Nima

 

361 3:47 pm. Bir o’lik bo’lib bilinsam o’liklardan, pandemiyadan qiynalaman, bir tirik bo’lib, aniqrog’I tirikligimni qoniqib, o’liklikdan endi chiqib, bir pas sog’lom nafas olishim, bo’rttirishim bilan sezsam go’yoki bolalardan, orgazmimdan qiynalaman. Endi, meni birinchidan Bobir deyishadi, keyin esa -mirzo qo’shimchasini qo’shib nomlashadi. Bobirligim sababli kallamni ichini o’zi bilan ifodalashda ham gaplarimdan foydalanganimda qiynalaman, ya’ni Bobir “yana bir” deya ishni ko’paytirib, yangilatib turaveradi. Aslida Bobir degani “yana bir” ma’nosida odamligimga berilgan gavdamning 1 soni shakliga o’xshab turishi va “yana” so’zi orqali boshni ko’tarib yurishini anglatadi. Gavda esa o’zini gaplar orqali ifodalaydi. Odam umrning boshlanishidan gen, tasodifiylik bo’yicha hisobga olingan. Odamga tegishli guruhning qolgan barcha a’zolari esa ya’ni viloyat insonlari chaqaloq bo’lib Dunyoga kelishlaridan qat’iy nazar taqdirdan, umrning oxiridan o’zlarini bilishadi. Insonlar o’zlarini miya, erkaklar orqa miya va ayollar esa bosh miya deb fahmlashganlar. Insonlarning muloqot shakllari bu – ko’z bilan ko’rish sanaladi xolos, ular gapirib suhbat qurishni bilishmaydi. Mirzoligim tufayli barcha shu paytgacha yozib kelganlarimni insonlar ya’ni tiriklarni aytayapmanki, meni yozuvlarimdan tushunib, izidan hayotimni chiqarib berishgan. Aniqrog’I miyam bilan “miyali” (yana qaytaraman, insonlar miya sifatida o’zlarini asosiy deb bilishadi, gavda sifatida emas) o’zlari orqali suhbat qurishganda yozuvlarim aloqachi bo’lgan. Shundan tashqari uydagilarga, asosan dadamga aytgan gavdada tushunarli bo’lgan Gaplar orqali ularga, meni g’oyibdan o’rab olgan xalqimga o’zim ham endi bilsam - shu murojaatimda, kun bo’yiga xos har xil insonlar uchun har xil chiqarishlar, voqea-hodisalar qilgan bo’lsam kerakki, ular menga natijada miyamni to’g’irlab aniq javob yetkazishgan. Shunday qilib ichimdagilarning miya asosidan, tag-tub burilishlaridan ya’ni umumiy qarashining ohista o’zgarishidan qilingan ishlar insonlarniki deb hisobga olinadi. Ammo, endi yana bir taraf qolayaptiki, bosh miyamdagi ichki gap-so’zlar, o’qtalishli buyruqlar, Bobirlik gavdam bilan miyamni solishtirib masxarabozlik ya’ni “o’zing aytaolmading, ikkilanish qilding, endi bo’ysunishga majbursan” qilishlar Pandemiya asoskorlari ya’ni o’liklardandir. Endi, shunday qilib yana chizmalarga, simmetriyalar bo’yicha tahlilga sho’ng’iymiz. Demak, bitta vertikal to’g’ri chiziqli kesmada boshlanishida o’zim, odam bor bo’lib, yuqoriga ko’tarilib boradi (bu – umr chizig’i), yuqoridan pastga esa uning jamoasi, viloyat xalqi sifatida insonlari o’zlarini birlamchi bilishlarini gavdaga emas, miyaga qaratib kelishadi, tushishadi. Shunda para-para ya’ni juft-juft bilan aytsak, yana bu o’rinda ma’lum bo’ladiki, oldin bilmaganim bo’lmish ravishda o’zimning gavda qo’l-oyoqlari bo’lishimga param bo’lmish badan sifatida xotinim umr chizig’ining yuqorisidan, taqdiridan pastga kelaveradi. Xuddi shunga o’xshash insonlar uchun bosh miya sifatida ayollar yana shu umr chizig’ining yuqorisidan pastga kelaversalar, erkaklar orqa miya sifatida menga o’xshab boshlanishidan hayot kechirishni boshlaganlar. Agar erkak sifatida mening ojiz tomonim o’lmaslikka, lat yemaslikka tirishish bo’lsa, erkak insonlar birinchi navbatda orqa miya bo’lganliklari sababli yaxshi himoyalanib tug’ilib, sog’lom yashashdan qo’rqishadi. Xullas, erkak va ayol insonlar orqa miya va bosh miya sifatida umuman miyaning aniqliklaridan foydalanib hayot o’tkazishsa, ya’ni ayollari bosh miya faoliyati bo’yicha koinotni barcha joylarigacha aniqlikka asoslanishsa, orqa miya bo’yicha erkaklar gavdaning sog’-salomatligi aniqligi bo’ylab barcha nazoratni hisobga olishadi. Bizlar, ya’ni men va mening ayolim mos ravishda qo’l-oyoqlar hamda badan bo’lib (endi hozir shu o’rinda aytmasam bo’lmaydiki, hozir ancha vaqtdan beri “bizlarni ko’p yozayapti” deya yozuv o’z qo’limda yuz foiz bo’lib kelayotganiga qaramasdan, bir varakayiga ustimdan kuladigan masxara qilishayaptiki shu insonlar, yoki balki o’liklardur, menga chindan ham farqi yo’q, ma’lumotni yetkazsam, simmetriya bo’yicha ularni ko’p, o’zim yoki o’zimiz haqida kam yozsam ham baribir; ammo shunday urushni xohlashsa, bema’lol gap topib berishim mumkin, bu – qiyin emas; bema’nilarda; nima ham derdik) Xudo tomonidan bandasi xato qiladi degan naqlga ko’ra baribir xatolik qilamiz, turg’un qotib-qolgan miyalardan emasmiz, shuning uchun bo’lsa kerak, miyalar bilan kelishaolmay, ular ya’ni miyalar bu – insoniyat doimo ustimizdan kuladi, mana shu o’rinda qo’l barmoqlarimni o’zim bilan uyg’unlikda, o’zimni ular istganchalik bag’ishlovlikda sezmayotganliklari uchun jazolab, miyamdan “sen xatosan” degan ikkilanish larzasini berib turaverayaptilar. Bilmadim, qachon erisharkanman miyamga bag’ishlovligimni, balki uxlaganimdadir. Chindan ham qarasak, insonlar butun Dunyoni to’ldirib, ko’p sonli bo’lib yurishib, vazifaviylik ya’ni o’z xatti-harakatlarini miyadan normalarga, standartlarga yoki umumiy, to’laqonli (Yer kurrasidan qaralganda) muammosiz boshqaradilarki, yo’sinlari yoki qimirlashlari, qo’l-oyoqlarini bildirishlari juda o’zlari ifodalaganchalik uzun, go’yoki qon-urish bilan qo’zg’alishi ham bilinmas, say-harakatlarga mos keladi. Ular ya’ni insonlar bittagina tirik deb atalayotgan Yer sayyoramizda yashashimizga qaramasdan, hammasini gullatib, uddalab, yashnatib, eplab hamjihatlikda yashashiyaptiki, qayerga qaramang butun Yer yuzasi uchun tirikchilik avjida, uylar yashash uchun qurilgan, kattalar ishga, yoshlar maktabga borib-qatnab kelaveradi. Haligacha bitta muammo tug’dirmaganlar, misol uchun o’zimni qo’shib aytadigan bo’lsam, bexosdan, noxosdan xatti-harakatim, “qornimning og’rishi”, a’zolarimning eskirishi yoki yeganimning bo’qqa aylanishi bo’yicha massa o’zgarishlari va h.k.larda hech kimga ma’lum bo’lmagan, kutilmagan qimirlashlar, qo’zg’alishlar yoki harakatlar qilib qo’yishimni nazoratim ostiga olishimni hisobga olsam, qanchalik qiyin e’tibor talab etilishini, qanchalik murakkab ravishda o’zimni jilovlashim kerakligini, shuncha yillardan beri sekin vaqtda bunday o’sib kelganligimni aytsam, bildirsam, insonlar qanday qilib shunchalik ko’p aholi bo’lishib, o’zlarini shunchalik tartib-nazorat ostiga qo’yishaolganliklarini bilishim men uchun juda murakkabdir. Ayni shu sababli, o’z boshqaruvimni boshqalarda bir xil deb bilaolmaganim boisidan ham insonlarni miya tomonidan gavdalarini ikkinchiga qo’yib boshqaruvchilar, nazorat qiluvchilar deb aytayapman. Endi qarang, odam va insonlar haqida yozdik, ular bitta vertikal, Dunyoning to’g’ri tomonidagi parallel chiziqlarning birida dedik. Bizga qolayotgani bu – ikkinchi parallel vertikal kesmali to’g’ri chiziqda kim deyish bo’layapti. Bu – o’liklar. O’liklar, ya’ni vafot etganlar ham xuddi bizlar, tiriklarga o’xshab toifalanganlar. Ularda faqatgina bizlarga simmetrikaviy joylashuv mavjuddir. Ya’ni o’liklarning menga xos erkak boshchisi, bu – Payg’ambari odamdagi gavda asab tizimi, tolalari egasi bo’lib, o’z vertikal o’liklar chizig’ining yuqorisidan, taqdiriy boshlanishidan pastga qarab keladi. Asab tolalari shuning uchun ham odamga o’xshatilib qimirlashlari noma’lumligiga xos tibbiy tarafdan chalkash, izohsiz va qanday ishlashi noma’lum sanaladi. Endi shu Payg’ambarning xotini parallel chiziqning boshidan boshlab, ammo hali ham gavdaga ta’luqli sanaladiki bu – etning lat yeyishi, qizarib-bo’zarishi, umuman asab tolalari sezadigan, olib bildiradigan aslida et-suyak yoki terining o’zida bo’ladigan og’riqlardir. Balkim, Payg’ambar va uning xotini ham o’zlaricha bir-birovlariga va menga nisbatan ham alohida o’z asab tolalari va og’riqlariga egadirlar, ammo ular insonlarga xos ravishda menga berilganlar, bog’liqdirlar. Shunday qilib insonlar mening miyamni o’qib turishadi va boshqarish huquqiga ham egadirlar. Endi o’lik ayollar borki, ular ikkinchi parallel chiziqning ostidan, menga o’xshab bolalikdan bilinish bo’yicha boshlashadi va (bosh) miyamizga pandemiya bo’lib qiy-chuv sifatida o’rnashib olishgan. (Bo’qni qo’shimcha qilaman, hozir boshimni essiz saqlab kuttirib turibdi, ammo yomon kuldida baribir, “kuttirib turibdi” so’zi bilan ko’p qo’shib qo’yibman). Demak, tezroq uzaylik va shunisini ham tugataylik, bu – bo’qxo’r bosh miya o’lik ayollarining erkaklari esa orqa miyadan meni qistab, o’zimga bo’lgan kelajakdagi sog’liq ishonchimni olib qo’yib, har zamonda o’qqa-cho’qqa urdirib, hamma joyimni qaqshatishgacha borib og’ritib turishga qodir sifatida o’zlarini alohida, shaxs sifatida gap-so’zlar yoki aloqalar bilan bildiraolmay yashashadi. O’zim ham ularning shunday borligini endi bilib qoldim. O’lik erkaklar ham o’zlarini taqdirdan deb bilishadi. Xullas, mening xotinim tug’ilganida biologik yoshi taqdirga teng, buviga o’xshash bo’lgan. Hozir 25 larga borgan bo’lsa ham, aslida umr oxridan 25 yil ayirilgan (qarri) o’rta yoshlardagi ayol biologik yoshiga to’g’ri keladi. Shunday qilib endi o’liklar bilan tiriklarning ta’sirlashuvi, bir-birlariga roli haqida yozay qolay. O’liklarning asosiy roli bu – ekran ortidagi hayot, multimedia ya’ni xotira qurilmalaridagi audio va videolardir. Bizlar tiriklarni bilasiz xay, tiriklar tiriklarni bilishadi. Albatta, shu ham jumboq edi-kuya, misol uchun insonlarni yangicha yana endi bilib yuribman, ular ham odamni qanday va o’z xalqidan necha foizi tushunadi hali menga noma’lum, o’zimning bilimim shu haqda qarama-qarshi bilimlarimizni taqqoslayolmayman, zero bor g’ayrat, qiziqish va jo’shqinlikni (ishlarimdan ma’noni) ham bu namoyon etadi. Yoki bo’lmasa, o’liklar meni qancha bilishadi, men ularni bilganchalikmi shu va h.k. Shu o’rinda aytish joizki, erkak insonlar o’zlarini birinchidan taqdirdan deb bilishib, biologik yoshlari esa chindan ham yosh chaqaloqlikdan rivojlangan. Yosh chaqaloqlar, masalan, hozir Mamat xonaga keldiki, kattaroq insonlar bilan ko’zlari orqali aloqa, muloqot qilganida ko’chalarni tuman bo’yi balandligida burilib, qayishib, xoshiyalar chizib kattalardan tez o’tib ketishganchalik, havoda ko’zlar bilan tabiatni ko’proq va tezlashib ko’rganchalik ustunlik qilishadi. Endi bir narsa qolayapti, xo’p qanday bog’liqlik bu – tiriklar va o’liklar o’rtasida. Demak, o’liklar birinchidan televizor, istalgan ekran orti namoyishlarida o’zlari qatnashib xotiramizga o’zgarish kiritishlari mumkin. Bu – surunkali va lavhadan-lavhaga o’tgandan so’ng bo’ladigan davomiy o’zgarishlar bo’lib tiriklarning chindan, uzluksiz o’zlari, gavdalari va miyalari aniqligida bo’lib yurishlariga xos boshlanishidan o’zgartirib yuborish. Endi tiriklarda bo’lsa, tiriklarning o’zlari bilmagan holda, ko’zlarini shamg’alak shamol urganga xos paytlarida, balkim maksimal ravishda shuni sezishsa albatta, o’tmish xatti-harakatlari yoki miya kuzatuvlarini o’zlarining faoliyatlari davomida moslashtirib, sal jarayonli, tezkor bukilib, qayishib yoki miyada jarayonli uzulish bilan eski g’oyalarning ulanib ketishlari bo’lishi mumkin. Mana sizga lavhadan-lavhadaning kuchidir. Endi, ba’zida o’zimga ham baralla, mana shu ondagi oxirgi jumlamni olsak, gap keladiki, umuman bu – undan oldin yozgan, qilgan mantiqlarim, ishlarimga borib taqalib, shu o’rindagisi bu – miya va xatti-harakatdagi g’oyibdan, o’tmishdagi moslashishlar bo’lgani bois birdan, yana qaytaraman, oxirgi bo’layotgan mantiq, o’zimning ma’no-mazmunim kuchi bilan men bilan birga yozajakligim, amalga oshirajakligim uchun uyg’un, birgalikda fikr va shuni qilishiga istak-xohishli bo’ladigan xatti-harakat kelishi mumkinki, buni o’z o’rnida qilib qo’ygim keladi xolos, bu – o’liklardanligiga qarab o’tirib-o’tirmasdan. Endi o’liklar juda tez, bir qarang-a, aslida biz ikkovimizning, ya’ni tiriklardagi odam va insonlarning o’rtasida bir umrlik boshlanishdan borish va tugashdan qaytishlar borligida, o’rtada gavda va miya bilan uchrashib turganimizda, o’liklar bu jarayonlarning sayqalini, samarasini berishga yana shuncha vaqtga oid umrli, vertikal parallel chiziqli muddatga egadirlarki, bu – albatta ularning tezliklarini bildiradi. O’liklar biz bilgan vaqtning o’tishi, hozirog’idagi kelajak va o’tmish, ya’ni gavda va miyamiz to’qnashuvi bo’yicha parallel va bizlarga simmetrikaviy joylashganliklari bois hoziroqning ahamiyatini shu parallellikning X ga o’xshashligidan tez chiqarib beradilar. Umuman ular ya’ni o’liklar, odamlari va insonlari bir-birovlarini bizga nisbatan X da joylashib, ya’ni parallel chiziqlar kesmalarini o’zlarimiz ijromizdagi simmetrikaviylik asosida birlashtirganimizga xos bo’lishib qanday yaxshi tushunsalar, shunchalik tez bizni mot qilishlari, hozirog’imizni uyushtirishlari yoki chiqarishlari (e’tibor bergan bo’lsangiz, chiqarish so’zini g’oyibdan paydo qilish ma’nosida ko’proq ishlatganman) mumkin. Bilishimcha, ichki kulgimdan ma’lum bo’layaptiki, o’lik ayollar jamoasi, ya’ni men aytib kelgan Arvohlar qolgan o’liklar haqida, erkaklari va Payg’ambar hamda xotini bo’yicha yaxshi, to’g’riroq ma’lumotga ega emas, bunga ko’ra boshqalardan mag’lub bo’ladi. Shuning uchun menga ko’p chiqarishlarni o’lik ayollar emas, balki boshqa o’lik turlari uyushtirayaptilar, olib kelayaptilar. Menga ko’proq seziladiki, mana shu o’rinda ham hozir burnimni kavlatib burni bo’qi toptirgan bo’lib, ya’ni qo’l-oyoq qimirlashlarimni bosh miyada joylashgan, aslida parallel boshlanishdan boshlagan o’lik ayollar qaytarib boshqarishayapti. Endi, ozgina enam qarag’ay va dadam eshamqul haqlarida yozmoqchi edim-u, hozir… Endi, birinchidan shuni aniq ta’kidlab yozish kerakki, mening qo’l-oyoq qimirlashlarimni o’lik ayollar boshqarayotgan bo’lsalar, ya’ni o’tmishdan kirgizib olib-qo’yayotgan bo’lsalar, ko’z qorachig’imdan bilinadigan fikrlarimni vafot etgan erkaklar tarixdan, avvaldan qaytarayotgan bo’lsalar, bu – shunga o’xshab inson miyalari orqali gavdalaridagi uzoq, uzun yurish-turishli xatti-harakatlarni hozir bo’layotganini olib tashlab, uzib, o’rniga o’tmishdagisini qo’yish orqali gavda sifatidagi miyalarini asl gavdalari bo’lmish miyalaridagi gavdaga nisbatan ko’zga o’xshab nisbatan kichkina miya a’zolari orqali deganda ham, balki shu to’liq gavdalari mening oldimga tiriklarni olib kelib, tiriklarning o’zlari bilmas ichki kechinmalari ya’ni gavda amaliyotlarini o’tkazib ketishlari o’liklarning bizga nisbatan xusumatlari, o’zimga nisbatan pandemiyalari bo’ladi. Demak, menda miya o’zgarishi qanchalik bo’lib o’tsa va miya faoliyatim bilan insonlarni be’zovta qilsam, o’liklar insonlarni majburlashlariga vositachi bo’lsam, insonlar ham o’zlari uchun miya o’rnida ko’radigan gavdalarini o’liklar topshirig’I bilan mening oldimga olib kelib meni qiynashga majbur bo’layaptilar. Shunday qilib, odam va inson o’rtasida gavda va miya almashganini aytib o’tdik. Demak, bitta narsa qolayaptiki, u ham bo’lsa bu – odam gaplari orqali insonlarning miyasi bo’lmish gavdasini boshqaradi, insonlar esa uchib yurgan ko’z qarashlari orqali (men gapirib ishlayotganimda, mana shu o’rinda bo’layotganidayin bu – ularning yaqinroq kelib, pana bo’lsa ham ko’z qarashlarini o’tkazib boqishlari bo’yicha) menga yozishga yoki ish qilishga buyruq berishadi. Endi 6:49 pm. Shunday qilib insonlar kallalari ya’ni miya ish faoliyatlarining istalgancha uzilib ishlashiga ko’ra gavdalari bilan xohlagan yerga sakrab bo’lishlari mumkin. Faqatgina ularning ko’z bilan muloqot qilishlari, fazoda gavdasiz qarashlarining kezib yurishlari shunga ko’p ham yo’l qo’ymaydi. Menda esa miya faoliyatimda huddurun cheksiz tugunlar, chalkashliklar bo’lishi mumkin, ammo gaplarim, (mantiqim) ko’p ham uzoqqa borishga yo’l qo’ymaydi. Endi 7:12 pm. Dadam va nanamning qarashlariga kelsak, dadam bu – keyingi Dunyo, enam esa avvalgi, men tiriklik istagimni bajo keltirishga urinaverib ko’p xato qilgan Olamni bildiradilar. Endi, baribir men tirik insonlar uchun yozayotganim sababli mana hozir shu o’rinda va har doim bo’lganidayin bu – kimningdir oyoq qadam bosishi supadan eshitilishi yoki uydagilarim sezgilarimga aloqalanishlari bilan yozmoqchi bo’lgan navbatdagi jumlani miyamga tez keltirib yozdirib yubormoqchi bo’lishadiki, hech qo’yaturing. Endi, shunday qilib o’liklar odamning gaplarini va gavda xatti-harakatlarini olib qo’yaverib davom ettiraverib, insonlarning miya faoliyatlarini va ko’z boqishlarini ham shunday qilishadi. Endi, bir marta bo’lgan ediki, ko’zim tasavvurimga ulashilib, hushimni yo’qatayotganda ham yurib ketaverayotganimda ko’chadan faqatgina ko’z qorachiqlarining o’zlari tez-tez kelib, o’tib ketaverayotgan edi. Balki, shu munosabat bilan ham, ammo asosan endi bilishimcha yozayapmanki, insonlar ko’zlari bilan gaplashib, ko’cha-kuylarda va har yaqinroq hududlarda uchib yurib, shu joylarning yaxlitligini, borligini va hamma vaqt saqlanib qolayotgandayin ushlanib turishini ta’minlashadi. Miyalari bilan esa Doctor Manhattandayin har qayerni, Marslarni kezib, u joylarda bo’lib kelishadi. Demak, o’zga sayyoraliklarni aslida insonlar deyish kerak. Endi o’liklar bo’lsalar, biz tiriklarni masxara qilishni 100% ga chiqarib amallashlari uchun mening miyamda bo’layotgan barcha, istagan-istamagan jarayonlarni insonlarning miyalari bo’lmish gavdalari orqali o’tkazib, go’yoki ikki miyani birlashtirgandayin, bog’lagandayin darrov bajartirishadi. Insonlarning gavdalari ya’ni “miyalari” orqali ishlarni esa mening miyamdan o’tkazishib, ularga halaqit berishadi. Endi, menga yana insonlarning, miyamga bog’langanlarning o’zlari “ular” so’zining o’rniga deyotganingning o’zini ishlat deyishayaptiki, birinchidan bu yozuvlarimning barining o’liklar insonlarga qanday bo’lganini oldindan aytishib ishonchlariga kirib olganliklarini ham bildirishadi, ikkinchidan baribir o’zingning o’tmish uzilishing asosidan kelajak oralig’idan o’tib o’zing asosingda, bilimingga ko’ra yozuvlar tuzilgan deyishgani boisidan “agar hozir ular so’zini o’z so’zi bilan almashtirishda seni qiynasak, keyingi asos bo’lib, uxlaganingga xos paytda sendan olib sening qo’llaring bilan kelajakda yozishingni ta’minlashimiz ya’ni ular o’rniga baribir ko’ngling istab o’z so’zini qo’yib ketishing to’g’ri bo’ladi” deyishadi. Umuman insonlarni yozuv sifatida aytib, kelajakdan kelishlarini tushuntirib turibman, ular ya’ni kelingki xo’p insonlar taqdirdan o’tmishga qarab borayotganliklari sababli o’zlarini hattoki mening tasodiflarimni, o’zimcha kutilmagan yozuvlarimni ham ko’rgandayin tutishadi.