorisigacha ko’zim bilan jizg’anaklab taqib qilib, qandaydir izdan, davomiylikdan borib oxiri miya Plyonkasiga, dadamga uchragandim chog’I bu – eski uyimiz mehmonxonlarida divan ustida, taxminimcha 10-12 yoshlarimda. Endi. Eng oson jabhalarga, kuchlarga yoki manbalarga qaratib nisbiylikni va parallellikni boshidan olib kelsak, bu – mening klaviatura klavishlarim harflari har doim bitta tugmaning o’zini bosganimda boshqacha harflar bo’lib keliverib, rezinkasi ostidagi spirt bilan artilgan sxemaga tekkanida shu spirtli qism miyam shilliqqasiga, qoplagan pardasiga o’xshab go’yoki shu shilliq pardadan boshlab miyamga kirib borayotganimdayin miyamning o’zidagi ma’lumotlarni birgalikda bosib yozayotgandayin effekt, ta’sirchanlik bilan nisbiy parallellik bo’lib o’tadi. Demak, mana nimaga ba’zida hovurdayin, o’liklar boshimning ichidan o’tib yuzlarimgacha Ruhga o’xshab o’ldirib, seskantirib (shu o’rinda sal avval tushuntirish maqsadida ham bo’lib o’tdi) tegilishadiki, aslida bu – mening miyamning o’zining klaviatura tugmalari ostidagi harflar almashinishi bilan, umuman kompyuter bilan bog’lanib, o’zim bosayotgandayin effekt berdirib, aslida boya aytganimdayin ishimning boshqacha tasodifligini o’z izim bilan aytaolmaydigan ravishda, mehnatimni tasodif ko’rinmas chegaraviy qirralaridan boshqa (baribir shuni ham ko’raolmayapman) to’ldirib, qoralab sahifaning oxiriga tushib yozishlarini ko’raolmasligim, o’zimdan sezgilar sababli deb bilmasligimga xos aslida miyamni qo’llarim barmoqlari bilan uqalab, keraklicha tez bosib qon o’tishini ta’minlab yozayotgandayin miyamning parallel yolg’oniga duch kelayapman xolos. Shunday qilib yozayotganimda tasodifimni, odam bolam bilan bog’lanib tasodifiy xulosasini tushunmasam, miyam o’zicha garrilaverishiga, yozaverishiga o’xshab qolib oxiri shilliq pardasi miyamga tegib bukilib, yopishib qolishi oqibatida miyamda bo’layotgan shu larzani, ozgina fursat falajlashib qolishni sezaman, bilib o’taman. Endi. Got serialiga o’xshab o’liklar Devorning narigi tarafidan kelishayapti – ohang qo’rqizilishida aytsak. Ya’ni aytmoqchimanki, mening oyog’im ostiga ham Ulkan portlashim sababli o’tmishdan debon tasodifiy aniq tarqalishda bir nimani baribir kimdir, o’zimning nusxamni yaratishib o’liklar shundoqqina onning o’zida bildirmay qo’yishadiki, men depinaman, qoqinaman xay. Shunday aytsak, baribir daraxt shamolsiz qimirlamaydi degandayin, barcha o’zgarishlar aslida inson qo’lib, say-harakati bilan bo’lganiga o’xshab, o’liklar Rossiyadagi Buxorolik ishchilarning asl taqdiriy o’z vazifa-joylarida Rossiyani insonlar uchun issiq qilgandayin, Buxoroni esa o’zlariga sovutgandayin Devor bilan kesib qo’yib insonlarning nusxalari sifatida taqdiriy ishlarini uzluksiz, davomiy aniqlikda, men isbotlash uchun bormasam ham, Dunyoqarashni yengaolmay qilib, amallab chiqishadi. Qanday qilib insonlarning ikkilanishi, nusxalanishi yoki ko’payishi xo’sh inobatga olinmasligi mumkin deyishingiz mumkin. Bu – insonlarning parallel darajalangan zinapoyaga xos ustun chiziqlarida har biri bir-biroviga parallel bo’lib, faqatgina o’zining chizig’ida o’tkazga hayot yo’llarini har xil kelajak o’tmishlari bo’yicha qayta bosmasdan, sezgili uchrashuv muhitining boshlanishiga, yolg’iz yurishlari oxiriga kelib qolishlari bo’lganiga o’xshab, o’liklar insonlarni parallel ravishda bog’lab, H yoki ayqash-chuyqash H harfining o’rtasidayin bog’lanish qilib parallelliklarni surilish qilishadiki, bu – teskari, insonlarning o’z chiziqlaridagi nisbiylikka, har xil joylaridan o’zlarini yo’qotib, uzluksiz sabablarni joyiga qo’yib bo’lsa ham sakrashlariga qarama-qarshi ravishda isbot-dalilni, Dunyoqarash to’qnashuvlarini, sezgilarni aldaydigan bosim kuchidir. Xullas, men baribir sezamanki, shu o’zimdan o’zim foydalanganga xos ravishda oyog’im ostiga kimdir nimadir chiqarib qo’yadi deganimda, aslida o’zimning o’lik nusxam, Shohid paydo qilib chalishtirsa kerakki, nomus havo ayollari maza qilib miriqib qolishadi, ustimdan kulishadi. Insonlarda ham miyalari ya’ni miya-gavdalari ikki joyda ishlab ketadiki, o’zlarini o’zlari va boshqalar ham sezaolmay qolishlari mumkin. Ammo qurilishlar, yaratilishlar vaqti-soati bilan insonlarsiz o’z taqdiriy joyida bo’lib o’taverganligi o’lik nusxalari sabablidir. Xullas, o’liklar insonlari darajalari oralig’ini saqlagan holda parallellarini yurg’izishadi, bir xil sudrashadi. Bu – nayni yoki qo’lni barmoqlari bilan birga ko’tarib-tushirish, havoda o’ynatishga o’xshaydi xolos. Endi. Xullas, menning kallam ichki parallelliklari, insonlari aro aniqlikda o’zi yozayotgani bois xohishimga binoan yozuv uslubimni ko’rsatib, yaxshilab ham borayapti. Go’yoki o’zimning uslubimga xos bildiraolmagan yozuvim bo’lmasin deganimda, shunday ham bo’lib chiqayotgandayin. Endi. Mana – yonimdan Amir yoki boshqa bola o’tayaptiki, darrov hushtak chaladi, chunki bu – hushtagi o’zi orqali konchit’ qilishini eslatib, yonimdan o’tayotganda tasodif bilan xato qilib qo’ymasligi, menga to’qnashib ketmasligi bo’yicha simmetriyaga ko’ra o’liklar tomonidan tiriklashtirilishi boshqarib to’g’irlab yuboriladi. Xullas, bolalar o’liklarni o’zlarining jinsiy a’zolarini ishqalash bilan boshqarsalar, o’liklar tiriklarning tasodifni boshqarib kayf olishadi. Go’yoki tiriklar jinsiy a’zolariga tegib, ishqalab huzur olganlaridan so’ng hech kim hech narsani, o’zlari ham biror voqea-hodisani ko’rmagandayin, tushunmay qolsalar, o’liklar tiriklarning tasodiflarini, 3 o’lchamli fazodan harakat o’rin olishlarini, hajm bilan qanday kirib, kezib o’tishlarining hammasini bilib, ammo gavdalarini ko’raolmay, Vampirizmni, shaffof bo’lib o’tgan, ammo bo’lmaganga chiqarilgan, parallel harakatlarni boshqarishadi. Tiriklar (bolalar) esa cho’choqlarini ko’rib, bilib, jonini jonlariday sezib turishadi. Xullas, o’liklar yo’qdan boshqarishadi, tiriklar bordan sezishadi. Endi 5:32. Xullas, mening va bolalarning tasodiflari haqida yozsam, - tasodif aslida nuqta bo’lib, bashorat chiziq hisoblanadi. Men chiziq bo’yicha yuqoridan kelgan tasodifning bashoratli amaliga yo’l qo’yayapman, bolalar esa teskarisi ya’ni nuqtali o’z joylaridan, gavdalaridan tasodifni boshlab chiqarib, chiziqli bashoratga yo’l qo’yishadi. Go’yoki angliyskaya bulavka chappa-rosta bo’layotgandayin. Ichimdagi o’lik Or mening kelajakdan, sal oldindan, deylikki 1-2 soniya davomida yoki daqiqa kesmalarida tasodiflarimning oxirgi, o’zimga qaratilgan chizig’ini, gavdamga nisbatan suqib, itarib, tiqib bajaradiki, harakatlarimni, ishlarimni to’xtab turgan joyidan birdaniga, tezkorlik, kuch bilan bajarib yuboraman. Masalan, bo’g’iz tuflik o’tkazishimni shunday suqib, ishqalab bajaradi. Qo’lim bilan boshimga, teri peshonamga yoki yuzlarimga tegishlarni qattiq bajaradi, amalga oshiradi, salgina o’zimga kelsam, og’ritayotgani bilinadi, ammo o’lik yo’qlik boshqaruvi bo’lgani uchun bu yerdagi asablarim, jonlarim sezmaydigandayin. Lekin tonusim tarang tortilgandayin, xuddiki bir nima suqilsa tezkor jon bilan mushaklar tortilib harakatlangandayin doimo qimirlab harakatlanaman. Xullas, men tasodifimga yetguncha, Ibrohim o’rganganini qilgunchadir. Ibrohimdan o’rganib, unga o’rgataman desam, tasodiflarimiz to’qnashib bir-birovlarimizning ichlarimizdan go’shtlarimizni kamaytirib-ko’paytirib bir xil saqlab, o’liklar orqali ovqatga yuborib, yaxshi taom yeb yurishimiz mumkin. Ibrohim nuqtalarimizni birlashtirib, tasodifimdan tortib tasodif bersa, unga ikki karra tez o’rganishni, oldinga odimlashni berardim. Xullas, dadam menga shunday qilganlarmi yoki o’liklar aralashuvi bo’lganmi, men maktabdaligimda 1 yil oldingi matematikani yozgi tatillarda o’rganib chiqardim. Shunday qilib Ibrohim o’zining orqa-oldini bo’yicha yashab yasab kelgan bilimlaridan boshlasak ham, borini o’rganib, shular bo’yicha simmetriya bilimlarini (endi aslida ilm-fan bilimlari bormi, yo’qmi degan savol hammamizning dolzarbligimizda turibdi), endi unda o’z bolasiga xos taqdir, hayot shakli o’zgarishli tuzilishini o’rganib, tushunib shunga ko’ra bilimlarini ro’paro’siga, oldiga chiqarib yasab qo’yardim, xullas, uzoqdanmi yaqindanmi o’qituvchisi bo’lardim. Aks holda Ibrohim mensiz ham 3 o’lchamli fazosida tasodifiy harakatlar qilish hajmi, gavdasi ichi bo’yicha qonun-qoida, hajmsiz yoki nisbiysiz tarqalishga ko’ra bilimlarni, maktabda o’rganadiganlarini o’qituvchisiga yolg’ondan yasab berib, yana o’qituvchisidan eshitib, mental qilib o’rganardi. Endi, aniqlik boshidan xato, parallellik bo’lgan faqat desam, mana shu yozuvlarim, xatti-savodim, harflarim ham yolg’on, o’zim o’ylab topgan shakllar bo’lardi. Go’yoki ichimdagilar mendan kelib chiqib, xotira bilimlarim bo’yicha meni tushunib, ko’rib, izimdan, o’rganib kelishayapti. Baribir Shoh va Shoir Mirzo Boburdan qolganidayin, insonlarga mendan ham bir Xatti Boburiy qolsa kerak. Shunday aytganda boshqa bilimlar yo’q, hamma bilimlar men uchun yozuv shakllari orqali o’tkazilgan aniqligini bilaman, gaplar bilan ushlab, o’rganib bo’lmas noaniqligini tushunmayman. Xullas menga tegishli insonlarim, Buxoroliklar harakatlarim aniqligi sababli yaratilgan mening xatti-savodimni yangi, Dunyoda yo’q harflar, ma’lumotlar sifatida o’rganib chiqishadi. Shunday aytsak, harflarimga o’xshash ravishda internet ma’lumotlarim, videolarning yolg’onligiga xos holda harflarim hayotda, tablo-afishalarda ham yolg’on, men uchungina bo’lib, xato hisoblanadi. Go’yoki men uchun Buxoro (Boqiy Buxoro) bor xolos. Amerikadagi yozuvlarni ko’rsam, o’qisam ham Boqiy Buxoro ta’siri ostida hammasi. Shuning uchun gen va taqdir bor xolos deyish o’rinlidur balki. Koinotga ma’lumot yuborayotgandayin men deyishayapti ichimdagilar. Endi, demak, hayot shakli sifatida gavdalarimiz hamma avlodda bir xil, o’xshaydi, ammo shu gavdalardan qarashlarimiz, kuzatuvlarimiz, sezgilarimiz boshqa-boshqa a’zolarimizga olib qo’yilgan. Nima bo’lganda ham hayot shaklining o’ziga o’xshash gen sifatida go’shtni, odam mushaklarini yeb kuch olib turish to’g’ri bo’lsa kerak. Endi. Shunday qilib menda aytilganidayin qo’zg’alish, harakat va qimirlash bor. Bu – qo’llarim yoki oyoqlarimning 3 bo’g’imlariga xos. Qo’llarimni aytaversak, shulardan boshlasak, bilak-qo’lim, uzun qo’limning kafti joylashgan qismi, ya’ni ushlaydigan qo’lim qo’zg’alish bo’ladi, bilagimdan tirsagimgacha ushlaydigan qo’lim bilan birga qayishish harakatlanish deyiladi, so’ng tirsagimdan yelkamgacha qismiga xos bo’lib, ammo barcha qo’limni burib qo’yish, fazoda yurg’izish qimirlash hisoblanadi. Aynan yelkam bo’yicha qimirlashlarim insonlarga (3 ga 3 deyotganimizdayin, ya’ni raqamlarga, bizda qolayotgan bolalarimiz tasodifiga xos ishlashda) to’liq sohta hayot olib boradigan haqiqatlarini, yashash uslublarini beradi. Xullas, yelka uzun qo’lim bo’yicha parallel hayotlari kashf etilgan va o’zlari tomonlaridan o’rganilgan. Xullas, har birlari o’zlari uchun parallel Olamlarida o’rgangan bilimlari va manbalari, “yozuv shakllari” haqiqat. Endi, yana qaytarib aytamanki, meni Qirol deylar, qayerdagidir Shayx-payx emas. Qirol degani o’ziga bo’lgan “qirilishlarni olish”ga o’xshab, qirilish ma’nosida bitta so’zni yoki tushunchani teskari qilib, o’ziga qarama-qarshi ko’rinishida o’zga tarafdanligiga ko’ra tushuntirayotganda boshqa so’zlar, yordamchi ma’nolar o’zidan, o’zi taraflama hayot ma’nolaridan olinishi kerak. Shayx-mushfiqlar esa hammasini ularniki, teskari tarafnikidayin qilib aytib, o’zlari tomondan (aytilganga) inkor, qarama-qarshi gapini chiqarib turganga o’xshab, misol uchun haqiqat va sohta so’zlariga qarasak, bizlar tomonimizdan haqiqat deb turilganni ular bo’yicha sohta deb qo’yishadi-yu, sohta bo’yicha qanday yashaganlari, uzun vaqt o’tkazganlari ma’lum emasga xoslashadi, ammo bir qandaydir kesmada bu – ular, aynanki o’zlari degandayin qilib hamma teskari ma’lumot bo’yicha yashash, hayot kechirish uslubini ularning zimmasiga yuklashadi. Xullas, ular har bir keltirilgan tasdiq, bir taraflama, haqiqat so’zlariga -ma, emas so’zlarini qo’shib yasashganga xos teskari, antonim so’zlarini ham topib borishadi. Xullas, va h.k., o’zim ham kallam ishlamay, dosh bermay qolayapti. Balkim, men shunday teskari hayot uchun ko’p so’zlarni bilmasman va tushuntirishga kelganda bizga, o’zimga shunday qarashadi deyolmasman. Qandaydir tushuntiraolsam, katta hayajondan, juda zo’rlikdan sodda qarashlar tengligi ham kelib chiqadi. Masalan, men gavdam bilan yuribman, insonlar esa miyalari bilan bir joyda turishibdi desam, aslida insonlar shunday ekan, miyalari bo’lib bir joyda turisharkin, deb hayratomuz bo’lib ketganimizda, axir inson boshida miyalar o’z joyida turadida degan oddiy, o’ng’ay va ustdan kuladigan ma’no ham kelib chiqadi. Endi. Shuning uchun mullo-mashoyixlar valaqlab oddiy, turmush tarzidagi tabiiy narsalarni aytib turishadi deyiladi. Endi, shunday qilib insonlarniki bo’lgan ko’zim bilan ko’rib, o’rganilgan aniqlashtiruvchi manbalarim, yozuvlar barcha insonlarimning miyalaridayin birgalikda, eng yuqori yolg’on, parallellik bo’ladi. Gaplarim esa yelka, qimirlashim bo’yicha yoddan chiqayotganga o’xshab insonlarga topshirgan og’izlarim bo’yicha ozg’zilaridan haqiqat bo’lib chiqavergan. Xullas, gaplar taqdir tarafdan kelib, taqdir ishlarini vaqtda ko’chirib bo’lsa ham anig’ini keltirib chiqaradi deb bir yoqqa, taqdirga yopishtirib, kirgizib ursak bo’lsa. Yozuvlar gen tomondagi mutloq yolg’on, Matritsa kinosidagi yozuvlar ko’proq haqiqat bo’lishga davogar bo’lardur balkim-e. Shularni aytganimda, yozuvli ishonchimga borib taqalib hamma narsani bog’lab simmetriya bilan yolg’ondan yasab berishayapti. Ibrohim uchun cho’choq hushtagi yolg’on, ammo o’rganmoqchi bo’lib turgani. Inson farzandlarga mental barmoqlar tegishi haqiqat. Ammo birinchi teskarilikni bilib olish kerakki, inson bilan odam qarama-qarshi –- Shayxlar aytishdi. Endi. Agar men qo’llarim barmoq uchlarini tekkizib yozuvli amal qilib kelayotgan bo’lsam, Shohid Payg’ambar miyamning ichidan parallel til chiqarib tepasini, chanog’imni yalaydigan gapli aloqa ishlarini qiladi. Shunda men boshimga tegib qichiganimda meni devona deb ko’rishlari, uydagilarim miyangga halaqit berayapsan deya o’zlarini, miyadanliklarini bilishib urushib, etimdan o’tgandayin buyurib yuborishadi.