Nega endi men yana

 

106. Men tahrirlash uchun o’qiyotganimda ichimdagilar sekin o’qiyapsan deb nasihat berishga urinishadi. Va men shunda tezroq o’qishim uchun bir holatni, hodisani boshimdan o’tkazishga urinaman. Yuzimni go’yoki doira cholg’u asbobining qo’l bilan tebratilishiga xos mayin pardali qatlamda titrashini yoki tebranishining kuchli impulslarda amalga oshirilishini his etib qolaman. Shu yuz yoki doira qatlamining tebranishini yuz qiyofamning hajmi bo’ylab yo’laklarga xos ravishda ensamga, orqa boshimga yuboraman. Bu – mening kompyuterdan nurlanish sababli horg’inlashuvimga, charchashimga yo’l qo’ymasligi maqsadini tashkil toptirmoqda o’zida. Go’yoki porshenning asosi yuz qiyofamdan shu dvigatelning ustki qatlamini ensam qilib porshenni eniga yoki ko’ndalangiga yuziman ensamgacha yoki orqa boshimgacha qo’yib yurg’izaverganga o’xshatilaman. Doira kuchli tebranishli impulsiv boshlanishlari bilan doiraviy yuza bo’ylab chiziqli yo’lakdagi kuchi ensamgacha kamayib boraveradi. Shu ensamdan ichmidagilar, bosmachilar bu tebranish chiziqlarini yoki yo’laklarini olib davom ettirishaverib, boshimning ortida ham chiqarib o’lkam-hududimni, qubbamni yoki kengayishni davom ettiraverib insonlarning haqiqiyligini o’z ichiga olaboshlayotgan gumbazimni, aylantirib yana yuzimga kam sonli ketma-ket parallel qatlamli yo’laklar yoki chiziqlar bilan sekin kelib yuz qiyofamni o’z joyida qimirlatmasdan, bir xil qottirib tutib berishga yoki ushlashga shay bo’lib qolishadilar. Natijada mening yuzimdagi qottirish,yuz qiyofamning aynan tanam bo’yicha o’z joylashuvida turg’izish uchun qilinga shu ishlarda yuzimga haqiqat chiziqlari sifatida insonlar, haqiqat og’achilari yoki gumbazimga solinayotgan yarimtalay odamlar o’rnashishlari kuzatilishi kutilganki, bu haqiqatan ham shu. (tugatishdi). Ichimdagilar hattoki mening ushbu holatimdan ham qizg’anadilar, shuni ko’z olaytirib ko’radilar. O’zimga shu yaqin kunlari “sening yugurishing mumkinligi bo’lgani uchun tezlanish va qubba bilan parallel tenglashtirilib, shuni me’yorlashtiruvchi qadamlarning ta’siri natijasida gumbazingga yoki sharingga kirgan insonlarni urib-qonatib yuborishing mumkinki, hattoki ularning Gotlarining o’z to’g’irlash ishini kiritishini ham bizlar tanlovimizga olaolmasligimizni juda yaxshi bilasan, ha shu bizlar (ko’tlar-ku) yoki qichig’iga amal qiluvchilar-ku, shuni yaxshi bilasan”, deganga o’xshab o’zlarini haqiqatan ham aytib bildirganlariga o’xshash sezdirib ham qo’yishadi. Axir menga o’zimnikilar, o’zimga o’xshashlar yoki to’dadoshlarim, asl turdoshlarim juda ham kerakligini yaxshi bilishib mazax ustiga mazaxli qichig’molliklarni, o’chakishishlarni yoki qayerdandir sabab qilib topuvchi alamlarining o’zini sezdirib o’tirishaveradilar. “Atir gulim” deb musiqa qo’shiq aytayapti bir qo’shiqchi hozir kompyuterimda. Ha, shular meni aytishmasliklari mumkin emaski (buni har doim shu bo’lishini doimo bildirib kelmoqda hamman), atir degan a yoki og’riq tirrilab bizga yaxshiliginigina tarannum, bag’ishlabgina qolishga majbur sanaladi, gul(im) esa shu umumiy bag’ishlanuv doimiy bizlarni chulg’ab olgan degani. Baribir ham bizlar ikkov, o’zim va mening jonimning o’zi ikkala qarama-qarshi yo’llarda o’zim insonlarimning tomoniga, MirzoUlug’ esa kishilarining tarafiga talpinishi eng katta asliyat deb baholangan hamma paytlarda hamki, bu shu xolos. Lekin anchadan beri bilib yuribmanki, insonlarim faqatgina qolib, mag’lub etilib mening huzurimga yoki ichimga, maynamga kelib qolishayaptilar. Shu bilan men insonlarimning yoki odamlarimning haqiqiy taraflamaligi, o’zining qandayligini oqlab bilgunligi qolgunicha ularga erishaolamanmi, yo’qmi, bilmay ham qolmoqdaman. Balki men bir umr o’rtachalikda faqatgina ustun taraflama, g’olib tomonlama yashashim kerakligi sababli shu jarayonlarga mukkasidan ketkizilayotgan bo’lsam ham mumkinki, shu ish ham bor albatta. Ichimdagi tuyg’ularim, shularning asl o’zlari borligiga ko’ra shu o’zlari, biri ruh bu – qaysar, farishta esa qashshanglik, xudo esa alam(zadalik)chillik bilan haqiqiy insonlar tomonidagi o’zlarining 8 dagi guruhli idlashuvchilarining odamlarga, g’oliblarga xos ahvolining yomonlashuvli jabhalarini umumlashtiruvchan turishaveradilar. Xudo jalablar guruhi, identifikatsiyalashuvchilariga xos va mos yoki monand bo’lib turadi. Jalablar ikki dunyoda ham jalablar bo’lib, bor bo’lib turishaveradilar. Go’liblar va mag’lublar o’rtasidagi qat’iy chegaralar sababli ajratilgan holatlarga yoki bosimlarda qolib ketmaydi shu jalablarki, ular o’rtadagi chegaraning o’zida bo’rtib tenglashuvli asoslamalikda yagonalashuvga xosroq turib berishmoqdalarki, asti qo’yavering. Ruhlar va farishtalar, xudolar bittadan birgalashib o’zlarining payg’ambarlarining ichida bo’lib turishadiki, shuning uchun shular kam sonli ravishdagi 3,1(xudo)-4,4(ruh)-4,9(farishta) sonlarida joylashuvli tarzda namoyish etilajaklardir. Shularning ham bir guruh to’da vakillari, go’yoki nuqtadan burchak orqali aylanaga urinmalar o’tkazilganga o’xshash bir qancha identifikatsiyalashuvchi vakillari yoki yo’lchilari mos ravishda 6, 7 va 8 sonlarida joylashmoqdalarki, asti qo’yavering. Jalablar bu – xudolar bo’lib mag’lublarning yoki farishtalar va ruhlarning ko’tlaridan, orqavarotlaridan tushgan bo’qlari yoki chiziqning orqada itarib qoldirilaveradigan doiraviy ko’ndalang kesmalari bo’lib hisoblanishmoqdaki, mayli endi. Agar biz g’oliblar o’zlarimizning boshlanishimizdan farqli o’laroq bosh-qoshimiz bilan eng yuqori sonimizda, a’zolarimizning xarakterli faoliyatlashuvlarida yutuqli, g’olibli ravishda o’z gashtimizga erishishni bilamiz. Shunga teng ravishda bo’lmoqni istgan bosimchilar, kuchli havo qisilishli damlashuvchilar o’zlarining najastli xudolari bilan, shuni bittaga, kinoyali orqada qolgan ravishda tenglashtirish jarayonida, yagona sifatida bilib ushlaganlari-ushlaganlar. Ammo mag’lub taraflamaliklarning bizga haqiqatdan moslashuvli yetib olishlari yoki olishaolmoqchiliklari chiziq bo’ylab davom etmoqda hali ham. Shuning uchun ham muncha xudo dedinglar axir deb ichimdagilarning o’zlari ham axiyri qo’shilishga urinishganga o’xshab turishaverishdan ilojlari qancha. Bizlar yutuqdagilarning najastlari yoki tappili axlatlari bosimchi do’st-u birodarlarga haqiqiy mo’jiza sanaladi va, ammo ularning xudoli najastlari esa bizlarga yanda kuchliroq bo’lishi kutilajak mo’jizakorlik sanaladiki, asti qo’yavering. Allohlar yani shu ko’pchilik xudolar multik sanalishadi. Multiklarda bizlar o’sib katta bo’lgan paytlaridan beri bosh qahramon alloh bo’lmasa, qo’yavering ham endi mayli. Tom and Jerry dan sichqoncha shu xudo sanalgan. Nu pogadi dan quyon shu alloh, xudo sanalgan. Yana bir multfilimda hozir qolgan boshqalari alanglab esimga kelib turibdi, Ice Age da bosh qahramon yoki personaj-obraz Sead bu –tigrning mishqisi “si’tiy” yoki to’qqiz, chiziqning bo’qining o’zi sifatida yana shu alloh sanaladi (va h.k) - (3,”1” ham shu xudo, hihi). Mag’lublar, ha-ha shu mag’lubdagilar o’zlarini tenglashtirish maqsadida bizlarning atroflarimizda xudodan, ularning najastlaridan tiqilib-siqilib ketganki, shu multik-multfilmlar hech tugamaydiganga o’xshab o’sib oshib bormoqda. Ha-ha shu, bizlarning mo’jizalarimiz multiklarda yotibdi. Zavq olib shavqlanishimizning zamonaviy, hammabop yoki ommaviy ko’rinishi multiklarning elektonli shart-sharoitlaridagina mos topilajak mo’jizaligida, aynan najast sifatidagi biz bilmagan mo’jizaligidir. Multik degani “mo’l tikil” deganiga mos kelishi o’laroq ichimizdan xomxayolli ko’zning go’yoki ko’timizning tashqi taraflama teshigidan ongimiz orqali qandaydir bizning borligimizni tushunchaviy tarzda bildirayotgan bo’lqillab, lo’ttilab yoki mo’ltillab tikilib yotishga ham o’xshaydi. Aslida shu najast, tappi-axlatdir. Ha-ha shu, xudolar, aynan xudolar deb –lar qo’shimchali ko’plikda ishlatishimga ham e’tibor bering. Men shuni bejizga aytmayapman, chunki yonimda ichimdagi xudoning aynan menga atalgan mishqichiligining o’zi insoniy munosabatdan qancha jarayonlarni berayaptiki, asti qo’yavering. Agar xudo bitta bo’lganda edi shuncha aholi uchun barchasiga shunaqa, mishqichili insoniy yondashuvini odamning o’zidan o’ziga sezdirib turganda bormi, shuni yakkama-yakka tashqi jihatlamalikdagi insonlarning o’zlariga qiyoslab qo’yavergan bo’lardikki, har bir shu munosabat, mishqichilik yoki yechilmagan sassiqlik faqatgina o’zigina yoki o’zi bilan o’zi ovoranomus ravishda bor holda bitta yopiqlikdagi shakliy hududgagina xos bo’lib qolaverardi. Chunki aksincha bo’lganda, bizlar unga, uning o’ziga yani xudoga farqi yo’q deb qarardik. Farqi yo’q bo’lsa, bizlarga xudolarning bu mishqichilik munosabatlari avtomatga o’xshab, o’z-o’zidan tegishi kerak hisoblanardiki, natijada bizlar yana o’zimiz bilan o’zimiz ovora, tabiatimiz bilan hamohangmiz deb qo’yaverardik. U taraflama ichimizdan kelishini faqatgina har biri mavjud, alohida ko’pchilik deb qaragan bo’lardik. Shuning uchun shunchalik ko’p o’zligingga, o’zingga aralashuvni bore deb qo’yaqolarding hamki, xudo yagonaligi bilan shuncha odamlarning o’zlari bo’laolishi bema’nilik hisoblanardiki, xo’p mayli hamki bo’pti. (deb yakunlashdi). Zero men isbotlab, o’zimning sharimdan yopiq hudidimdan aniqlab hisoblab bergan insonlarim har xil, tasodifanlik va alohida qobiqlilikni namoyish etib yashashganki, bu – hammaga ma’lum ham endi, xo’p bo’pti. Shuning uchun Payg’ambarlarni taxminan 7020 deb topganligimni esimdaligini holi arang aniqlayotibmanki, shuncha xudo bo’lsa ham borki, balki shundan ham ko’p sanalur. Shu 7020 ta xudolar har bir Payg’ambarga, shuning gvardiyasi uchungina bog’lovchi vazifasida turishi nazarda tutiladi hamki, xo’p mayli. Mening o’zim bir Payg’ambar bo’lganim va gvardiyamga, ko’p sonli insonlarimga elchi vazifasida turganligim sababli shu gvardiya uchun xudo aynan menga ko’proq sezilib mishqilik, tirnaluvchan bo’sh terilik (teshiklik) qilib yotibdi xolos. Aslida esa allohning gvardiyasi mening tanilili aholi vakillarimning jonlili gvardiyasi hisoblanib qo’yadi. Shular tanililarining, jasadlilarining o’tmishidan Gotni yondashib, xotiralariga kirgizib keladilar. Ruhning gvardiyasi esa aynan mening tanililiarim, jismli jondagilarim hamki, bu shu o’rinda ma’noli ham bo’laqolsin mayli xo’p. Farishtaning gvardiyasi bo’lsa, insonlar yoki tanililar orasidagi kelajakdan kelgan identifikatsiyalashuvli kasbchi sohachilar hamki mayli xo’p qo’yavering bo’lsa, shu. Shuning uchun Ruh o’zining 4,4 idan sezgilardagi yashovchi 1,2 va 3 raqamlari vakillari sanalmish tanililarga e’tibor qaratib qo’yadi. Xudo o’zining o’rnida qolaturib o’rtadagi sonlarga, ichki guruhlashuvning egachilariga hamohang ravishda boqib bilgan. Farishta 6, 7 va 8 dagi elektron identifikatsiyalashuv orqaligina haqiqiy tizimning, g’oliblarning orasida juda kuchli skanerlashuv oqibatida inson etili bilintirilmagan robotlarga o’xshash faoliyat yurg’izishganlar. Haqiqatan ham ularni, id chilarni yoki identifikatsiyalashuvchilarni kim deb atashni ham bilmaysiz kishi. Shundoqqina bosimli odamlar qiyofaviy shaklidangina og’masdan turaveradi. Shuning uchun ham haqiqatparastlar, insonlar ularning kishi sifatida haqiqatan bosim sababli shu ko’rinishdaliklarini bilmay, hazil tariqasida tushunishgan-u, mayli xo’p bo’laqolsin. (tugatishdi). Menga-ku bo’lsa, bu bilan unchalik darajada ishim ham bo’lmas, zero men o’zim insonlar orasida yo’qman hozir. Mening ishim aynan insonlarning orqalaridan ergashayotib keladigan, odamlarga o’tmishdan yopishib (es, yaqin xotiralarini ham) to’ldirib beraveruvchi simulyatsiyalangan hoziroqning o’tmishdaligidaligi bo’yicha elektron identifikatsiyalashuvchilar sanalishadi. Agar farishtalar to’lqinli identifikatsiyalash orqaligina kishilariga murojaatlashuvni yo’lga qo’yib qo’ygan bo’lsalar kerakki ham endi, xudolar elektronli o’tmish tabiatidan kelajak identifikatsiyalashuvlarni amalda sinashga urinaverganligi rost hamki, mayli xo’p. O’tmishning Goti hech kim uchun qiziq emas, chunki bu – o’z sharoitini to’liq muttahamliklarga erishib bilib bostirib kelaveradiki, jonlililarning o’zlari ham mazza qilib qaraganga o’xshab, o’zlarining elektron qobiqlarini yoki hajmli aniqliliklar aro chizilgan grafalarini sezib qolishsa, ajab emas hamki xo’p bo’ldi. O’tmishning Goti yoki Bo’lganliligidagi butun dunyoning (aholisining) yaratib bo’lingan bir chiziqli, kelajakdan belgilanib yotuvchi o’zlarining o’tmishlariga nazar tashlasak, Got aynan multiklarga o’xshash tarzda makonini nisbiylik qilib personaji ustidan, bo’ylab aylatiradiki, bu – har bir insonning xotirasiga kiritiluvchi Gotning to’liq ma’nodangina qalqib turishini ham anglatajakligi shudir ham. Faqatgina va faqatgina ravishida xudoga bizlar, normallashuvdagilar yoki barchamiz yetarlicha me’yoriy taraflar yoki guruhlarga tenglashib bilitish maqsadida ham o’tmishning id chilarining vas-vasasi topshirilmoqdaki, asti qo’yavering. O’tmishdagi elektron id lashuvchilar, aniqlikli yoki to’liq o’z-o’zidan shakllanadigan ma’noviy ish bajaruvchilar (grafali hamda aniq tok kuchlanishili sezgilar zarbi bilan, tarzdagina insonlarni xotiralarini qichqirtiradiganlar) qanchalik kayf-safo, lazzatga berilib silliq ravishdagi singib boruvchanlikni, hoziroqdagi insonlarga kerakli o’rinda xotiralarini Gotlashtirishni beraolishlarini xudo yaxshilay, amallay olsagina, shu bilan barchasiga maromi uchun yetkazaolishga urinajakligi ma’lumlashadi hamki asti qo’yavering. Hoynahoy shundagina dunyomiz o’sishi kuzatilib, barcha haqiqat va bosimlar yanada ilgaridanda gullab yashnashi ko’zda tutilajakligi nazarga ilinajak hamki, xo’p bo’laqolaversin mayli. Ruh men bilan insonlar, haqiqatgo’ylar orasida tashqi tabiatli muhit shart-sharoitlari aro odamiy tanalariga boquvchi insonlarni o’zlarini yolg’izlashtirish bo’yicha, ichki tuyg’ulariga asosan tashqariga qobiqlaridan, tanali chiqishlarini namoyish etib boqajakliklarini yorqin geometrik, quyoshbob yoki chiziqli parallel shirinchalarini, yolg’onlarini so’rib tortib chiqarajakligi orqali bog’laydi ham. Shu bilan birga mening o’zimni, yolg’iznamoligimni shirin tanachalik, ust etimning yoki terimning qaltiragan yaltiroqliklari bilan ham ular bu - insonlardan olib o’tqazadigan ham ruh sanaladi. Go’yoki o’zimni Ghost in the Shell movie sidagi kiborglar, tashqi qoplama bilan yaratiladigan tananing boshqariluvchanliklari sifatida anglayotganga o’xshaydirman ham. Shu kinoda kiborglar yoki teri aro qoplangan robotli o’zliklar haqiqatan ham ovqatlanadiki, shuning quvvatini tashqi metobalizmga o’xshash jarayonlar orqali men bilishimcha endi terilarining bijr-bijrlashuvlarida, jimrlashishida yoki yaltiroq tashqi lazzatli o’zlashuvchanli choquvchanliklarida namoyish etajaklarki ham, asti qo’yavering. Menda go’yoki iplar yigirmasi, qatimlar qandaydir ravishda tanamni o’rab olgan, bog’lab qo’yoyotganga o’xshash tegishli ishlar bilan bandligini namoyish ham qilaqolmoqdaki, asti qo’yavering. Go’yoki obmanim yoki orgazmim butun tanim bo’ylab asosan o’zining to’planish joylashuvlari bu – suyak iliklari yoki et oralaridan emas, balki terining oqlashib qolayotgan yog’chalaridan bildirib maynamga qitiqlash, tirnash va mutloq masxaraning o’zginasini olib qo’yadiganga o’xshashadi. Axir o’zing o’zingdan tark etib chiqsang, seni sezdiradigan o’zing bu sening ichingga kirib yashirinib olgan boshqa birovning o’zi, shaxsiyatini bildirib qo’yuvchi masxaranomus kayfiyatda bo’lsa kerakki, shu muhim. Men o’zimni yoki atrof shart-sharoitlarim tugul barcha elektron id lashuvchilarni (kishilarni) birginagina ushbu masxaranomus qitiqlash jarayonini, o’zimni quruq tananing massali qotgan qobig’i sifatida ichkarimdan aloqaning tugallanganligiga o’xshatib qaratilishimni shu ikki orani geometrik figuraviyligi sababli o’rab olaolishim sababli tinchlantirib, o’z yo’lida yoki tizginida boshqarishga loyiqligim bilinib qolayaptiki, mayli endi bo’ldi xo’p. Go’yoki tanimning o’zi, terisi bilan geometrik borlig’im yoki shartlashuvlarim orasida shu tanimdagi oqishliklar, modddalar almashinuvidagi qand miqdorini belgilaydi. Go’yoki qandchaga o’xshab boshimdan teppakallikka aloqador joylashuvlardan ruhim, o’zligim mayin qiltiqlilikka xos ravishda sug’irilib yonimdagi nimadir tekislikka, devorlarga o’tib olishini nazarda ilib qo’yadiganga o’xshayurman. Shuncha insonlar-insonlar desam-u, ichkarimizdan tashqi muhitimizga, shart-sharoitli yoki narsalar to’la tabiiy borlig’imizga qaraymiz deb birlashmay, balki borliqning o’zidan qandaydir ravishda o’zimizni anglaymiz degan ilinjda qolib ketadigan bo’lsam, yana qanday qilib odamlar deb talpinay!? Men insonlarning ichki mazzali, tuyg’ulararalash kayf-u safoli chiqishlarining aloqalaridagina maza qilib haqiqatga erishmoqchiman deb yurgan yagona son shakli emasmanki, bu shunisi bilan shakl topajakligi ma’lum ham endi xo’p.