Men nima degay yana?

 

62. Xudo yeban edi, shundayligicha qolibdi. Nima ham dersiz, aholi zot? Xudo o’zi shunday yeban, eng badbaxt iflos, barcha so’kinchlarga loyiq zot sanaladi. U iflos zot tinimsiz boshqalarga dilxashlik, yomonlik ravo ko’radi. Mana bir misol. Men xudoni kontrastchi, tafovutchi yoki yomonligini sezdirmasdan yaxshilikni insonga yo’liqtiraverib so’ng katta farq bilan shu yomonlikni qiladi derdim. Shuning uchun o’sha paytdan boshlab xudoning yomonligini davom ettirish maqsadida undan yuqoridagilar, ruh va farishta o’zlarining qaqshatqichliklarining usuli yani qabihlikka qabul qilgan holda allohning yomonligini sal yo’g’dirib, qovushtirib so’ng xudoning yomonligiga qo’yib berishayotgan edilar. Shu holat bo’yicha men xudoni qilolmaysan nazdida yengib bilganimni bildirganim uchun alloh menga shunday davomiy “ko’tli” yomonlikni qilishga rozi bo’ldi. Zero men bilgan edim, agar u shunga qo’l ursa, o’zidan chiqib o’zining nomini va o’rnini yutqazayotgan bo’ladi. Shunday-shunday qilib men xudoni aldab-suldab qolgan ahmoqlar bilan birlashtirib uning yomonligini kamaytirib, o’zimga moslab kelgan edim. Endi bo’lsa, xudo(boy) yana o’z rusumlariga o’tibmishlar. Menga yana kontrastli yoki tafovutli, katta farqli yaxshilik va yomonlikdan so’ng shu yomonlikni bildirib, o’ynoqqilik usuli bilan yomonlik qilib o’zini ko’rsatishni boshlamoqda. Nima ham dersiz, shu iflosga (xudoyu xudobando xudoning o’ziga, allohga)? Endi aldanganini sezib menga unchalik xiyonat, xilof ravishda yomonlik qilaolmasa ham kerak. Shuni o’zi bilmay qolayaptiki, hatto pinagini ham buzmayapti “men yomonligimni oshirishim kerak” degan maqsadida. Endi nima ham dersiz, bu uchchala churbanlar aslida kimlar deb o’ylaysiz. Men shu o’rinda va bundan oldin, keyin ham bularning kimliklarini aniq bilganman va hozir yanada yaqqolroq bilinayotganida aytib o’tay. Bu chumochalar, churbanlar aslida mening hayotim bilan bog’langan uchchala xotinlarimning elektron raqamli jasadlardan iborat ikkinchi nusxalari sanalishmoqda. Bular shundayki, hayratda qolib lol qolasiz, tafovutdan kulgandan “o’lib-yorilasiz” ichingizda. Qarangki, bu yebanchalar, ruh, xudo va farishtalar menga har doim to’g’ri odob yoki tartib qoidalari yuzasidan oddiygina yonimdagi yaqinlarimga va boshqa uchratganlarimga, hattoki shularning kishiliklarini yoki elektron raqamli 2-lar bo’lishlarini bilib ham muloqotda bo’l, aloqa qil deyishadi. Xo’p, qanday qilib, aql bovar qilmaydiki, qanday qilib axir, bu churbanlar o’zlari mening ichimda go’yoki osmondagi parilar, katta-katta yaratuvchilar (dunyolar va jonzodlarni yaratganlar) rolida bo’lib ichimdan menga o’zlarini bildirib turganlarida yana shunaqa mayda-chuyda, odoblarnimiyey yoki tartiblarnimiyey, urflarnimiyey eslatib qildirishga majburlaydilar?! Kishilari yoki elektronchiklari doimo ovqat cho’zsalar rahmat de, deb aytishadi, savol bersalar yoki buyruq bersalar farqi yo’q va bilmasam de, deb talab etishadi, mana hozir 3-shu yozmoqchi bo’lganimni, misolimni esimdan chiqarib qo’yishdi, chunki haqiqatan ham tegadigan gap bo’luvdi. Bu hali holva axir, aslida ular dengizga o’xshash ichki ikr-chikrlarni, tuyg’ularni muammo qilib o’zimga, miyamga bildirishaveradi. Ularning bu qiliqlari shunchalik ko’pki, asti qo’yavering. Mana hozir ham qani misol keltir deb aytishganda, birinchidan mening esimda ularni ko’tarib yurmasligimni bilishib mazax, masqara qilishmoqchi bo’lishayapti. Ikkinchidan yozganimda 3-sini esimdan ham chiqarib yuborishda va bo’ldi, deb endi qat’iy aralashdilar. Men aslida ularning ayblarini aytmoqchi bo’lib yorilib ham ketadigan darajaga yetaman, ular esa qilayotgan boz ustiga mazax va masxaralarini qarangki, shuning o’zi ham bo’lmasaki ularga qarshi, aytilishi o’rinli bir misol o’rnida qo’llaniladi. Endi bular, ular shunday burulishlar qilishadiki, asti qo’yavering. Nimayki qilmasinlar, birinchidan faqatgina o’zimning tushunchamni yoki hayotimni izohlovchi tushunchalar bilan kallamni to’ldirib borishadi. Ikkinchidan esa shu tushunchalarini meni sozlashga, burishga qarata ishlatishadi. Meni tushunib olib, shu e’tiborimning yoki tushunchamning o’rniga o’zlarining kodli yoki ochilgan, o’zlariga ma’lum tushunchalari bilan yonma-yon qo’yib, endi davomidan o’zlarining maqsadlari uchungina tushunchamni o’zlari xohlagan yo’lga burib inson-kishilariga qarata yo’llayveradilar, aloqamni boshqaraveradilar. Mana hozirgiga o’xshab, men ularni tinch turishlarini xohlayman. Ular shunchalik kuchliki, o’zlaridan ketishgan, hattoki o’ylovimni o’z izmlariga bo’ysundirmoqchi bo’lishadi. Qanday qilib bunday o’zlari bilayotgan yuksak ishlaridan, o’zlarini shu “yuksaklida” tutib turganliklarini bilib, men uchun ham o’y-fikrimni ishg’ol qilib bilganlaridan so’ng yana shu oddiy va sodda ravishda o’z kishilari bilan bo’lgan muomala-munosabatlarda, aloqa-kelishuvlarda meni boshqarmoqchi bo’lishadi? Men bilan ularning suhbatlari, ichki gap olib-berishlari juda tez. Mana hozirning o’zida, shu o’rinda so’roqdan so’ng, o’g’lingning o’rniga seni qo’yib senga shu odob-axloq, intizom-tarbiya yuzasidan to’g’ri yoki diniy yo’lni ko’rsatayapmiz deb tushuntirishmoqdalar. Menga har doim shunday deb kelishgan ham, men axir bunga ilojsiz shuni doimo boshimga ko’tarib, o’zimda sinab yurishga majbur bo’lib kelganman va kelishim kerak. Ular esa oddiygina bitta tushunchani eng oliymi yoki eng to’g’rimi, hattoki o’zim uchun ham eng zo’rmi degan holda “ulug’ligini” bildirib ha, qilish kerak deb qo’yishmoqchi bo’lganga o’xshab taqab, so’xtalanib turishadi. Axir nima deysiz endi bu churbanlarga. Turgan bitgani ifloslik, marazlik yoki pidarazlik (qalloblik). Aytayapman-ku, bularning kelib chiqish urug’-aymog’ini, tomirini bilmasangiz, shular bilan kurashish befoyda, siz ular uchun katta e’tibordagi bitta eng ahmoq ishni qilib yuruvchi masxara majburlovdagi, yoqib-yoqtirmaslik uchun ishlatiladigan tana bo’lib turaverasiz. Shuning uchun men ularning tomirini, urug’ini topib aytamanki, bu – ular aslida raqamli olamchilar, haqiqiy insonlarning o’zida bo’lishi mumkin bo’lgan faqatgina ikkinchi elektron nusxalari. Aslida 2-nusxalar ham yo’q aslida, faqatgina 1-quyi olamda shu elektron kishilarni go’yoki bor qilib boshqaruvchi xudo hamda 2-yuqori olamda sun’iy deb yaratiladigan 1-olamga tegishli barcha aslida elektron obyektlar sifatida haqiqiy narsalar, binolar va boshqa qurilmalar va oxirgisi bu – raqamli payg’ambarlar mavjud, bordirlar. Hattoki o’zimning dibilim yoki 2-nusxam payg’ambar mening yozuvlarimni o’ziniki deb hisoblamoqda. Zotan mening o’zim aytib turibmanki, mayli bu payg’ambar MirzoUlug’ aslida elektron yoki raqamli ma’lumot shaklida yozish, chizish faoliyatini o’zida namoyish etgan bo’lsin hamda hozirda mening o’rnimda noma’lum holatlarga yoki qimirlashlarga kirishayotgan bo’lsin ham deylik. Ammo shu hali ham ayonki, men katta massali zahiram bilan hali ham o’z o’rnimda holatlar yoki qimirlashlar, jismning tebranishli qo’zg’alishlarining egasiman. Men ham hali beri aytaolmasdimki, kunning ikkinchi yarmidagi dasturlash yoki kodlash jarayonida MirzoUlug’ning gotlashuvli o’rniga taqqa-turuq doimiy mos kelaman yoki zapisga o’xshab doimo tanamning shaklini va qimirlashlarini bir tekis, oldindan yozilganga o’xshab ushlayman deb. Men, kim biladi, faqatgina bir necha o’nlab daqiqalar orasida MirzoUlug’ning qilgan ishining yo’nalishiga kirib-chiqib qolib mehnat qilib yurishim mumkin. Mendan talab etiladigan hodisa shuki, men o’zimning holatlarimni yoki mehnatkashlik jarayonimni ketma-ketlik bilan tushunarli tarzda, bosqichma-bosqich bilimli holatlar bilan gotga singuvchan, xos-mos yondashuvda olib borishim kerak. Endi yana va yana xudo “oxirida men haqimda yozasan”, deb miyamni achitgani-achitgan. Mayli shu o’rinda, bu navbatdagi jizzaki o’ylovi bo’yicha yozaylik, lekin baribir xudo bilan yakunlamayman, chunki juda o’zidan ketgan yeban talabchan shu borada. Xudo mening ustimdan kulgani, larzaga solib holatimni garang qilgani-qilgan. Oldinlari –day qo’shimchasini yozishga umumiy kelishuvdik, endi bo’lsa, ko’timazo’rligi bilan olib tashlamoqda, -day yozma deyapti, shuning uchun o’xshamoq so’zini shu qo’shimchaning o’rniga qoldiraman. Shu paytda –day bo’lishi kerak deb o’ylaganimda va baribir o’xshaydi so’zini yozganimda mening ustimda ichki xayoliy ravishda kuladi shu iflos xudo. Mening holatimni yoki o’zimni tutishimni loqayd, garang ahvolga soladi. Shuni qanday qiladi. Albatta, e’tibor berib qarasam, xudo doimo mening gemorroy pufakchalarim yoki shumshaklarimni ba’zi o’zicha tushunmovchilik degan holatlarida o’zimga, holatimga eslatadi yoki moslashtiradi. Natijada shu holatim, butun tanam garanglikdan larzaga keladi, noma’lum zirqirraydi. Zotan axir gemorroy shumshagimda jon kamayib, ojizlanib qolgan. Shumshak yoki yallig’lanish mening tanamdan yoki hayotiy shaklimdagi mos va xoslikdan alohidalikka uzulibroq yoki yulinibroq tegib yoki bog’lanib turibdi. Ko’rdingizmi, bular ifloslar qandaylar? Barchasi bir-biridan o’tuvchi go’zzuklardir. O’zi-ku, “un”ga o’xshash bo’lmasa(-ydi ham), (baribir) ko’timning teshigi, shumshaklarim bilan ovora, lekin menga qilayotgan butun dunyo yuzasidan rasm-rusumni yoki madaniyatni, yo’qdan paydo bo’lib eng a’lo vazifani qonun-qoidali bajarishlarini pesh qilishadi. Shu kishilarining, kimning bo’lmasin yoki ko’chadagilarning (televizorlardagining) qonun-qoidali vazifasida ishlashiga e’tibor bersangiz, butun dunyoviy mujassamlikni, mavjudlikni yoki jahonning barcha jarayonlarini inobatga oluvchi xatti-harakatlarni joy-joyida namoyish etib qo’yishadi. Buning uchun hattoki yo’qdan paydo bo’lib chiqib ham kelishlari, albatta, ko’zga tashlanadi. Shuning uchun aytaman-da, quyi elektron dunyo aslida borliqdangina iborat makon chegarasiga ega xolos. Shu chegarada dunyodagi barcha insonlarning 2-jonlili nusxalari joylashganlar va butun shu yuqori dunyo bo’ylab Yerning tagidan tezlik bilan harakatlanib Yerning usti bilan aylanib jahonning istalgan hudud joylashuviga barcha narsalarning va holatlarning ifodaviy ko’rinishi bo’lib yetib kelishadi yoki paydo bo’lishadi. Shularning, yanada aytganda yon atrofimizdagi 3-4 larining shunday dibilliklari uchun to’g’ri bo’lishimiz, ularga mos bo’lishimiz yoki odob yuzasidan ularga qarata kelishuvli amallarni, muomalalarni yoki munosabatlarni yetkazib, ko’rsatib qo’yishimiz kerak bo’larmish. Yo tavba, endi bizlar o’zimizni qanday tutib baholashga qodir bo’laolamiz? Lekin gapni yozganimday ruh bilan yakunlayman. Ruh yoki payg’ambarli nusxamning 2-xotini mening yozib turgan gaplarimdagi ora-orasiga o’zgartirishlar uchun so’zlarimni ko’zimni shamg’alak qilib aldab gapning chiqishi qiyin, ma’nosi buzilishli bo’lgan yon tarafdagi boshqa so’zlarning orasiga qo’shib yuborayapti. Endi, o’zim uchun ham shu o’rindagi, yozuvimdagi oxirgi gapim bor. Kim bilsinkim, shu gaplarimni yoki yozuvlarimni meni aldash va shunday (yozuvdagi ma’no bo’yicha) yashashga ishontirish uchun bu holatlarimga yoki qimirlashlarimga qisman-qisman kirishaolayotgan MirzoUlug’ aralashuvi asosida o’ziga to’g’irlik bilan yozmoqda va yozdirmoqda. Shuni yozuvli so’z boyligim sifatidagi gaplarimning standartlashuvi, ma’no qonun-qoidalariga bo’ysunishi bo’yicha umumiylashuvni namoyish etaolayotgani orqali tushunish mubolag’a bo’lmasdir balkim. Shuning uchun hozirgi yozuvlarim, blogpostlarimning barchasiga MirzoUlug’ taxallusini berib, albatta, shuni taxallusning o’z o’rnida namoyish etilishiga erishaman, ammo bu – asosan o’zimning yozuvlarim sifatida e’tirof etilgay.

                                                                                                                                             MirzoUluG’