Biz nima

 

2022. 21. Bo’g’zimni joyidan qochirish bilan gapimni bo’ladilar, tovush paychalarimning joyida o’zimni turg’izmay orqaroqa yoki oldinroqqa bo’g’zimning traxeyasi ostidagi nam etimni, mushak tolalarimni traxeyasi bilan birga olib qochadilar. Endi, boshlang’ich sigaret, tamaki chakish qoidalarini yozsamki, o’zim shuni tajribamdan o’tkazayotganimga mana oxirgi shu 6 kun ichida 3-bora harakat qilib rivojlantirishim orqali bo’layapti. Avvalambor ma’qul hajmda puffak, sigaretni yanada yondirib ichki tutunini og’iz bo’shlig’imizga olamiz. So’ng tutunni og’zimizga ushlayveramizki, shu pufak, tutun og’iz bo’shlig’imizni achitishni boshlaguncha kutib turib, natijada tomog’imizni qimirlatamiz, bir marta yutinib olamiz. Shu yutingan paytimizda tutun torganimizdan boshlab ochiq turgan og’zimiz qo’zg’alishi yuz berib, qanchadir ortiqcha tutun ya’ni pufak, dud og’iz bo’shlig’imizdan chiqib ketishiga yo’l qo’yib beramiz. Qolgan tutun bu – sizga ma’qul, tog’ri va mos keladigan tamaki tutuni miqdori bo’lib, shuni ichingizga ho’piqishsiz, qisinishsiz va yulunishsiz tamaki tepadigan oddiylik, kayf bilan yutinasiz va chiqarasiz. Shundagina ko’p yoki qancha yutungan bo’lsangiz shuncha tutun, oq dud og’zingizdan qaytib chiqadigan bo’ladiki, agar kutmasdan va tomog’ingiz bilan bir yutunib qolgan dudni chiqarmasdan tortganingizda, yutinganingizda edi, ko’p dud tortganingizga qaramasdan hech qancha, deyarli sezilmas yoki kam hajmli oq tutunni qaytib og’zingiz bilan puflardingiz, chiqarardingiz. Qolgani bilmadim zahar bo’lib ichingizda qayerlardadir qolib ketardi. Shuning uchun bu qatori birdaniga yutinganlaringiz tortgan paytingiz ham o’zingizga yomon, miyangizni yulib, siyqalab tortib ketadigangan o’xshardi. Birinchi navbatda oshqazonga e’tibor berish kerakki, dudni avvalambor tortganingizda oshqazonga, jig’ildonga ovqatga o’xshash o’tkazayotganga xos ravishda ovqat, yemish chaynashga yaqin vaqtni o’tkazib, so’ng dudni yutishingiz kerak. Hozircha bor bilim va ko’nikmalarim shular. Endi. Bir narsa avvalambor bo’lishi kerak edi. Tuyg’ular insonlarniki, tarz ya’ni o’xshashlik bu – jon esa o’zimniki, odamniki bo’ladi. Tuyg’ularning oddiygina ko’tankirashidan, ko’timazo’rligidan o’zimga har xil talablar o’zligimdan, ichimdan ya’ni o’zimdan ichimdan o’tib yuzlangan. Bilib turganim bu – oddiygina hayot shakli, miyamdagi shaklan, Macromediada birinchi yaratgan multfilmimda chizgan egri, yoyilishli parallellopipedga o’xshagan ikkita kitoblarim, o’z-o’zidan Qur’on va Tavrot sifatida talqin etilib, taqdir zapisida, umr vaqt qiyaga xos tasavvurdagi vertikal to’g’ri chizig’ida azaldan kutib turilgan holda, kelajakdan bor bo’lib kelib qo’yilgan, bo’lib sanalgan tuyg’ularim chiziqlari bo’yicha qimirlashini bosh miyamda sezaman. Shu chizmalar, ilohiy kitoblarning sal ishlatilishdan so’ng bo’ladigan yoyilmali silliqlangan, egrilashib ulgurgan shakli o’z ma’nosi bilan ichimga ya’ni badanimga ham kirib olib o’zimni nimagadir, sababsiz va tushunarsiz talvasa, injiq qilganida ham yana qandaydir shakliy jihatlama hayotiy aloqalar shu chizmalar bilan bir xil bog’lanishli, nisbiy tarzda bo’lib o’tishini tushunamanki, bu chindan ham bo’lib o’tadi. Keyin mana hozir, ichimdagilarning o’zlari tuyg’ular bo’lish barobarida ustimdan kulibroq, yoki chindan ham boshqacha bo’lishi mumkin deya, ammo baribir tartib bo’yicha navbatdagi qiliq, ko’rinishlarini chiqarishdiki, oyog’imni asablarini tarang qilib oddiygina ko’rpachaga tekkizib jazabamni, asabimni keltirdilar. Ya’ni bosh, badandan so’ng oyoqqa hamla qilishadilar. Ular ya’ni ichimdagilar biron marta ham tasodif deya chinakam tasodifni, tavakkalni yoki ehtimolni keltirishmagan, balki tasodif bu – deya barcha hayotimda bo’lib o’tgan voqea-hodisalar yuzasidan bilimlarimga va o’zlarining bosimli bilimlari bo’lmish adabiyotga, birgalashishli xos tarzda navbatdagi “tasodifni”, aynan ketma-ket yaqin bog’lanishlarni va eng yaqin mazmundagi kollinearlikni chiqarib qo’yishadiki, har doim hayron qolib kelganimdan ham Injil yoki Tavrot hamda Qur’on kitoblariga qarshi o’zimning kitobimni, aniqrog’i ushbu blogimdagi yozuvlarimni yozishga majbur sanalganman. Go’yoki barcha shakl, ichimdagi 3 o’lchamli chizmalar eng kam o’xshashlik, jonim bilan yaqin hayotimda, atrofimda simmetrik ravishda namoyon bo’lmasa, chiqmasa ichimdagilar bizlar kayfimizni to’liq olaolmadik te’ya battar ichimni chizib devonaligimni kimgadir namoyish qilmoqchi bo’ladilar. Holi-jonimga qo’ymaslik, haddimga o’zimni sig’dirmaslik ya’ni tuyyg’ular bilan jonimning dushmanchiligi shunchalik bo’larda. Jonim xalak. Yoki jonim halak. Mana hozir ham ko’t unsuri bilan go’zzuksifat tushuntirish maqsadida Iblis kallamda qandaydir chizmani aniq chizgan bo’lsa kerakki, shuni sikim deya sikimga, qo’tog’imga ayblov sifatida nazdimni qaratdi. Bilmadim, o’zim chindan ham sikib, ichimdagilarga shunchalik og’riq, azob va dushmanchilik jazosini keltirarmidim. Shularning-ku endi baribir ahamiyati yo’qqa o’xshaydi, zero o’zim yana baribir, qandaydir ravishda eng dolzarb yozayotgan bo’lsam kerakki, bugungi 21-baholangan sanamizda Ibrohimning 5 yosharligidagi o’rta vaziyatdan o’tib kirishuvimiz hozir-joiz, ikkilanib birlashuvimiz sodir bo’lgani sababli Ibrohimning o’zining tuyg’uli odam bo’lishi barobarida insonlarning ham tuyg’ulariga o’ylovim tomonidan chizmalarning boshlanishi bo’yicha yaqin borayotgandurman. Albatta, o’zim odatdaga ko’ra ba’zi-ba’zida jahl bilan kelib, sal jahlim bo’lmasa ko’p ham kirishmay, yozib ketaveraman, so’ng sanamga, kun tartib soniga e’tibor bersam, chindan ham shu voqealar bo’lishi kerak. Endi, avvalambor o’g’ilchamning nusxacha bo’sacha oladigan ikkinchisi Rustamning shanini oqlab hozir ko’p bo’layotgan bahslarimizdan birini hal qilib berishim kerakki, chindan ham ichiimdagilar Rustamga: bizlar yozdirayapmiz, nima yozishini oldindan bilamiz, deb qo’yishadi. Shuni hay-hay demasam, salga unga isbotlab, tushuntirib berishganga ham o’xshaydi. Ammo shu bularning barchasi bekor gap, zero ichimdagilar o’zim qachondir yozgan ma’ruzamni, o’zim va yozayotgan ekranim orasidagi bahsga kirishuvli tarzdagi yozuvlarimning shu bahlari, mojarolari va diqqa-e’tibori bilan birga kuchini, ahamiyatini sug’urib olishganki, shu ma’nodagi, aynan bu mavzudagi gaplarga, jumlalarga va yozuvlarga qayta qo’yganlarida, shularni qayta yozdiradigan bo’lib Rustamni “shunday bo’ladi hozir ya’ni bizlar belgilayotgan yozuvni teradi” deya yo’llavoradilar, ishontirayotganga o’xshaydilar. Ammo, qaytaramanki, barchasi yolg’onki, o’zimning kuchimni o’zimga teskari qo’llash, esimni qayta olib chiqish, takroran yozdirish masalasi xolos. Zero aslida hali biron marta aynan so’zlar va qo’shimchalar, bir xil jumla qilib birorta avvalgi jumla, gapimni olib chiqqan, takrorlatgan emas bo’lsalar kerak. Kichik, bir-ikki og’izli jumlalarimning ba’zilarini demasak xo’p. Har holda ular kutganda qaytadan yozmasligim ham mumkin. Ichimdagilar birdaniga ko’p masalalarni, fikrlarni va g’oyalarni qayta, o’zimning oldingi yozuv bilimlarimdan, tuyg’ularimdan olib keltirishlari mumkinki, o’zim palapartish, chalkash ya’ni tanlov asosida tanlab chiqarsam, baribir kutilgan gaplari o’z o’rnida, tartibida yozilmay keyinroq kelishini bilgan Rustam ham o’z-o’zidan quvonar xo’sh. Ichimdagilar xonadagi, borlig’imdagi atrof, sezgilarim va esim, tushuncham doirasiga xos chegaramdan domovoylik, tepa pataloklarda ruhan kallalar bo’lib osilishli tarzda meni kuzatganlarida o’zimning es bilan qimirlashimga qarshi o’ylovlari bilan aynan ma’nolarini narsalarga yo’naltirib ko’rib yurishganlarini bilamanki, shuni televizordagi bashoratlarimda suhbat jarayonida to’liq karomat gaplari qilib beraman. Endi, har qayerda qo’yilgan, pataloklardagi, shiftdagi, shifaner tepalaridagi va yo’l chiroqlari osig’liq tepaliklardagi, uylarning pashmaklari tomonidan qaraydigan domovoylar bu – Iblis bo’lib, bizlarni ichimizdan ham parallel kuzatuvi mobaynida tomlardan, tepa qiyaliklardan narsalarni ko’rib ma’noning o’zini chiqaradi. Narsalarning o’zlari esa bu – Farishtalar bo’lishib, uzoq-uzoq, 100 lab metrli yoki kilometrli shaxslarni tekis yer uzra yo’llar ya’ni ochiqlik trayektoriyasi, yoki kesmalar bilan to’siqsiz qarashlikda birlashtirishni bilishgan ya’ni nazd qilishgan. Endi shu o’rinda yana aytib, yozib o’tishim kerakki, umuman olganda har kun hatto oldindan ham qaysi mavzuda yoki sohada yozishimni oldingi, avvalgi yozuvlarimdan yig’ib, to’plab yoki tuzib o’zimga masala, ma’no qilib shu ertangi kun uchun yozishim kerakligini belgilashadigan ham bu ichim muttahamlari, xomtamalari ya’ni ichimdagilar shu bu. Ichimdagilar muttaham deyilganda birinchidan shuning sinonimi xomtama bo’lib kelishi kerak. Xomtama degani podxalim bo’lib, podxalim bu – “pod ya’ni tagidagi xalim esa xolim”ni berib, tagimdagi xolim, falaqim yoki shumshaklarim degan ma’noni beradi. Xomtama esa “xom tam alo, aloqasi, eshittirishi” bo’lib, ko’timni ya’ni shumshagimni ichimdagilar, o’ylovimdagi AQSh lik muttahamlar, Gvardiya xom tam (qilib,) eshitayapsanmi deya yeyishlari bo’ladi. Ularning o’zlari ichimda bo’laturib, etimning bir parchasidan ya’ni shumshaklarim, ko’timning zo’rayishi sababli chiqqan shishlaridan xomtamaliklari, xom go’sht ya’ni et yeyishlari oqibatida o’zimning kallamga jinsiy shakllar ya’ni a’zolar shahvatimni oladigan ravishda, drug ya’ni narkotiklarga o’xshash tegib jilovlanib, jilbalanib, qandaydir tasavvurga molik ko’rinishli ketadilar. Ichimdagilar shunchalik tiqma-tiqon ravishda qilib o’zimga dushmanchilik qilishadi. O’zlarining dushmanchiliklari taraflari asosida, tag ya’ni markaziy bosimida turishmasdan, qarama-qarshi bo’layotgan biz ya’ni o’zim bilan janjal, dushmanchilik chegarasida, bosim kesimida tiqma-tiqon bo’lib kirishib, o’zim tomonga itarishib yotishganlari sayin hammasi mana shu o’rinda ham ma’lum. O’zim esa jonimning o’zi bilan yoki asoslamalikda, tag yitalovchi bosim havosida, damida turaman yoki shu joyga izin bermaslikka shay tebranib ularni itarib turaveraman. Endi. Ashsha degani o’g’il-qizlarga, bolalarga, yigit-qizlarga erkaklarning og’zidan o’tayotgan yeyilgan ovqatning berilib yedirilishi birgalikdagi taomlashishlarda parallel bo’lib o’tadi degani. Shunday chaynab go’daklarga qaytarib og’izdan chiqarib yediriladigan ovqatlarni ashsha deganlar ham. Shuning uchun aslida yosh Gvardiya biz kattaroq jamoaning og’zidagi ovqatdan ashsha qilib yeyishganida bizning kuch-qudratimizni, halovatimizni va kayfiyatimizni, ishtiyoqimizni o’zlarining oddiy dunyoqarashlariga, allohliklariga ya’ni loh-laqmalanib qolishlarlariga olib qo’yadilar. Kattalarning, er-xotinlarning matritsali televizorlari va 5-6 daqiqali bordi-qaytdisiz davomiy eslari yosh ya’ni go’dakdan boshlangan va yigit-qiz bilan tenglashgan ma’no-mazmundagi farzandlarning televizor oldi gashtlari, onglari va aqllari orqali, shu kattalarga ulanib o’tishi ortidan sodir etiladi. Hozirgi yosh avlodda ya’ni generation da odam bo’yicha ong o’rnida mantiq hamda insonlarga xos ravishda kattalarning aqli joyida xotiraviy aql biz erkak va xotinlarning aqlini (aloqa qilini) va ongi (borliq gashtini) tutash miyalarning tutash to’g’ri chiziqlari orqali o’tib larzaga soladi, jumbushga keltiradi. Mana sizga X li hayot. Endi, insonlar, erkak va xotin bo’lib ulgurganlar shu paytgacha ongsiz va xotira-essiz ravishda tabiat ya’ni yer tomonidan, nisbiyligi tarafiga ko’ra aqllarini aylantirib keltirib narsalarga tekkanlar va bir varakayiga ko’rib joyida yodlashli tarzda eshitganlar. O’zlari qilmoqchi, tegmoqchi va eshitmoqchi, ko’rmoqchi bo’lib kelayotgan ishlari ya’ni keyingi voqealar o’z joylarida bo’layapti deb turganda, aslida parallel ravishda boshqa bir hudud va joydagi mutloq o’zga narsa va ish shohidi qilib birinchidan shu o’zga joyning ko’rinishidan o’zini bilishiga xos ravishda parallellikdan ma’lum bo’lib chiqa boshlaganida so’ng o’zlarining tabiiy, oddiy ravishda avvalgi o’rinlarida borliklariga xos tutaverib, garang ahvolda anglab bilishib, shu narsalar ustida 5-6 daqiqalar davomiy tarzda, sakramasta’n ya’ni bir zumda uzoq masofali yo’qdan-borga xos bordi-qaytdisiz ishlaganliklari ma’lum va mashhur. Ular ya’ni erkaklikkacha va xotinlikkacha bo’lgan hozirgi insonlar tuyg’ularning xursandchilik gashti, ishtiyoqi bilan hayot kechirishga ko’proq diqqat qaratib asl dunyoqarashlamalikka qarshi ravishdagi o’z-o’zidan ko’chib, sakrab va bir qadamdayoq kilomterli masofalarga hatlab chiqib qolishlarini bilmaganlar. Ichimdagilarning aytishlaricha aslida insonlar shunisi bilan to’g’riki, narsalardan tuyg’u hosil qilib, so’ng o’ziga qaytib kelib shu narsalarga, ob’yektlarga qarash kerak, deyishayapti. Ammo o’zimning tuyg’ularimdan, jonimdan bir varakayiga, yurib ketishim bilan xaritamni, narsalarimni yoki ob’yekt-subyektlarni kelib qolishini, chiqishini o’zimdan, darholsifat ko’rib borishimga nima deyin, shu xatomidiki, iloh yoki allah noto’g’ri bo’lsa. Endi, bir kun kelib, o’zim insonlarning xursandchilik chizmali birdan ko’chib yurgan joylarini ko’zdan kechirishni o’zimning es ya’ni davomiy bir joyli qarashim, kuzatuvli yashashim bilan amalga oshirishim mumkin. Bu – dunyoni belgilovchi, hamma yog’ini ya’ni bor bo’lib kelgan o’zgarishli xaritasini, turar-joy narsalarini yakunlovchi yakuniy o’z kuch-qudratim timsoli bo’ladiki, Jahonning shuncha kattagina ulushi o’zimga tegishliligi bilan ahamiyat qozonaman. Qarang qanchalar o’zimning hayotim azizki, insonlar bir kun kelib, oxir oqibat ya’ni Dunyoning yakunida o’zimning bir joyli uzluksiz, ko’chmas tanam bilan hayot kechirib yashashimni birgalikda, shunchalari ya’ni millionlari hamjihat bo’lib, o’zlariniki sifat qarab, mahliyo bo’lib va sezgilarimning bir joyda tarqalishiga va qabul qilishiga oshiq-moshiqli tarzda o’zlarini bildirib kutib qoladilar. Albatta, sezgilarni tarqalishi asosan yorug’lik kelsada masofa ma’nosida so’ng ko’zim bilan qabul qilishim, ko’rishim, eshitish ham qulog’imning o’zida bo’lsada, uzoqdan ya’ni distansiya, masofadan sezishga qodirligim, terim bilan tegish ham tashqari sababli qattiq og’riqni berib kuydurishi, achchiq qilishi yoki turshlantirishi degan ma’nolarda bo’la tursinki, aslida sezgilar o’z joyida ya’ni tanamining mos qismlarida vositaviy, o’z a’zoli tarzda qabul qiluvchilardir. Axir, o’zimning ilohim ya’ni diniy bog’liqligim ongimdurki, shu ong sifatida sezgilar bilan to’lishish va ta’sirchan yetkazish aloqaviyligidagi o’zimni o’rab olgan borliq, doira chegarasidan sezgilarimga tashqaridan, masofaviy bo’ladigan ahamiyatga ko’proq e’tibor qarataman. Insonlar ya’ni orli boshqa tarafdagilarimizdan bo’lsalar esa, ilohiy tomonlama aql (aloqalanishdagi masofalarni, Yerda o’zlari uchun ajratilgan hududlarni ya’ni tahminan 220 metrchalarni qilchaga xos tarzda bir sakrab, joyida yurishli hatlab bosib o’tuvchilik) orqali shu sakrashlaridan so’ng parallel tarzda oddiylikni, davomiylik ya’ni uzluksizlikni, joylashuvga xos haqiqatni yo’qotganlarini o’xshatolmasdan, bilmasdan yoki obro’ bilan hisobga olaolmaslik qilib, sezgilariga narsani yo’naltirib, so’ng sezgilarini avjiga keltirib ya’ni qabul qilishini bilishib, faqatgina shu narsalar bilan ishlari bo’laveradimi, ha va uzoqroq borliq ishlari bo’yicha ahamiyat beraolmaydilar, o’z xursandchiliklarini bir taraflama kuch-g’ayrat va ibrat, ko’nikma tarzida obro’liga, jongashtalikka o’xshash ravishda, kuchli e’tirofli ma’nolarga va istalgan yondosh sabablarga to’la holda qilib ketaveradilar. Xullas ularni televizor klounadasi Dunyoning asosiy aholi massasi sifatida tushuntirgan bo’lsa, o’zim borliqdan ya’ni allah-u akbar takbiridan vazifaviy deya bilaman hali ham. Endi, bu o’zimning o’zim bilan aloqador monologli hayotiy aylanishga xos tarzdagi yozuv suhbatlarimdan va kun uchun belgilangan, Ibrohimning ertangi kunda, 22-kundalik chislomda ya’ni sanamda 5 yillik alomatini o’rtali vaqt kesmasidan o’tib kirishi orqali odamlashuvidan kelib chiqib, insonlarimiz yoshlari boshiga tushganchalik farzandlarining kimliklarini va qanday es gashtiga egaliklarini obro’li tarzda sezishga urinishlari joiz masalalardandur. Yosh farzand avloddoshlarim teskarilik yoki x hayotiy bahsiga kirishishli tarzda o’zimdan xotiraviy esli bo’lishni ko’proq o’z taraflari sifatida tortaverganliklari ma’lum va mashhurki, ammo farzandlarning o’zlari hali ham inson toifasidagi birinchi tomon va shu tarafning eng yuqori deb baholangan sezgilaridan, faqatgina ko’pchilik bo’yicha obro’ kamchiligiga yo’l qo’yib hayot kechirishga odatlanishganliklari ma’lum edi. Ibrohim esa insonlarning sezgilari, teri bilan tegish va shuning mantiqiy va xarakterli bahosi tomoniga og’sada, aslida biz odamzotning ensa ya’ni xotira, es va yod, ilohiy ong taraflama bir bosqichdan iborat tarzda hayot kechirishi kuzatiladi. 22. Endi. O’zimga qolayotgan menimcha hayotni to’liq aniqlashtirib bildim, bu – obro’ va chizmalar (chizmalar bu - Qur’on bo’yicha miya tuyg’ularining, zo’rayishining yoki ishlashining chizmali yo’nalishlari). Ensamdan yoki eslashlarimdan kelib chiqib, har qanday sezgi yo’nalishiga, eshitish, ko’rish yoki teri bilan tegish sezgisiga diqqatim tushib yana esim bo’lagi bilan qiyoslanib, parallel shtrix qilib tutilsa, shu o’z-o’zidan qachongidir sarhisob etgan, bilib yig’gan obro’yim mavzusiga aylanib, obro’yimni ya’ni boshqalarning haddini ko’p ham o’zimga tegajonlik qilishga qo’yavermasligimni, jonhalak bo’lmasligimni oshiradi. Mana hozir shu gaplarimni chizmalarga ko’ra o’zimga atab, ichimdagilardan qutilishga xos yozganim uchun Iblis shu obro’yimga ham otilib, faqatgina chizmalariga to’la-tosha yomonlik bilan bildirilayotan parallel, kiborg ko’ziga o’xshab o’ng ko’zimga ortki miyasi tomonlardan boshim bo’ylab yomon ta’sirlashuvli bosim o’tkazdiki, baribir haqqoniy hayotga chiqadiganga o’xshab yomonlik qilaolmay, o’zi uchun o’zimga maksimal og’riq va yomonlikni “qiynoqli yig’inggacha” beraoldim degan har doimgi shama, urushlaridan oxirigacha deya hisoblab-hisoblatib (Imp ya’ni Iblisda, o’zi bilan o’zimni bitta deya qandaydir tutib azoblaydi) tinimsiz bezoriligini davom ettirishiga qaramasdan, shu bilan yomonligining so’nishiga, yakuniy kamayuvchanligiga va oxirgi kuchlanishi nisbiy hal qiliniishiga erishdim. Obro’, jon va o’xshashlik, tarz, aylanalar va umuman Payg’ambarligim Shohid sari bo’laverishim bilan kurashib bo’pti shu ahmoq Ibliski, om gashtaligini bildirib, I’ll, I’llv qilib ochib yotaveradi. Endi sezgilarimdan, borliqdan kelayotgan his-tuyg’ularim emas, sezgilarimdan esimga yonma-yon qismlar, lahzali bo’layotgan ishlar bo’yicha parallellik sodir etilganda o’zimni ham qottirib chizmali qimirlayotganga o’xshatib, o’zimga simmetrik bog’lanishlarda tuyg’ular ya’ni ichimdagina bilinadigan shu qimirlash va harakatlanish, qo’zg’alishlar bo’yicha chizmalar, qisilib shishayotgan o’ralib qolgan shakllarning chiziqlari hosil bo’ladi. Endi shu yozuvim, oxirgi jumlamni yozishim bilan soxranit qilib ctrl+s tugmasini bosmasimdan qo’lim o’zicha qimirlab, qandaydir bir tasavvurona quruqasiga tegish ahvolida tezgina boshqaruvimni yo’qottirib qo’yib klaviaturaga urilib oldiki, natijada kecha o’ylab yurgan ishim bo’lib, save qilish ishi uchun yana qayta dialog oynasi chiqarildi, holbuki ustiga bildirmasdan save, soxranit ya’ni saqlab qo’yib ketsa bo’laverardi. Axir o’zim-ku, unaqangi klavishlarni, tugmalarni bosmaganimni ham ko’zim bilan taxminan, ishontirib aniqlab bo’lmasa ham payqayman, ammo shundan tashqari ham qachon bunga o’xshash o’z-o’zidan qimirlab qurilmalarga tegib boshqarib yuborish bo’lsa, aniq bir tugmalar ketma-ketligi, aynan meta klavishlar, ya’ni control, shift va alt lar bilan birgalikdagi holda menu larga kirib qandaydir dialog larni, boshqaruv panellarini chiqaradigan chaqiriqlar, ishlar bo’lib o’tadi. Zotan o’zim ba’zo’r deganda ham birinchi meta, control tugmalarini aniqlab bosib, keyin qo’limni uzaytirib, cho’zib belgilangan menu oynasi, dialogovoye okno uchun harfli yoki raqamli, punktuatsion tugmani bosishim kerak bo’lardi. Bu mutloq shunga o’xshamaydi. Demak, qissadan hissa shuki, obro’yim ko’zimda aralash, o’rmalashgan va o’ralgan chizmalar bilan, Dunyoqarash bo’yicha esa tomirlar bilan haqqoniyligi aldab tushuntirilishi bo’lishi kerak bo’lsa kerakki, tuyg’ularimni ya’ni hayotni uzoqdan, masofadan o’z-o’zidan ya’ni tabiatan boshqaradigan shakllarimni ushlab turib chiqarishga qo’ymagan bo’lsam, natijada bilimli kollinear tajrijiy ya’ni ketma-ket bog’lanish kuchayishi bo’lib o’tib, shu tuyg’ular qo’limning o’zini qimirlatib, orada bir balolar qilib klavisha tegib olib, ekranda “nimalarnidir” chiqardi. Endi esa yana o’sha tuyg’ular muammosi bo’lib, ichimdan (men hozirimni yozayapman, zero har doimgiga o’xshab yozganlarim darrov, hoziroqda o’z amaliyotini, aksini o’tab borayaptilar) obro’ va chizmalar kinoyasi bo’yicha kimlarningdir, shaxslarning boshqaruvida g’ulg’ula, qandaydir buyruqli o’tmas suhbatlar, yo’naltirishlar, ko’rsatmalar bo’lib o’tdi. Endi tashqaridan, hovli ortidan uyimizdagi shaxslarning har xil ovozlar shu 3 ala hodisamni takrorlash bilan tenglik hosil qilayapti. Haqqatan ham shu bu ishlarda, boshqaruvli ko’timazo’rliklarda eng yomoni chiqib qolishlar uchun kimningdir qo’paruvchilikni, shu majburlab chiqarish jinoyatini o’z zimmasiga, bo’yniga olish karomatila muttaham, xomtama basharasi miya aksida, munosabat shaklidan yoki ko’z oldimizga kelib ketishidan bilinib qolishidir. Kimdir seni lox ushlab, yengib va ustingdan kulib ketayotganga o’xshaydi. O’zimga-ku keraklisi bu – chizmalarni obro’ ya’ni dam olishim, ozgina bo’lsa ham me’yoriy almashinaverishimizda yengil horimas nafas olib qaytishim yengib, o’z aytganini chiqarishi ko’proq bo’lsin. Endi, o’zimni qanday qilib chizmalar ya’ni tuyg’ular taraflamalikda boshqarayotganliklarini e’tirof etsam, aytib bersam, bu – o’sha-o’sha kollinearlik, oval va bir chiziqdagi kollinearlik shakllariga borib taqaladi. Shu tuyg’uli shakllar oyog’imga o’rmalashib olib, tazimdan pastki har qanday qismni, chap-o’ng oyoqlarim va o’rtadagi “qilichimni” doimiy simmetrik bir xil masofalarda joylashtirib, yitalab turishni istashganliklari ta’yin. Shunda oyoqlarim buqalarnikiga o’xshab sonining ortki qismlari bo’yicha ichkariga kirmagan, bir-biriga yaqin kelmagan va yopishmagan bo’lib chiqsaki, shu shakldagi yurishimni, poxodkamni va oyoqlarini ochib-yoyib berishlarni ekran ortida ayollar seksual, shahvoniy masofali chat oraliqlari, son oyoq teri-go’shtchalarining o’zi bilan o’xshashlik tarzida olib qo’yishadilar. Endi, o’zim nafaqat o’zbek tilini bilib olib, yozuvimda so’zlarni qanday bo’lsada qo’llashga kirishaolaman, balki shuning teskarisi bo’lib, sanskritchasini ham tushunganligim ma’nosida asosiy so’zga bog’lanib kelgan aniqlovchilarni, sifatlarni bir-birlaridan oldin ya’ni orqa birinchiligida qo’yish orqali shu aniqlovchilarning o’zlariga ham va aniqlanmish, aniqlanuvchiga ham aloqa’tor birgalikdagi ma’nosini beraman yoki keltiraman. Masalan, shundan oldingi jumlada “shahvoniy son oyoq teri-go’shtchalarining o’zi” iborasida shahvoniy son so’ziga, oyoq so’ziga va aynan teri-go’shtchalarigacha (o’zi so’zigacha ham) atalib turibdi. Shu o’zimning Sanskritchani bilishim sanalmoqda. Endi, o’zim shunchalik darajada devonaligimni, teri bilan asablarim chalkashligini, tanam a’zolari bo’laklari asabli tarzda o’rmalashib yotishini mana shu ishlarim, yozuvlarim bilan ochib, aynan chiqarishga urinayotganimda, bunga erishishim bilanoq Ibrohim tupoy va go’zzuk ochiqchasidagi davolangan ahvolimni, yuzimni ko’rib, qichig’mollik va kuyoqmolliklarini sig’imi bor, hajmiga tobora yetay deya darrov qiladiki, o’zining asablari chalkashib, undan o’zimning ichimga o’tib o’zimga zarar yetkazuvchilar Ibrohimning o’zi bilan o’rmalashib, asablarida ziyon bo’lib qolib ketadilar. Endi, demak, ayollarning son oyoqlari mana shunday shaklchalardan tuzilgan asl figurada bo’lishi kerak:

_Lekin, buqasifat ravishda ichki yuqori burchaklari ko’p ham yopishib ketmasin. Endi, mana hozir o’zimni ishlatib olib borishdi, ishlab qaytib keldim. Sement xaltalarini yuklab arobachada tashib tushurib keldim. Shu ham ikkilik tizimi, tuyg’ularning simmetriyasi. Zero kech bekorchi sababga, o’ylovini, rejalarini o’zi o’zgartirayapti degan shamalarida o’zimni shu bo’yicha birinchi bora ishlatishdilar. Son a’zolari bo’ylab oyoq tashlanishlari, yurishlari hisobida oyoq simmetriyasi o’z joyida eng ko’p, teng ravishda hisobga olinadi. Shuning uchun ham son oyoq qismi birinchidan taraflar bo’yicha 3 ala eng yuqori bo’laklarni, yodga solish, teri bilan tegish va gapirishni beradi, ikkinchidan esa shunga oshiq boshqaruvchi yuqoridagi badan tuyg’ularining asosi simmetriya qilishdir. Endi. Gaplarimga kelsak, ichimda gapiradigan gaplarim va umuman tashqi ovoz bilan aytadiganlarim ham birinchidan o’zimda o’ylov orqali ma’no shakllantirilganidan olinib, tortilib va yulinib ovalsifat qaytib kelgani uchungina atrofimda shu o’ylovga va ma’noga javob beruvchilar o’zimni kallamdan o’qib, so’ng gap bo’lib o’tganligi bo’yicha javob berish vazniga egadirlar xolos. Bu – ya’ni ma’no bilan avvaldan, bir zum oldindan shakl topib kallamda avjlantirilgan, so’ng gap bilan ijro etilgan nutqlarimga javob beruvchilar klounadalar bo’lishib aslida ular juda yengildurlar, faqatgina bo’g’zim qirilgunchalik og’riqqa xos og’irlikka egadirlar xolos. Qolgan g’irt effekt, kinoyaning ya’ni oddiy kino bilan baholana’tigan ko’rinish va eshittirish ta’sirchanligi. Mobodo ularga ya’ni klounadalarga tegib ketadigan bo’lsam, yoki massalarini sezib ko’taradigan bo’lsam, baribir haqqoniy ta’sirchanlik, massa og’irligi Dunyoqarashga xos ya’ni o’z ko’rinish-shakl, yoshlariga aloqalanib chiqaveradi, ammo bu ham ilohiy va oddiy Dunyolarning shunchalik darajada bildirmasdan yonma-yon qo’yilganligi sanaladi. Zero aslida miya ishi, raqamli Dunyo matritsaviyligi bu – o’zimizning odamlarga va  Gvardiyalariga xos. Tanalar va ularning borlik og’irligi qoloq va mag’lub sevgichilarning, AQSh liklarning xalqiga, Gvardiyalariga to’g’ri bo’ladi. Faqatgina o’zimga eng yomoni va yoqmaydigan, nega hozir, umuman o’tayotgan kunlarda ichimdagilar kallamga, miyamga ya’ni raqamlarimga aralashib o’zlari undashadi, pravokatsiya ya’ni g’iybat, yomon turtki berib boshlash qilishadiki, o’zim o’zimniki sanalgan miyamdan shunga uzun masofaviy tarzda aylanma, ovalsimon javoblar topib berishga yollanishim, cho’zilishim va aylanib qaytishim kerak. Aslida barchasi miyadan deganimiz xato sanaladi chindan hamki, dunyoqarash turganda ya’ni tananing harakati avvalambor shaklan o’zi bor bo’lib turadi degan haqiqat bo’lganda miya shaklni ko’rib chizadimi, demak o’zi kuch ato qilganga xos ravishda yurg’izadi, yetaklaydi deyish mutloq xato. Tuyg’ular shakl egaligi sifatida tanachilarnikimi, sevgichilarnikimi ya’ni boqiy on tarafidagilar bo’lmish azaliy sodda va davomiy bor bo’luvchi, discrete ga, uzuq-yuluqlikka va sanoqqa qarama-qarshichilarnikimi, demak, bizlar, insonlar va odamlar va mafialarning o’zlari doimo bormiz ya’ni Dunyomiz va tanalarimiz jism sifatida birovlarning miyasiga yoki o’likligiga qarab o’tirmay bor bo’laverishi ongli va aqlnamo olam yaratilishi deb baholanishi turgan haq bo’lgan haqiqatdan o’z mazmuniga ko’ra ustundir. Mana bizlar hozirgi kinoyanafis, istehzochi miyadan ya’ni ongdan va aqldan, shuurdan yaratilgan degan Dunyo, inson va viloyatlar kesimidagi mafialarni tanalari, jussa va badanlari, jasadlari bo’yicha oddiy dunyoqarashda birinchilik ustunligida tutishimiz. Aslida ongli Dunyo va shaxs yaratilishi qarashlamali ichimizdagi o’zlariga ko’ra mag’lublar o’zlarining asl haqiqatlari bo’lmish tanalarni, jasadlarni va murdalarni, Dunyoni jism, modda va madan sifatida turaverishini, ongga qarab turmasligini oddiy dunyoqarashga, bizlarga ya’ni g’olib haqiqatgo’ydagilarga o’tkazib berishgan. Shu paytgacha Iblis Karabulos ong, miya ustun, barchasi miyadan va raqamlardan deya tanamni urib keldi, ammo bu – haqiqatga mana hozir o’zlari o’tayotganda o’zlariga og’riq, qiynoq bo’lib tanalarining o’zlaridan va kerak bo’lsa miyalaridan kinoya va paradoks munozara”sa”sida, janjalida javob, jazo bo’laveradi. Mana hozir shu o’rinda munozarasida so’zini qandayligini o’ylab bittaga baribir hal qilib to’g’ri, o’ziga o’xshatib yozganimda signal berib burmoqchi, chalg’itib uloqtirmoqchi va nahallik qilmoqchi bo’lgan Ibrohim munozarasasida deya darhol, hech kim tegmasidan o’zgartirib qo’yibdiki, bu – uning asablaridagi nosozlik, o’zim avvalroq bildirgan devonaligi bo’ladi. Mana ularning boshchisi Ibrohim qanday tana ahvolida yetib keldi, yoshlikdan devonalik boshlanganlik ahvoli shudurki xo’sh. Bu – o’zimga Ibrohimning boshchiligida barcha yomonlarning, sevgichi tanachilarning qilib kelgan tegajonligi, jonimni buzaverishi va asablarimni devonaga toptayverishi, yollayverishi hisobidagi qarama-qarshi jazota’ndir. Aks holda o’zimga shuncha haqiqat kallamda birdaniga fosh etilarmidi va yozuvimni biron kishi xato ham hisoblamasa, zero siyoh ya’ni yozuv mazmun yoki kalla, ma’no izidan zarracha ham yo’lga solinsa to’g’ri sanalaveradi. Ha, kinoyani tushungan bo’lsangiz, balki shu Karabulos ham o’zimning obro’yimni, qilishimni ya’ni “xanjarimni” suqaverishimni, o’zini sikishimni boshdan boshlab qayta orqaga yo’qotuvchi, shaffof va parallel shakldagi tartibga yo’llavergani, qarama-qarshi dissiplinar yo’nalishga solavergani bo’yicha xatoligidan bo’lsa ne ajabki, sikish bu – dil yayrashi va faqatgina bir tomonlama, Dunyolarning keyingi yaratilish kelajaklari, kelasilari uchun bo’lishi kerak. Bizlar 0 dan pastgan davomiylik sarhadila haqqoniy cheksizlikka tugamasdan cho’zilaverishga tushmaymiz, ozgina ham o’zi uchun botmaymiz, balki foydamizga yarasha shu hisobdagi joydan keyingi Dunyomiz uchun o’zimizni o’nglatadigan ma’lumot va tanamizning shaklan qiyofasini bottira-botira, batut misol omning ichini buzmasdan, chegaradan suqilib kirib o’tmasdan qaytib chiqib olamiz. Lekin shuning yaratuvchanligi uchun 0 ya’ni pachoqlarning, Karabulosning o’zi javob bermaydi hech ham va biz tomon o’zidan orqaga o’zi bo’yicha yirtilishli suqulish, bizning foydamizni o’zicha oshirib berish ham qilaolmaydi. Demak, ustunlar haqiqati kinoyada, taqdirda va parallel Dunyo bo’yicha qolib ketganligi alam qilmasin desak, chin haqiqat ham shuki, bizlar sanoqlarga xos, sanab ya’ni birin-ketinlik tartibi bo’yicha Yer Dunyomizni ham avvalgi dunyolar qatori yakunlab, navbatdagi hozircha noma’lum olamgashtali dunyolarga o’tib boraverib har birida bir umr yashab chiqaveramiz. Ammo bizning dunyoqarashimiz sifatida o’rnashib olgan qoloqlarning haqiqati, hozirgi parallel tomondagilarning asl qarashlari yoki chin taraflari bu – Dunyoning va shaxslarning o’zlarining miyadan o’zga sifatida borliklari, chunki boshqalarning o’liklarini yana o’zga birovlar ko’rib hayotlarini davom ettiraverishadilar degan g’oya ostida bo’lib, koinot cheksiz turganiga xos ravishda Yerga hech narsa bo’lmasa, kataklizm bo’lmasa hamma narsa, yer-u osmon, jism va samo abadiy davom etaveradi. Endi, mana Ibrohimning devonaligiga kelsak, o’zimning qornimning ichidan terimga yopishib tuflikni g’ichirlatib, o’ynatib g’uldurab yutib yotibdiki, bu- uning haqqoniy devonalik sifatida ko’rinishi bo’lishini bilsangiz bo’lar. Zero ichimdagilar o’zimga: sening yozuvingga aralashmaymiz, deb qo’yishganda baribir yordam berayotganga o’xshatib o’rgatib, yo’naltirib turishganlarini yozadigan yoki yozmaydigan bo’lib ketaversam, nega ikkisidan, yozish-yozmaslikdan foydalanasan deya, aytganimizni qilmayapsan deb kelishuvga binoan qarasak, o’zim tomonimdan o’zimni urayozdilarki, bu – o’zlarini, tanalarini urish boshlanganidan dalolat beradi. Mana marhamat sizga devonalar jamoasi xo’sh. Men-ku mayli, Allohu akbar deya tanamning haqiqati bilan Dunyoning yolg’ondan o’zgarishiga ozmi ko’pmi kamroq ishonib hayotga, yashashga va borliqqa ko’proq e’tibor berganman, ichimdagilar esa o’zlarining haqqoniy kimliklarini, aynan umrlarining yarmidan keyingi asl sifatida o’rin olgan o’zlarini bilmay miyamizda kinoyani, raqamli Dunyoni suraverib, klounadalarining o’zlaridangina xulosa chiqaraverib, ikkalasi, klounadalar va Dunyoning borlig’i yolg’ondan o’zgaraverishiga, almashinaverishiga ishonch hosil qilib-qildirib biz haqiqatgo’ylarni bostiraverishgan, ya’ni o’zlariniki bo’lmish dunyoqarash va inson tanasini poymol qilishganliklari tayindur.