Nima degay yana siz ahmog'istonga

 

131. Soatim ham 11:11 ni ko’rsatayaptiki, xo’p bo’pti boshlaylik mayli. Bugundan boshlab she’rlar to’plamini tahrirlayapman, suratlangan kitobni tahrirlaydigan ravishda matn muharrirlariga xos qilib OCR ba’zi kamchiliklarini tuzatib chiqayapman. She’rlarni tez o’qib tez tuzatardim, lekin ichimdagilar va “boshliq” (bosim aralash) o’zimga sekin bo’lsa ham to’g’ri bo’lsin deb buyruq berdilar. Xo’p, dedim avvalgiga o’xshab, zero shu safar yaqinda bilib olganganimga o’xshashlikda ularning gaplariga, og’zaki ichki buyruqlariga e’tibor bermasamda, yozuvlari haqiqatan buyruqli, o’tadigan yoki hisobga oilnadigan sanalishini bilib diqqat qaratdim. Zero yozuv bilan ular chizadilarki, o’zimning har bir xatti-harakatimni, ichimda boshimdan boshlab tanam bo’ylab dum borga o’xshash holda silkitib ichimn tavlaydilar, go’yoki go’shtlarimni yurg’izayotgan, joyidan siljitayotgan bo’ladilar. Haqiqatan endi yozuv ichki tuyg’ular sanaldiki, insonni tasodiflik yoki tanlov yuzasidan bema’lik aro boshqaradi. Yozuvlarining ma’nosiga e’tibor bersak, ichki tuyg’ular vaqtga bo’ysunmasligi yoki vaqtdan ham ajralib qolganligi sababli tez yoki sekin bajar degan jumlalarining ma’nosida mutloq bema’nilik yotganligi bilan o’zimni kalaka qilib, ichimni uvushtirib yoki tovlab turaverayaptilar. Go’yoki yozuvlar bu – tuyg’ular shundoqqina o’tmishdan, endigina tugab bo’lgan yaqin hoziroqning tarixidan jism yoki moddaning, tananing borligidan ham avval vaqtning o’tishi yoki kichik oni bo’yicha davomiyligiga xos cheksizligini ham masxara qilib qo’yib baribir shu vaqtga tikkan, taqagan holda tezlik yoki sekinlikni so’rab turishmoqdalar. Mana shu insonning tuyg’ularining, past darajadagi yoki mutloq ustunsifatligi yo’q nuqtalarga o’xshab qolib ketaveruvchi yadrochilarning (hayotimizdagi bir talay xudolarning) tuyg’ular, yozuvlar va chizivlar sifatidagi devonavorligi, bema’nligi yoki betkachoparligi sanaladi. Endi kelib-kelib devonalik o’zimga aytilib turgan bo’lganligining aynan qaysi jihatlama shu aybni to’nkash to’g’riligini o’zim ham bilib qoldim. Devonalik, haqiqatan ham ichki yashirin tuyg’ular, ruhiyatlar bo’yicha o’zboshimcha, o’zbilarmon yoki tabiiy haqiqatsizlik bilan amal qilish sanaladi. Ichki tuyg’ular, ruhiyat yoki xayollar (o’ylar va fikrlar, yozish va chizish) doimo hayot yoki tabiat, hoziroq bilan hamnafas, birgalikdagi, bir xil chiziqda ushlanadigan  inson tanasidan ortda qolib o’tmish-xotiralarni, tarixan sabab va oqibatlarni kechinmaviy, aql-idrokli qabul qilish jarayoni hisoblanganki, asti qo’yavering. Qachonki inson ichki tuyg’ulari sababli biror haqiqiy tarzdagi, hayotiy yoki jismoniy faoliyatni odindan bildim, bo’lmasidan avval topuvdim deb shama qilib boshqalarning haqiqiyligiga ishonmasa yoki hodisani soxta ravishda uyushtirilgan desa, shunda teskarisi o’laroq boshqalar uni, o’zgacha bashoratchini devonaga chiqaradilar. Chunki fakt yoki dalil-isbot bo’yicha u inson, bashoratchi o’zidan topib bo’lib o’tgan oddiy ishga baho chiqarayapti hisoblanadi. Ammo birinchi navbatda, dunyoning yoki hayotning soxtaligi aniq bo’lishi kerak hisoblanishi kerak ediyu va barchasi taqdir, Got yoki bashorat (yo’nalishlar) mahsuli bo’lmog’i lozim edi. Shu boisidan bu paytgacha u inson, devona deb topilayotgan birdan yoki to’satdan “bashoratchi” shularni bilmagani va tasodifan, topib-topilmasdan yashagani va muomalada sinalgani uchun endi birginagina to’g’ri yuzlanishiga hammadan ham avval haqiqat sanaluvchi, bashorat uchun ham dolzarb hisoblangan teskarilik yoki kollinearlik yugurib ikkinchi navbatda o’tmishdagi ayblari zimmasiga yuklatiladiki, o’tmishda unga devona deb kelinishi kerak ediki, ammo teskarilik shuni bildirmagan. Devona keyin devona deb topiladi degan gap bor deb ichimdagilarning o’zlari aytishayaptilar. Bularni yozayapman-u, holi ham o’zimni devona deb hisoblayqolayapman hamki, chunki taqdiriy ishonchimdan qat’iy nazar tuyg’ularimning tanam bo’yicha boshqaruvida tasodifanlikni bildirib turganliklari uchun bu shu. Nima bo’lganda ham taqdiriy hayot deb hisoblayotganimiz quppa-quruq insonlar hayotlarining yoki haqiqiy voqea-hodisalarning zapisi bo’lishi amri-maholligini qanday bo’lsa ham tushunish mumkinga o’xshaydi. O’zim aytayotganim shuki, aslida taqdir yoki bashorat, soxta voqealarni bilish deganda har xil uzunlikdagi hayotiy, voqea-hodisaviy tartibli kelajagi oldindan ma’lum, tarkibi tuzib bo’lingan uzun-qisqa vaqt davriyligidagi yo’lchalar, yo’llar yoki chiziqlar (o’xshash voqea-hodisalar) bo’lishadi xolos. Men nega ularni yatayapman, chunki ular bu – ichimdagilar doimo o’zimning o’ylovlarim va tuyg’ularim bilan ichimni bilib yurganliklari va shulardan mulohazalar yasab berganliklari sababli ularni devona deyapman hamki xo’p bo’pti. O’zimning bo’lsa, ichim bilan unchalik ishim bo’lmasligi ham mumkin ediki, xo’p bo’pti. Demak, barchasi chiziqlar, yo’laklar-u yo’lakchalardan tuzilgan voqea-hodisalar, vazifaviy ishlashlar yoki hayotiy bo’laklar bo’lib xizmat qiladiki go’yoki yagona dvomiylikdagi shtrix chiziq uzunliklarining turfa xilligidan har biri iborat sanalgan tekislik yoki yer ustidagi bir necha, insonlar soniga xos shtrix chiziqlardan iborat kelajagi ma’lumlashib boraveradigan hayot jarayonlari ichida yashaymiz. Tanlov degani bo’lsa bordur-ki, ammo shu xolos, bu bilan chegaralangayligi aniq sanalur hamki xo’p bo’pti. Ichimdan yetib keldirib, tuyg’ularim sababli yasalmagan, tarkiban oldindan shakllanib tuzib qo’yilmagan, shtrix bo’laklariga xos kelmaydigan nuqtaviy yoki mutloq yangicha yagona holatli ishlarga qo’l urayapman, shunday yashayapman deyish aynan devonalik deb topilganligini hisobga olarsiz albatta? Shu devonalar, ular yoki ichimdagilar go’yoki kelajakka ham emas, o’tmishdan kelib o’tmishga bosiladigan holda hoziroqdagi o’zgarishlarini hisobga olib qo’yadilar va shu haqiqiy holatga kirishish, tanlovning o’zi yoki ko’ndalangiga ishlash o’tmishga qaratila qo’yilishi bilan biror yana bir boshqa kishi devonalik qilib o’zgartirmasa kelajakda shu ravishda turaveradi, haqiqat sifatida qaralaveradi deb hisoblashadilar. O’tmishdan kelib o’tmishga botishi, o’tkazilishi bo’yicha kelajakka ko’tarilib turish mutloq chiziqli hodisaga o’xshamaydi, balki shtrix chiziqlardan yoki tarkibli tuzilib qo’yilajak kelajaklardan farq qilishi aniq bilinib turibdi. Shuning uchun barcha ishlarim bo’lgan, oldindan yakunlangan yoki kelajak bo’yicha oldindan yakunlangan (Got) deb hisoblash keragu, o’zim faqatgina shu tarkibli kelajagi oldindan ma’lum tuzilmalarga xos va mos, o’xshash ravishdagi yangicharoq shtrixlarda, yo’nalishli yoki vaqt( va harakatga) xos ravishda olib qaralganda vertikal chiziqlar mehnat bilan shug’ullanmoqdaman deb hisoblash kifoya sanalurki xo’p mayli endi Zohir. (yakunlashdi). Zero shu mening buyuk gapim bo’lib, ichimdagilarga manzur keldi hamki, o’zlari devona bo’lishlariga qaramasdan o’zimning tarafimdagi yo’limda buni bilib yurishganlar doimo. Taqdiriy sanaluvchi Got yo’lini bitta sifatida qismat nazoratida kod yasab qo’ygan, ammo hayot davomida kodning, shtrixli hayot tarzining got bilan ishi bo’lmas hamki, chunki har kimining o’zgacha yashashga haqqi mavjud bo’lib bu – yadroviy (kodli) haqiqatimizda darajalarni yangicha qilishga va o’stirishga urinish sanalgani hisobligi tayin sanalur hamki xo’p bo’pti. Ammo shunisi ma’lumki, devonalar haqiqatan ham bordirlar, faqatgina ular kodli yoki yadroviy barchamiz teng huquqli sanalgan haqiqatimizda, faqatgina es bo’yicha umrboqiy abadiyatimizda kod bo’yicha darajalarini yaxshilayolmaganlar va pachaq-sachaqlari chiqib chalkash, mujmal yoki jumboq (palapartish) bo’lib qolganlar. Balki o’tgan olamimizdagi hayotlarida shundan ham avvalgi, 2-orqalikda uzoqdalikka o’xshash umrlarining hayotlariga nisbatan qolib, mag’lub bo’lib yashashganliklari sababli darajalari bo’yicha ustunlari, vertikal chiziqlari ichiga bukilgan yoki o’rtasidan teshilib chiziq (silindir ustunning) zichligini shu teshikka o’zidan-o’zini olganga o’xshash tarzda yuqorilatib, yog’duli oqimsimon tarzda ko’tarib tushiravergan, to’kavergan. Oralarimizda o’zini o’zi shu tarzda darajasini pasaytirgan yoki silindirsimon ustunini bo’yicha o’ziga ag’darilib balandligini pasaytirganlar bu – dunyoviy, Yer kurrali xudolarimiz hisoblanishadi. Ular shu davralardan tanlanganlarki, boz ustiga avvalambor o’zlari barcha inson aholisi soni o’rtasida eng past darajali ustunli kodlashuvda, silndirsimon to’g’onda pachaqsimon kam balandlikda yashashganlar. Eslari mutloq kam sanalishadi yadroviy taraflamalikda. Nima bo’lganda ham bizlar aholi, insoniyat ularni o’z joylarida yoki holi ham yadroviy onimizda, abadiyatimizda qoldirgan holda hayotimiz orasiga qo’shmaslik sharafiga ega bo’ldik, hamda to’g’rilikni va yaxshilikni, kodli o’sishga loyiq hayot tarzini o’rgatish maqsadida dunyoviy xudolarimiz qilib qo’yganmiz. Shu xudolar bir necha guruh insonlarning o’zlarigagina tegishli xudolar, allohlar bo’lishadi. Bizlarga to’g’onoq, orqaga tortuvchi yoki oyoq osti bo’lguncha xudolar qilib qo’ysak, maqsadga muvofiq bo’lardi. Dunyoda yadroviy olamimizdan faqatgina o’sish nazarga olinib yangi dunyolarimiz yaxshi ustunliklar aro qurilishi lozimligi bo’lgani uchun bizlar shu borada xudolarga to’g’rilikdan saboq beraveramiz va bilingki, xudolar emas, balki sizning har biringiz ularni dunyoviy yaxshilikka, jamiyat tartibiga va diniy ezgulikka o’rgatgan holda yanagi dunyomizning mavqeini oshirishga xizmat ko’rsatguvchilardansizlar. Xudolar ham kishilarga egalar va aynan aslida har bir elekronshining, kishining o’zi bo’lib turgan ravishda ustida amal qilishadi. Go’yoki kod uzra ichma-ich, ustma-ust kod sanaladi. Xudolar kodlarini ichlariga yutib tashlaganlari sababli tuyg’ularga berilib ketib, shu holi ham devonalik yoki tartibsizlik, tasodif (tekis tanlov) sanalmaydi. Ularning shtrixlari soddagina ravvishda juda pachaq, mayda yoki kalta-kulta hisoblangadirki xo’p bo’pti. Xudolar kutilmaganlikka xos, tanlovli tarzda yoki yasalmay qolgan yagona butun jarayon bo’lakli amallarga yuz tutmaganlar hech ham, chunki shularning o’zi mavjud emas. Yagona butun bo’lakli jarayonlar yoki matritsali tizmadagi elementlar, uyushtirilmagan amalli rejalardan holi sanaluvchi inson bo’yicha ko’ndalangiga, tekis kenglikda (albatta, inson yer bo’ylab eniga yashaydi) tasodifiy hisoblanuvchi amallarga hech bir inson zoti ega emas. Zero bizlar uchun bosimlarning, o’tmish va kelajak ichida hoziroqning surib yurishiga majburligimizga ko’ra yashashimizning o’zi qanchalik ahamiyatligini bilsak bo’lar oxirki bu muddao ham emasligi aniqligini bilsangiz bo’lar oxir. Bizlar yadroviy onimizda o’zimizni faqatgina qoloq, boshqa bizlarga o’xshagan shunaqa on va ahl-olomon yo’qligiga bag’ishlana turib mag’lub yoki yanada odimlashmog’imiz shart va zarurligini bilganimizgina uchun faqat o’tmishni qoloqlik sifatida asos qilib bilganmiz yoki tuzganmiz xolos. Bizning asosiy maqsad Gotli va yangicha shakldagi hayotimiz tobora tortuvchanligi bo’yicha shtrixlar yo’nalishlarini yaqin olib baholashimizgina kifoya sanalur. Shu shtrixlar yo’nalishlari yoki davomiyligiga xos umumiy ketma-ketliklari bo’yicha ikkita shtrixlar bir-biriga istalgancha yaqin kelsa bo’ldi, to’lqinsimon toblanibmi yoki burchaksimon aniq tekislik bilan yoki umuman boshqa shakllarni tuzaqoluvchanlikka xosmi bo’pti unchalik katta ahamiyat bildirmagan. Eng yaxshisi ustma-ust tushib ham qolishlari yoki parallel yaqinlikda ketishlari bo’lsa, yomonlari qatoriga kirib hisoblangan holda Gotli shtrix yo’nalishiga uchburchaksimon ravishda shu ikkala turli hayotiy borilajak, hoziroqqa aloqador bo’layotgan chiziqlar uzviy uzluksizligiga ko’ra shtrix chiziqni bog’lab yubormasligi kerak. Hayotiy shtrixlarni yoki o’xshovli vazifalarni, xatti-harakatlarni tuzishda biror amalga qiyoslanib qilish qiyin sanaladi. Faqatgina o’tmishdan turib bilib amalda sinalgan ishlaringiz mahsuli sifatida qoloqli koddan yutuqli dasturlashga erishish oqibatiga o’xshash ravishda kutilgan tarzda xatti-harakatlarni qo’lingizdan keltiraolasiz. Aks holda harakatlaringiz beo’xshovlikka yuz tutib, hoziroq bo’yicha taningizni bildiradigan yoki o’tmish bo’yicha ichki tuyg’ularingizni bildiradigan ravishda buzilib ketaveradi. Endi umuman olganda she’rlarni sekin o’qishga to’xtalsak, bir narsaga ham yanada e’tibor qaratish kerakki, men uchun shu ishim Gotnikidan bo’lgani uchun, parallel ravishda matritsion yolg’ondan tuzilib kelavergan ravishda, oxirigacha yakunlanganga o’xshab yaratib qo’yilganga tekshirayotgan she’rlar to’plamim Gotga xos bo’lib to’liq mazmunga solinishga qadalib borilmoqdailigi shu zahotiyoq ayon sanalur. Umuman olganda matritsali kodli yolg’on hayotim she’rlarni menga o’qitishda Gotning mazmunan va qat’iy to’liqligiga xos qilib qo’ygan ravishda har bir so’zini sekin o’qiyotganimda go’yoki shu so’zning ichida butun she’rlar to’plami yotganga o’xshaydi. Shu matritsaning Gotga yaqinlashuv sifatida qaralmoqda hozircha. Matritsali haqiqat, ammo haqiqiy insonlarni ajratgani uchun yolg’on simulyatsiya hisoblanib qo’yganligini aytganim bo’lib, mening ishimni gotli to’liq mazmundagi va qat’iylikdagi shtrixlarga yaqin olib bormoqda. Gotda barcha hayotiy jarayonlar hamma yo’nalishlarda bittasi barchasi bilan birga hamda barchasi bittasi bo’laolajak ravishda hisobga oilnganini hamma bilsin. Ammo matritsaning maqsadini ham barchamiz yaxshi bilamizki, matritsa birinchi navbatda ma’lumotlar ba’zasining bunga o’xshash, 3 o’lchamli jadvalsimon tuzilishini o’zida shakllantirgan. Shu jadvalning har bir ma’lumot katagining o’zida yana bir boshqa jadval, shu katakdanda katta yoki kichi har xil darajadagi ma’lumotlar joylashganini bilsangiz ne ajab. Shuning uchun bitta nuqtaga qarab turib butun dunyoni aytib turish mumkin sanalurligini yaxshi bilsangiz bo’ldi. Got biz uchun oldindan tuzilgan taqdiriy mutloq yagona, o’zgarmas hayot yo’limiz sifatida qaraladi. Matritsa esa bizga o’sish imkonini berguvchi shtrix chiziqlarga xos ravishdagi yo’lchalardan iborat sanalib gotni o’rganishga va gotga kirishishga tobora yaqinlashgan sari, agar got bilan yagonalik foizi qanchalik yaxshi bo’lsagina, shunda inson darajasi matritsali ravishda haqiqatan yaxshilangan hisoblanadi. Hozircha Got jarayonlarning yopiqligiga ko’ra matritsamizni qachonlar yakunlab bo’gan qoloqlik, oxirgi tuzilish darajasida bitta orqada qolganligini bilish mumkin xolos. Shu umumiy yagonalikni, yopiqlikni olaverib bizlar oddiy qilib yasalgan Gotli umr ishlarimizga matritsaviy yuksak bilimlarimiz, xatti-haraktlarimiz bilan yondoshaverib oxiri shu oddiy Gotli ishni qilib chiqsak katta vazifani bajarib ko’nglimiz ham to’q hisoblanmasligi ajab emasligi mumkin ham emasligi astoydil takidlanar. (yakunlashdi, senga ham shu xolos deyishayaptilar endi). Men oxirgi kodli yoki yadroli shakllanganligimizda yoki kengashimizda o’zimning yakkaligimzga nisbatan guruh a’zolarini, jamoani yoki gvardiya qoloq darajadagi mag’lub kodchilarni yasab, tiqib yoki qoqib (qilib, “sikib”) kelganman. Shu jamoa gvardiyaning ham yana kichik hajmli yoki doiradagi davrasi, kengashida yasayotganlarim, “sikayotganlarim” ichida mening o’zimga xudolik qilayotgan hozirgi gvardiyaning allohi mavjud bo’lgan. Aslida shu alloh kichik kengash orasidan qandaydir ravishda menga mos qilib tayinlangan, zero sikkanligimda mening o’zimning terim yoki xarakterim, kodim shu paytdagi eng pachaq duxga, yardoqqi yadrochiga (hozirgi xudomga) yetkazilib o’zimni shu boraverayotgan zamonaviy dunyomizda, Yer kurrasida yaxshi bilib boshqaradi deb hisoblashganlar. Nima bo’lsa bo’lar-u, ammo shu mening tanlovim emas edi yoki o’zimning xatti-harakatlarimga moslik to’g’ri o’rganilmay menga yo’liqtirilgan. Ammo nima bo’lganda ham o’zim yadrolik umumlashmamizda, ommaviyligimizda qanday tuzumda yashaganimni yaxshigina tushundim desam mubolag’a ham bo’lmas. Mana nima uchun hozirda o’zimga teri yoki mushak hujayralarim bo’lib gvardiya, viloyatim aholisi osilib olgan.