Nima ish shu

 

286 12:59. Bugun 15-sanada to’yimizga 6 yil bo’lishiga 2 oy qolganda oxir-oqibat “U” umuman qaytmaydiganga o’xshab, barcha narsalarini (hali biron marta olib ketmagan xolodilnikini ham) yig’ishtirib o’z ota uyi sari ravona bo’ldi. Bu – nima degani, 6 yil o’zimni bildiradi va Buxorodagi barcha uylar o’zimniki. “U” shu uylarning birida qo’nim topmoqda, demak, o’zimning ta’minotimdan ketmagan va o’zimni kutib yashaydi. Endi, ichimdagilar baralla ovozda: “bo’ldi, shu oxirgisi” deya yozuvimni yakunlamoqchi bo’luvdilar va Amir bilan Imronni halaqitkashlik uchun yonimga jo’natdilar. Ichimdagilar o’zlaricha barcha nazoratni oldindan bilganga o’xshab bir vaqt chizig’ida avvaldan kutib turganga xos o’zimni boshqarsalarda, oddiygina o’zimning xulosalarim, mantig’imdan yana buyruq qilib: “to’xta, bo’ldi” lar bilan aytib turib, kelajagimni oldindan ma’lumligini boshqalariga maqtamoqchilarmi nima. Ha, bir kishi biladi, boshqa kishi, ahmoq bilmaydi, (bir kishidan) o’rtadagi odam ustidagi buyruq boshqa ahmoqqa kelajakni oldindan bilish haqida bo’ladi-da. Endi, ichimdagi Ruh jallo’uni yozuvimni yozdirishidagi aytganini qilmasam, qolgan ichimdagilar: “sen og’ayapsan” deb o’zimga osilib olishadi. Umuman olganda hozir eslatish bo’ldiki, kecha yozaman deb turganim bu – bolalar avlodining o’zimni tishlarini-tishlariga qo’yib siqib chiqarishlari, sudrashlari va qiynashlari, qo’rqizaverib oxiri bir falokatga yo’liqtirishlari tugab bo’lib, endi oramizda har qanday gap bo’lishiga qarab o’tirmasdan ichimga kirib olib qisadi, og’ritadi ya’ni azob beradi, nafasimni bo’g’adi. Endi, shu ergashtirish-engashtirish deyilgan gen bo’yicha kimdir oldimdan qandaydir shovqin bilan o’tib ketaversa, o’zim ham xayolimga arang bo’lib turgan narsani tezda chiqarib bilib jadal suratlarda yozishni boshlab ketaman. Genning engashtirish ergashtirish ishlari bo’yicha xuddi seksga o’xshab tazlar bir-biroviga urilgandagi qalqish, qo’zg’alish yoki turtkilar, to’lqinlar bo’lib turadi. Endi, umuman olganda ichimdagilarni shunchalik o’rgangankiman, nima demoqchiliklarini shundoqqina avjlari, shavlari kelishi bilanoq oldidan payqayman, bu – o’zimga e’tirozmi yoki imkoniyatmi. Masalan hozir garrangga o’xshab, ongimning o’zini shunday-daga chiqarib oddiy kuzatuv holicha o’tiribman desam, darrov Imron kelib yoki Amir chap ko’zimning qirrasidan ko’rinib o’tib qilayotgan ovozlariga, xatti-harakatlariga beixtiyor ko’zim tushib qolib, hozir darrov gen orqali turtki bilan o’zimni oldindan topganligini bildirganchalik yozdirib yuboradi deyishim mumkin. Umuman olganda aylana yoki kompyuterni yoqish belgisi bo’lsa, aylananing uzulish qismi bo’yicha yarmi gen tarafdagi turg’un turuvchilarniki, ikkinchi yarmi esa o’zimdan bo’lsa, shu ikkinchi yarmidan 1-yarmi bo’ylab aylanib kelib aylananing ochiq qismchasigacha kelaman va shu ochiq qismining 2-yarmi tarafidan o’zim ochib kelgan yo’lga o’tishim, bosh suqishim kerak. Xullas, aylanada hamma kishi yarim yoy bo’yicha tiqilib turib keyingi yarmiga yurayotgan bo’lsalar, o’zimning o’rnim shu tig’iz yarim yoydan o’tib keyingi yarmining ham oxiriga borib tig’izlikning ostiga tushaman, shunday qilib yana o’zimning bu tig’izlikdagi bosh o’rnimga o’tgunimcha o’zimni shu tiqma-tiqonlik, tig’izlik ostidan tortib turishim kerak. Mana nega ichimdagilar gen bo’yicha tashqi klounlarining ko’tlarini ko’p ko’rsatadilar o’zimga. Endi, o’zimga shu yozuvimga Polin halaqit berib ketgani uchun ichimdagilar: “soatga hozir qaraysan, so’ng yarim soatni hisoblab yozuvingni tugatishing mumkin” deyishadi. Holbuki yozuvim boshlanganiga 1 daqiqa kam 1 soat bo’layapti, endi roppa-rossa 1 soat. Demak, shunisi ma’lumki, ichimdagilar bilan o’rtamizdagi aniqlik ichimdagilarning ko’tlaridan chiqadigan bo’qning ko’t devorlarini qirishigacha muhim sanaladi. Ya’ni aytmoqchimanki, o’rtamizda nima bo’lmasin aniqlik kasb etishi kerak, shu aniqlikni kuzatib yuraverishimiz kerak so’ng. Go’yoki aylananing qisilib kelib markazda nuqta bo’lib qolishiga o’xshaydi shu aniqliklari. Mana yana shu uchinchi yozuvimga to’qnashishimga o’zimni tebratib aniqlik talab etishlaridan so’ng ushbu 4-jumlamni yozdim. Endi, ichimdagilar Polinga obshiy dostup ni o’rgatganim uchun: “u yana kelaveradi” deb qo’yishayapti. Umuman ichimdagilarning gaplari ko’p, yozuv paytimning o’ziga qisman shunchasi to’g’ri keladi xolos. Endi, har bir yondashuvimni bilib turib boshlashimga bilinarli yakun bilan tuyg’u, munosabat yakunlashadiki, berishadiki, o’zlari doimo bir xilliklari, takroriyliklari ma’lum bo’ladi. Hozir shu bolalar qonimni asablarimga tekkizib o’ynashayaptiki, o’zimni ushlab turishim qiyin. Shunga darrov ichimdagilar o’zim kuzatib yurgan, oldindan biladigan tazyiqni qilishadi. Mana endi o’zlariga kelishib tarvuzni yeyishimga taqdim qilishdi. Zotan qornim ochligidan etimning va terimning o’rtasidagi go’sht, mushaklar kamayish sari energiya ajratib berayaptilar. Endi 5. Bir nav bo’ldi qornim. Endi, ichimdagilar shu lol qoldirish ishlariga shunchalik mubtalolarki, (dadam “ehq” qildilar, tez-tez yozishimga turtki bo’ldi, “bu – genetikaviy sabablardan”) o’zlariga alohidalikdan, orlardan maqtov eshitmasalar va ularga o’z xohishlari bo’yicha xursandchiliklarini ulashmasalar bo’lmaydi. Zero aytishlaricha, men bilaman-ku nima qilishni, cheksiz Dunyo shu degani deb harakat qilishlaridir. Endi, o’zimni shunchalik kuzatishayaptiki, har bir yozayotganlarimni o’qib ma’nosini chaqib darrov atrofimda qanday harakat bo’lishini aytib, chiqarib turishadi shu ichimdagilar. Masalan, darrovgi gapimga dadam o’rnilaridan, yotgan joylaridan turib stol ustida tamaddi qilayapti. Endi, umuman olganda qaytib bir xil muammochalarga yo’liqsam, ichimdagilar shuni topib olishib darrov avvalgiga o’xshab bir xil qo’shilib ketishadi. Shu gapimga tualet ichiga kirib olgan Imron va Amirning bir-birovlariga suhbatlari eshitilib qolib, Amir ukasiga: “xaymi, xaymi” deb dodladiki, bu – ichimda bolalar orasidan boshqa bolalar bitta joyda qolib, bir narsani o’ylab qolib, shu narsa o’zimda qaytalanganda qo’shilib ketishlarini bildiradi. Endi, shu jumlamni o’qishimda Iblis o’zining o’zimga boshqa taraflama yomon tuyuladigan ishini bildirib qoldiki bu – bir xil so’zni bir gapda ikki marta ishlatganim bo’lib, Iblis esa o’zimga har doim bo’lib o’tgan voqea-hodisalar orasida simmetriyani qo’rqizib o’tkazardi.