Nega bu shunday?

 

70. Bugun 70-kunda biz 60-kundan, mening yo’qlashganligimga o’xshashligimdan 10 kun sifatidagi o’nglanish, mo’tadillik yoki teng holatlardagi birlashuvlar bo’lib o’tayapti. Endi barcha me’yoriy, bir xil o’tuvchanlik yoki ortiqchalik, chiziqlardagi o’sish pag’onamga ko’ra jonlashuv, jonning o’zi yoki xato qilaolish qobiliyati mavjud tarafda turayapman. Bu – aslida debillik, elektron borliqdangina iboratli olam yoki jonlarning tarafi hisoblanadi. Shu olam bizning yuqori Yer kurrali dunyomizdan mag’lub bo’lib yurganligi sababli dinga, o’z teshigiga g’arq qilingan, mahkum etilgan yoki tiqilgan sanalgan bo’lardi. Elektron yoki raqamli borliqdangina iboratli olamda barcha elektron kishilar haqiqatan ham go’yoki kompyuter o’yinlarining personajlariga o’xshash holda bir-birlarining ichlariga kirib biladigan, hajmlariga ko’ra tegishni bilmaydigan va alohida joy talab etmaydigan shakldagi bir-birini tana shakl-shamoyiliga binoan yeyuvchan, biri boshqasining jismi-joniga kirishib qo’shilib ketuvchan elektronlar bo’lib yurishgan hisoblanishgan. Ammo bizning yuqori dunyodagi chiqishlariga yoki amaliyotlariga e’tibor qaratsak, qachon bo’lmasin haqiqat yuzasidan bunga o’xshash elektronli oddiygina ko’rinish va gapiraolishdan tashqari teri orqali tegish ishlarini juda ishonarli, isbotga aloqador yoki joylarini aniq qilib yuqori dunyoning qonun-qoidalariga yoki jismlardangina shakl topaolishiga binoan, mos tutib faoliyat yurg’izishadi. Umuman olganda esa ularning bizning dunyomizda shaklan jismlashib gavdalanganligi, o’zlarining birinchi toifadoshlariga 2-ekzemplyar bo’lib berishlari quyi dunyodagi palapartishliklaridan, tipirchilashlaridan yoki o’zlarini bosaolmay yotishlaridan so’ng, shular borasida o’zini yaxshi tutganlargina, ko’p tipirchilamaganlar tomonidan amalga oshirilgan. Quyi dunyoda faqatgina bosim bo’lib go’yoki to’g’ri uzun chiziqda barcha elektron kishilar yashab faoliyat yurg’izishgan. Shu bosim dam berishlik, havo bilan siqilgan shakldan iborat bo’lib, kishilarning barcha qiladigan ish-faoliyatlari yoki xatoliklari bu bosimning ichida bo’lib chegarasidan, aynan chiziq shaklidagi ko’rinishidan shox otib yoki qo’shimcha qiya yopishgan kalta chiziqchalar orqali, shaytonsifat chetga chiqmasligi nazarda tutiladi. Elektron dunyoga barcha ish-faoliyat, jarayon osonlashtirib, qulaylashtirib yoki yengillashtirib berilgan bo’lgan. Faqatgina undagilar, ular (elektron raqamli kishilar) yoki ichimdagilar ko’p o’zlaridan ketmasalar, tipirchilamasalar yoki jinnilikka o’xshash injiqliklar qilmasalar bas edi. Ularga shunchalik oson qilib berilgan bo’lganki, hattoki bizlarning o’z qo’llarimiz bilan yasayolganmiz degan barcha shart-sharoitlarimizni, qurilishlarimizni yoki binoyu-mashinalarimizni bosim bilan yaratilayotganini kishilar tushunishgan-u bilmaslikka olib “o’zimiz yoki o’zim yasadim, qurdim yoki bildim” ta’birida o’zlarini tuyishganlar. Bizlardan shundoqqina sifatida obro’yimizni, qilgan mehnatni o’zimiz bajarganligimizni yulib olishib, bu obro’ning yoki e’tiborning ajratilib aniqlashuvli taqalishini, biriktirilishini o’zlariga suyab qo’yaqolishganlar. Albatta, shu to’g’ri, bizlar-ku, insonlar ishlamaganmiz, faqatgina mehnat qilishni tushunib yasalishlarni yoki qurilishlarni butun dunyo bo’ylab odamlar qurayapti deb ishonib kelganmiz. Ammo ular, kishilar shuni bilishaolishgan yoki yo’qki, boz ustiga o’zlarining ham shu mehnat bosimi ichida turib damni yoki bosimni bilib turishlariga qaramasdan, shu bosimni yoki qurilmani “men qilib chiqqanman, deb hisoblashganlar. Shundoqqina o’tmishda yoki orqada qolgan mehnat ko’rinishidagi damni yoki bosimni, shularning ichidagi bir chiziqchaning yo’nalishchasi ko’rinishida bu bosimning oxiriga, ish bajarib bo’lingandan so’nggi darrovgina hoziroqqa borib chegarasida taqqa-turuq jismlashuv bo’yicha, yoki ishning oxirgi g’ishtini o’zlari “sababli” qo’yishni kuzatgan holatga ko’ra, shinaning damining pakrishkasidagi mayin sim chiziq kesimida o’zlarining zimmalaridagi ish sifatida qaratgandirlar qolgan bo’lmag’ur beso’naqay hamkasbdoshlari bilan birga hammani ham. Aslida bilmaganlarkim, bunday hodisa ularga aynan nima uchun ro’y bermoqdaligini. Shuning sababi shukim, ular osonlashib, qulaylashib borish nimaligini yoki o’zlarining qandayliklarini yaxshi bilishmaganlar. Butun dunyoviy bosim ichida biz oddiy insonlarning qarashini o’g’irlab, kuzatuvi bilan taqqoslagan holda eng oddiy bosimiy ish-faoliyat yuritilishlarini o’z egalariga yoki birinchilariga va qolganlarga maqtanchoqlik  qilish uchun ham shoshilishga yoki fursatni boy bermaslikka aloqador ravishda o’zlariniki deb bilib kelganlar. Shu bilan maqtanib qolishlarini davom ettiraverib, shu oddiy mehnat kasb etadigan ishlarga, kelingki aytganda bir uyning qurilishi, mayli xo’pki davlat hududi bo’yicha olib borilgan barcha ishlarni yoki zavodlar qurilishini ham deb olaylik, kishilar o’zlariniki deb qarab bilishganlar xolos. Aslida esa osondan osonga o’taverib butun olamimiz, yuqori dunyo yoki Yer kurrasidagi barcha mehnatlarni barcha kishi a’zolari bilan birgalikda “o’zimniki yoki bizlarniki” deb bilmoqliklari aynan maqsadli ravishda yakun topardi. Shuning uchun ular 3 toifa guruhiga ajratiladilar. Birinchisi bu – eng oddiy va yaxshi ko’rinishi farishtalar sanalmoqdalar. Keyin esa ruh va 3-oxirgi o’rinda xudo o’z joylarini navbat bilan egallab turishadilar. Farishtalar osonlikni juda to’g’ri amallab tushunishganlar. Bizlardagi har bir insonning jismonan tanasi shu dunyoviy barcha jarayonlardan, ish-faoliyati ne’matlaridan keyingi bitta yuqori, ironiyali ustun holatdan boshlab turishini to’g’riligini bilib, farishtalar eng oliy maqsad sifatida yoki o’zlarini dunyoni bilib turish formasida, bahosida yoki tonusida ushlab turish uchun inson sifatidagi har bir shaxsga, aniqrog’i aynan o’zlari birikib qolgan bir inson egalariga, shuning doimiy har qanday holati to’g’riligi va aniqligi bo’yicha xizmat qilmoqchi bo’lib qolishganlar. Farishtalarni hattoki “men foyda olmayapman, erkalanmayapman” degan o’zlarining bizlarga atab bizlar tomonimizdan aytilgan dostonli so’zlari bilan ham muhokama qilganingda ular birgina “aniq ravishda sen ustunsan” degan holatga ko’ra majburiyga yoki bizlarni majburlovga olishlariga o’xshash o’zlarini bildirishadilar. Albatta, biz shuni to’g’ri va haq, “biz ustunmiz”, deb qabul qilamiz, faqat boyagiga o’xshash, o’zimizga quyi nazar bilan noxosdan ham boqib, shuni farishtalarga muhokamaga bermasak bo’lgani. Osonlik yoki bosimiy chiziq aslida shundan iboratki, xatoliklarni kamaytirishning eng afzal shakli bu – osonlikka yoki soddalikka, qulaylikka yanada berilaverish. Natijada jonning xatoliklari qisilgan nuqtaga oid yoki holatli eng oddiy ko’p bo’lishi kuzatiladigan shaklidan, chiziqsimon shtrixlarga, so’ng uzunlashgan bir to’g’ri chiziqdagi shtrixlarga, undan keyin eng uzun yoki cho’zilgan shtrix chiziqlarga o’tib boradi. Oxir oqibat kimki, ulardan shu buni eplayolsa, dunyo bo’ylab bitta yagona eng uzun chiziq ham bo’lishga qodir sanaladi. Aynan mana shu chiziq ularning hammalari uchun bitta eng yutuqli, shtrixli oralari birlashgan yagona chiziq sanaladi. Zero ularning hammalari aslida bitta, bittadan kelaveradiganlar hisoblanishganlar. Kishilar o’zlarning bosimlarini yoki ishlarini osonlashtirib yoki dam sifatida qabul qilib boraverganliklari sari shtrixli uzunlashib borayotgan to’g’ri chiziqlari ham yagona bitta umumiy, eng ustuvorning chizig’iga birlashaveradi. Dunyo yoki tabiat-olam osonlikni shu bu bilan taniydi va o’z tebranishlari bilan yolg’on haqiqatdagi mehnat mahsullarini berish orqali ifodalab, o’rnashtirib yoki almashinib boradi. Shu osonlik yoki samarali xatolik bu – xatoliklarni umumlashtirgan holda taklif etaolish qobiliyati sanaladi. Masalan, jon palapartish harakat qiladi, ish yuzasidan juda ko’p holatlarga qimirlayveradi va tebranaveradi. Jon yoki ruhlar, elektronlilar (kishilar) uchun 3 ga nechani qo’shib 5 ni hosil qilasan tenglamasida, ular ikki marta 1ni qo’shamiz deb qo’yishadi. Aslida esa sal kutish bilan, yengillikka yoki osonlikka yanada ruju qo’yib oddiygina shu ikkita 1dan iborat bo’lakni bitta umumiy bo’lak yoki element sifatida 2 bilan almashtirsa, to’ldirsa bo’lgani xolos. Xatoliklarni birlashtirib katta xatolik yo’l qo’yiladi deyilmaydi, balki bu - osonlashtirish sifatida tobora tabiat zalvaraqlari, turfa xildagi qonun-qoidali tebranishlariga, teskari tarafga yaqinlashishning, borishning va shuni o’zlashtirib almashinishning uzunlashayotgan shtrixlari sanaladi. Menga bo’lgan shuncha har xil xatoliklarning, noto’g’riliklarning yoki nomaqulchilli jonlarning shtriximni kaltalovchi salgina turfa xil uzunliroq shtrixlaridan larzaga kelishning, har xil ta’sirlashuvidan, bosimidan so’ng ularning kamchiliklari sababli bugun barcha shu bosimlar, ichimdagilarning noto’g’ri qarashlari bo’yicha me’yoriy yoki normativ ravishda bir xil to’g’ri o’sib ijod qilmoqdaman yoki ushbu yozuvlarimni sizlarga taqdim etayapman. Yomonlik ila shtrixli bosimlarining xatoliklari, kamchiliklari sababli yaratilgan men bilan ularning har birlarining bo’sh oraliqlari, shtrixlarimiz orasidagi buzilmagan yoki toptalmagan masofali vakuumlar meng umumiy bir xil tezlanishli birgalikdagi o’sishni bag’shida etayapti. Albatta, shu ham 70-kun sababli yuz berayapti. O’nglashganda ular, yomonlar yoki ichimdagilar birdan bosilishib, cho’kishib o’zlarining oldingi holatlaridan ham orqada qolgan ravishda o’nglashmoqdalar, umumiy holda to’g’irlanishlarini birlashtirmoqdalar. Agar shugun ham menga yomonlik ila sakrasalar, albatta, teskari bo’lib, to’nlarini chappa kiyib har birlari o’zlariga yoki o’zlarining chiziqli bosimlariga tepadan pastga yoki orqaga qarab qolishadi va o’zlarini o’zlari ich tirnashadi yoki yeyishadi. Men o’z ishim yuzasidan kodlab borishim jarayonida debug mode ga qadam qo’yishlarni bilaganim katta maqsadli faoliyatim sanaladi. Qadamba-qadam o’tishlarga step in, step out, step over va step through lar jamlanib, bu – go’yoki xatolarimni umumiy qilib birlashtirib to’g’irlagan holda yozishimga yordam beruvchi xatolar yoki shtrixlar bo’yicha qadamba-qadamlik, bosqichma-bosqichlanish yoki ketma-ketli tushunarli amallar. Agar inson qadamba-qadamiylikni yoki bosqichma-bosqichlikni amalga oshiraolsa, demak, xatolarni umumiylashtirishga sabab bo’luvchi yolg’on-yashiq xulosalarga yoki to’g’riliklarga kelib qolaoladi. Bosqichma-bosqichlik bilan shtrixlarni ajratuvchi oraliqlar, masofalar shakllantirilishi boshlanadi, so’ng natijadagi umumiylashuvlar sababli shtrixlar yanada uzunroq shakllarni namoyish qiladi.