Nima qilaylik xo'p shu
4 yil 183 kun. Bugun tushlikdan sal ertaroq turib
uyimizga tashrif buyurgan Amir va Imronlar bilan birgalikda o’zimning o’g’illarimni
enamga sherik bo’lib tashqariga chiqarib o’yin-kulgusiga sherik bo’ldik. Amirning
o’zining velikchasi bilan 3 ta bolalar velosipedi (ulardan biri yanada mayda
bolalarga atalgan) va bitta mayda moshincha borligidan – hamma faxr-iftixor
tuyg’usini beradi. Imronga 3-4 martalab “chetga chiq, moshin kelayapti” deb
aytganim bilanoq baribir mashina urib ketadigan yo’l joylashuvida turgandi.
Aylanishimiz oxirida Imronning o’zi zinapoyaga chiqaverishida qolib ketdi. Shunda
o’zimcha o’ylaymanki, hayajonga berilib Imronga biron falokat yuz bermasa edi deb
xavotirga tolaman. Albatta o’zimning yoshligimni takrorlaydigan bolalar
bularki, o’zimdan ortiq jabr-diydalik tortmaslar. Nima bo’lganda ham qarovsiz
qolgan bola ortidan esankirab, xavfsirab boqaman. O’zimga ichimdagilar
bolalarga qanday bahoda boqishimni o’rgataveradilar. Endi. Ayni damda youtube dan
3d grafika va animatsiya dasturlaridan birini tanlab o’rganmoqchilik payiga
tushganman. Macromedia Flash dasturidaga 2d ishlarimni 3d bilan almashtirish
niyatim bordir.
Comments
Post a Comment