Nima gap ha

 

313 9:00. Nima bo’lsa ham hozir orqamoqdan eshitilib turgan televizorning Zamon dasturi ovozi baribir oxirgi yozuvimning uzilishidan so’ng o’ylab kelib rejalashtirib yozmoqchi bo’lganlarimni aynan zamonning va makonning qanchadir davri, 5-10 yil bo’lishi mumkin yoki 3-4 yildur balki, ichidan ma’lumotlarni Parallel Olamdan olib moslashtirib, sayqallashtirib ya’ni chiziq ostidagi nuqta bilan aytib, izohlab berayapti. Umuman kechadan beri yozmoqchiligim bir tarafdan shu ediki, agar gavda sonlar o’qida musbat va manfiy ikkala cheksizlikning orasida qayerdadir ushlab turilgan bitta son bo’lsa (->34<-) va hayotda harakatlanib, kezib har xil rakursdan muntazam qarashga ega bo’ladi. Devorlar, narsalar yoki umuman boylik esa sonlar o’qining orasidagi ko’p sonlar, misol uchun, ->35, 23,90,89,11 va h.k<- bo’lishi mumkin hamda faqatgina kuzatayotgan shaxsiga, o’zimga boqib turaveradi. Narsali boyligim (2 qavatli uy, ichidagi texnika-texnologiya, uy jihozlari hamda Malibu va Matiz rusumli mashinalar) cheksizliklar aro qisilgan ko’p sonlari kasal bo’lib ko’zim orqaga ketayotganda o’zim, bittalik sonim bilan almashinib ko’zlarim qorachiqlarini burnimga yaqinlashtirib, oq dumaloqlarini esa o’z joyidan oldinga chiqarishga urinib yotadi. Shunda qandaydir qilib o’zimni sezishim, chetdan bilishim o’zimni yo’qatibroq ravishda kerak bo’lib, oyoqlarim va butun gavdam bo’ylab qon bosimim bir taraflama terimga yaqin devorga nisbatan o’tayotgani hamda ko’zlarimdan birining kosasi yuqorisiga diqqatim qaratilganini bilib qolaman. Endi, shuni kuzatayapmanki, go’yoki hamma uydagilar bir-biroviga muttaxamlik, o’zaro haqqini olish qilib istiqomat qilayapti. Aniqrog’i hozirgacha Indira men tarafda endi birinchi marta turganini hisobga olmasak, dadam enag’ar va enam qarag’ay, yozayotganimda eshikdan o’tib qaytuvchi kichiklar yozayotganimda havodan bir-ikki o’zini o’zimga bildirishli chiqishi, qilig’i yoki qaltis harakati bilan shundoqqina o’zimga bilinadigan genetikaviy ich-terimning qonini yulib olib ketib, o’zimni hech narsa dediraolmaydigan qiynoqqa keltirib o’zimning o’rnimga hattoki o’zlari yozayotganliklarini yoki bo’lmasa, boshqacha har qanday shama ostida o’zlari o’ylatib, fikrlatib yozdirayotganliklarini yana bo’ynimga ilib ketadilarki, shunday qilib qonim orqali gavdamdan massamni yulib olib qaytib boshimga urib kirgizish davomida o’zlarini bor, hayotda mavjud sanatib turishlari kerak menga. Mana shu gapimga (yozganimni hech birlari o’qimayotganliklariga qaramasdan) hozir, reaksiya bilan eshikni birovlari qattiq yopib qo’yishdi. O’zingga bog’liq o’zingning massangdan olarkin-da. Xuddi o’rtaga qo’ygan ovqatim yetmaganga o’xshab, hayotda ham etimni o’z etlariga, mushaklariga qo’shib ketayaptilar. Ertaga 314-kun bo’lsa, ketma-ketlik uchun orada yana 2 soni ya’ni 5-bo’lib keladigan avlod qolib ketayapti. Endi hozir Indira yonimdagi hojatxonaga kirib ketib, narigi yondagi eshikni Imron taqqilatib turganda, mana endi ovozi bilan “oching” deyapti. Hozir bularni, uydagi Klounadani yozaman desam, bitta yopishqoq asar, kitob yoki kino bo’ladi. Masalan, hozir Indira o’sha yon eshikni ochib Imronni urib yiqitganini bilib qolganidan so’ng uni asrab, har xil o’zimning yozishimni bildirayotgan ovozlar bilan yupatib, so’ng shuncha genetik qonimning kuchini havodan tortib olishlaridan so’ng, o’zicha mazmunga ko’ra o’ynash vaqti keldi deya (chindan ham o’zi kecha kelgan edi) mehmonxonaga o’tganlarida (mana shu gapimni tugataman degunimcha mishkamni dadam enag’ar olib, endi ichimdagilarning aytishi bo’yicha mishka kerakligini oldingi alohida voqeadan bilayotgan eding va “shu qo’shilib keldida” deb tasodifanga burayotganlarida, men aytmoqchimanki, har qanday bo’layotgan voqea-hodisalarni o’zimning ma’no-mazmunimga, tuyg’ularimga va xatti-harakatlarimga to’g’irlab qo’yishlarini sizlarga to’liq yetkazaolmay sargardon bo’lib yurgan edim ham) o’zini kerakliga o’xshatib jonkuyarligimni, Indira bilan o’zimning (kusli) tinchligimizni birdan boshimga, miyamga keltirib   endi o’zi taraf faqatgina genetikaviy mazmunni, ruhiyat 3-5 ligi yuqorisidagi 6 ni tortdi xolos. Agar dadam enag’ar o’zimga so’z bermay bir tutilish, to’xtalishdan so’ng 2 ta gap qilib murojaatni yakunlasa, enam qarag’ay bitta gapdan so’ng ehtirosli bo’g’iz tovushlarini, ovozlarni qiladi. Mana hozir shu gapimni yozishimdan 4-5 soniyalar oldinroq, bitishim o’rniga enam qarag’ay “ventilyatorni yoqmaysanmi, oy-yey” deb ketib o’zimga ruhiy larza berdi, genetikaviy qonimni et oshirish uchun tashidi. Mana hozir ichimdan “nima gunohi bor edi” ya’ni bu gapining qanday bog’liqlik aloqasi bor deb aytayotganlariga shu gapim borki, buni ham endi hozir xayolimga keltirdim, boshliqlar ya’ni dadam bilan enam (mana hozir Ferangiz kelib, enam tomondan olganda “suv solib bering” deyaptiki, voqealar rivoji yozayotganimning o’zida bo’lib o’tayotganida ulgurmayin shunday qavslarda yozib qolayapman) peshqadamlik bo’yicha qarama-qarshiliklari bois ikkalasi ham alohida ravishda o’zimdan genetikaviy yondashuvni talab etishadi. Endi 10:17. Kecha enam qarag’ay o’zimni uzoqdan, o’z joyidan turib mulloga o’qitishni boshlaganligini bildirib, “o’zi yaxshi uxlab turganini aytadi” deganini bildirdi. Endi, ichimga kirganlar nega o’zimni bunchalik kamsitadilar desangiz, gavdaning o’zi Dunyoga nisbatan kamsitiladigan, nomusiga tekkiziladigan. Shunga ya’ni gavdamdan o’zimga, shaxsiyatimga nisbatan chiqayotgan mashmasha, tashvish va undovlar, diqqatimni urib yiqitishlarga e’tibor bermayman deb harakat qilsamda, o’zim o’zimni ushlab, qatlamdan ketkizishga qo’ymay ilojsiz reaksiya bildirishimga majburlaydi. Shunday bo’lishining sababi, menimcha parallel Olamning, uyimizdagi narsalarning asl, batareykadagi ya’ni kelajakdan saqlab qo’yilgan joy-joyiga qo’yish bo’layotgani sanaladi. Misol uchun, voqealar rivojlanishiga o’zimning aralashuvim darajasini bilib yuriydigan ichki va tashqi Klounada hozirgacha o’sha olib ketilgan mishkani avval o’zim joyini almashtirib qo’yganimni bilib, yana qaytib u, do’kondagi HP kompyuterning oldiga bir necha kunlar oldin olib borib qo’yilgan mishkani, kompyuter sichqonchasini olib kelib o’z o’rniga yaqinda, shu o’sha olib ketilgani evaziga qo’ydi. Shunday qilib atrofdagi tashqi Klounada obro’imni, qonimni o’zimni o’zim bilan siltab, gavdamni gavdamga orqada qoldirib olib ketmasa, shu ishni ichimdagi Klounada o’zimga o’zimni koyitib, kamsitib ichimda qistab bajaradi. Ichimdagi Klounada ham shunchalik faqat obro’ni, xohish amalini bilishadiki, qanchalik darajada bo’lib kelayotgan bahs borasida xatolikka yo’l qo’yganliklarini bilib qolsalarda, shu zahotiyoq bahsda, muhokamada o’zimning yutug’im tarafiga o’tib olib, o’zlariga qarshi borib “shunday qil” deb turgan tomonlariga nisbatan o’zimni o’rtaga qo’yib, yanayki o’zimga (darrov dabdabadan aylantirib) “unday qilma” deyishib turadi. Shunchalik muttaxam bo’ladimi, zotan gavdaning o’zi o’zining Dunyodagi tasodifiy joyda yurganini, tug’ilib o’sganini bilib, boshqalarning farzandi bo’laolmaganligini tushunib boy bo’lish imkoniyatiga muttaxam, xomtama bo’lib olgan. Shunday qilib nafaqat hayot bilan gen kurashib o’zimni qiynayapti, balki parallel Olamim va gavdam ham o’zaro urushdadir. Ichimdagilarning ichki gaplari asosan parallel Olamdagi o’z o’rniga qo’yilgan o’zgarishlarga atab, reaksiya qilib mos va xosligiga ko’ra o’zimga halaqit berib chiqsa, hayotdagi Dvayniklarning atrofimda kezib yurishlari bo’yicha tuyg’ularimga yoqimsiz to’qnashuvlari hayot bilan ruhiyatimning bog’langan palapartishligi, tartibsizligi va noma’lumligi sabablidir. Natijada ko’rayapsizki, gavda va genim o’rniga Klounada keladi, parallel Olam va hayot joylashuviga o’zim boraman. Demak, balki bunday qarasak bo’larki – gavda va qon zahirasi, katta ulushi o’zimniki bo’lib turibdi hamda oqimi, o’tish jarayoni Klounadaniki. Xuddi shunday parallel Olamning va hayotning zahirasi Klounadaniki, sekinlik bilan shunday obyektivlashuv jarayoni, oqimi o’zimnikidir. Zahiradan o’tib, katta (98-99% li) ulushni ortda qoldirib hech kim o’zimni o’zim bilganga, bardamligimga va o’tmishimga asosan boshqaraolmaydi, ular faqatgina kuzatib, kez-kezi bilan jadal (halaqit beradigan) aralashuvchilar. Ularda ya’ni Klounadada ongim va gavdamning yuza teri qatlami, plyonkasi bor xolos. Ular kelajakdan kelib hoziroqni kuzatayotganga o’xshash tarzda bizlarning televizor ko’rishimizga xos ravishda faqatgina kadrlarni, tasvirlarni o’tkazib oniy esni o’z tuyg’ulari bilan bilish orqali yengil qarashadi. (Mana hozir Miro ya’ni Amir yonimdagi kresloga o’tirib olib hayotiy va genetikaviy paralapartishlikni, tartibsizlikni bildirib maynamga chiqarayotgan o’yinchoq ovozi bilan o’ynab yotibdi). (Iblis esa shu bilan chalg’iyotganimni bilib tursa ham, boshqalarga “mana qarang (mening kusim yaxshi, ha, o’z joyida-ku!) men boshqarmasam bu yozmayapti” deydi). Shunday qilib o’zim ongim bilan hayot orqali Dunyoga muvofiqlashayotgan Parallel Olamga boqayotganimda o’tmishdagi es-xotiramga mos tarzda hamma narsani massasi bilan bosilib o’z joyida turganligini ko’p vaqt ta’sirida va ajralish og’ir deb sezaman. Endi, sening yozuving sustlashdi degan ma’nodami, Indira yaqinda ketgan edi va yana qaytib keldi, umuman olganda ichimdagilar o’zlari ongimni ko’rayotganga o’xshab ongimning o’zlari uchun to’liqligini saqlash maqsadida ongimni, foydamni undirib yotishibdi. Endi parallel Olam Dunyo elementlari, uylari va narsalarini, yerlarini bosib olib raqamlashtirayotganga o’xshab, shunga teskari tartibda haqiqiy va sohat (klounada yaratayotgan) hayot birlashib qolishi hali tugagani yo’qdir. Hayot aslida palapartish, chalkash, tartibsiz bo’lishini xohlab tashqi Klounada ko’p tartibsizlik qilaolmayotganidan orqaga ergashgan holda rezonansga, tartibga tushib qolib parallel haqiqiy hayotni ba’zida yashiraolmay, o’zimga ko’rsatishga majbur bo’lib javrab yotibdi. Shunday qilib, gavdam va tuyg’ularim oqimi bo’lib kelayotgan Klounada parallel Olam va hayot zahirasidan darrov o’zlariga, oqimga boqib sxemani, tarzni ya’ni ma’suliyat, hayotda yashash javobgarligi hisobini, Dunyolar aro esda qoladigan zapis qonun-qoidasini tuzishadi.