Nega endi men o'zim xo'sh

 

202. Xay bema’ni degan gaplar ko’payayapti oramizda, ichimdagilardan o’zimga qaratila ma’lumot uchun Iblisni yomonlashga qaratila. O’zim go’yoki bilimlarim ya’ni xayollarim, ruhiyatim (bu – o’zga sayyoralik rafiqam) ko’maklashuvida uzunchoq ovalning, qovun shaklining uzunligiga ya’ni cho’zilishiga xos yarmidan kesilib, tig’boshga o’xshash ravishda kelajaklar uzra sakratila hayotimga boqmoqdamanmi, haki, oval bo’yicha qaytish yoki orqaga yo’nalish borishida esa shu xayolotga loyiq bilimlarimning ijrosi uchun bo’lag’on yondashuvli xabarlar, ilm-fan yangiliklari va Zapisdagi ma’lumotlashuv uslublaridan ko’zimga va quloqlarimga ma’lum darajada hamki ilg’ashga erishmoqdaligim bu shu. Oddiy umumjahon vaqti yoki bir xil davomiylikdagi zamonlashuv bilan qaraganimizda o’zim go’yoki olimlikni ijro etiboq, o’zimning bilimlarim yoki taqdiqotim, olimlik yuzasidan ishlashim bo’yicha ma’lumotlarni kelajakdan ortga o’tmishga qaytib kelaverishda mashg’ulotim yuzasidan ko’rishga sazovor bo’lamanmi, ha shu bu. Ammo hamma gap shunda ediki, turish-yurishimda ham hali bo’lib turayotganini aytsamki, bir xil davomiylik asosidagi vaqt o’zim tomondagi haqiqatgo’ylarniki emasligi doimo o’zining devonalik xislatlari ila turtib, siltab yoki ichimdan talvasaga tushirish (tentiratish) bilan sodir etiladi. Umuman olib qaraganda, yoki kallamiz o’z-o’zidan shu sohaga bog’langan bir qissa, picha so’zchani ishlatib yuboradi, yoki shunga moyilliklar bo’lib kelgani boisidan shu so’zlar, iboralar ishlatiladiki, natijada xay mayli bizlar aytayotgan makon va zamondagi tanam bo’yicha sakratilishlar uchun qanchalik o’zimni bag’shida etmayin, baribir devonavor ichimdagi bir xil davomiylikdagilar o’zimni orqaga tortadi, ichimdan qiynaydilar. Yana mening o’zimga shu gapni tushunmasdan “bekorlarni aytibsan, senga shu sakrash tushunchasi borasida yordam berayapmiz” deya og’izlarini katta qilib ochadilar, zero ular oxirigacha, sakrashdan ular tomonidagi bir maromning yakuniy bosqichiga borishga erishayotganimni bilishmaganliklari bu shu. Baribir yopiq yopiqda, ichimda ularni sezayapmnaki, o’zim devonalikni shuncha payt ahamiyat berib aniq tarifini bilishga uringanim bo’lganidan so’ng, shu tarif va izoh, ifodaviy belgi bo’yicha ichimda ichimdagilarning biqinib, kichik yopiqlikda to’lqinlanib yotganliklarini sezib turib haqiqiy devona yoki jinniparast tushmagurlar bular deb baho beraman. Kallam ya’ni miyam shundoqqina oldinga talpinib, ilgarilab ishlab ketayotganida, oradagi qandaydir gapni yoki munosabatli jarayonchasining orasini ochib katta o’ylovli bo’sh hududni sodir etib qo’ygan ham shu devonavor Iblis hisoblanadimi, ha shu. “Chiqmoqchi ham saning ichingdan” deyishayapti ichimdagi boshqa o’zga tarafgirchalarki xo’sh bo’pti. Devonalarning kamchiligi nimadan iboratligini aytsam kulasiz hozirning o’zidaki, ularning ya’ni ichimagi Iblissifatlarning o’zlari Zapisning yoki Gotning nimaligini bizga o’rgatiboq o’zi qandaydir eng zo’r, kodli yoki tarifiga til ojiz aloqalarni yuzlantirishga qodir bo’lishga faqatgina “men o’zim qodirman” deya ichimdan chiqib bir o’zgacha, betartib tanlovga xos yoki tasodifiy ishni qilmoqchi shekilli, shunga hayron qolaman. Boz ustiga o’zimni ham shu iskanjasiga toblayverib, “mana ko’rayapsizlarmi men emas, bu devona, shuning devonaligini keltirib chiqayapman” deya qolgan ichimdagilarga imo-ishora qiladi. So’nggida “men nima qilay, shundaymanda” deya ichimda pasayishli ohang siymoli qichqirdoqli ovozini ham qo’shib qo’yadi va bu bo’yicha takrorlash ishlariga o’zi uchun izni borga o’xshatadi o’zini hamki bo’pti xo’sh. Shu devonalar yoki ruhan kasallar bizning dunyomizni buzmasin deya bizlar amallar qilib kelmoqdamizki, kerak bo’lsa ularning har bir to ko’t teshigigacha hujayrasidan ko’tarib turib yolg’izligi timsolila o’zlarini borxillar deb kelganligimizda yana mavjudlik, borlik yetishmovchilikli talvasalarini shakllantiraverganlari shakllantiravergan. Go’yoki ularning tasavvur pardalari mavjudlik yo’q deyish ilinjida miyalariga yanada yengillik berish uchun dumga o’xshash likkillab turganga o’xshash tarzda ko’ndalangiga o’zi bo’ylab bor va yo’q sanalganligi bo’ladi doimo. Demak, endi qanchalik ravishda xayollarimni ya’ni chinakam taraflamalikdagi bilimlarimni yaxshi jilovlashga erishsam hamki, shu o’zimni kelajaklarga sakrab, hatlab yoki uchib yuruvchan qilishi o’laroq ortga qaytishda qoldirgan va ko’rgan-kechirgan chinakamroq Zapisli, elektron ma’lumotli ishlashlarim o’zimga ovqat va o’rin-yostiq bo’lishga dahldorligini doimo bilingiz xo’sh. Shuning uchun bizlar o’zimizning kelajagimizdan o’zimizga panoh izlaymiz, o’tmishimizni esa yeb bo’lganligimiz bo’layapti axirki, o’tmishdan kelish degan sabablashuvlarda turganimizda og’riqli kelajak ila garanglashuvli tarzda ko’tariladiganligimiz ma’lum va mashhur bo’laturg’onligi bu shu. O’tmish sabog’ila kelajak odimlashuvi! Agar ichimdagilar xayolimni tutaolgan yoki ushlayolgan sanalib qo’ysalar, hozirgi ichimdagi sharpasimonlikka xos gaplari bo’lib o’tgani barobarida “endi mavzuni yopib qo’yadi” sifatida haqiqatan bor mavzularni tugatishga haqqim borga o’xshab sezayapman o’zimnida odimlashuvimga xos tarzda shu. Hattoki shu xayolotimga kecha bir kelganga o’xshatildim, ammo hozir ham to’liq shaklda namoyishini bilaqolishga hayron etilib bilayozmoqdaligim bu shu. Demak, bizlar makon va zamon dogmalaridagi makon tomonidagi yutuqli haqiqatparastlar va qoloq yolg’onchilardan iboratligimizni bilaylikki, shularda yolg’onchilarning ichimda yurishlaridan doimo xabaringiz ham yo’qmasligiga ishonchim komildurki, o’zlaricha be’mani o’zlarining aniqliklarini o’zimga tiqishtiraverib yana butun dunyoviy cheksizlik falsafayu safsatasidan o’zimni bosishqa, siqishga va qisishga uringan joylashuvlaridayoq yopishib turishadilar. Bema’ni degani aloqasizlik ijrosila bo’lib turadigan, befoyda yoki ahamiyatsiz, iltijoli bo’latursin xo’sh. Bizlar haqiqatgo’ylar zamonlashuvli orqa-oldin sakrashlarimizdagi har bir vaqt unsuriga xos nurlarga xosdalashib oyog’imiz ostiga bosti-bosti qilib zarrachalar o’laroq joylashuvli jismlarni, yerlarni hatlab o’tayotganda shu makonning egasiga aylanib qolganligimiz bo’layotibdi barchasi hamki bo’pti xo’sh. Biz bir umrimizning Zapisidagi vaqt chizig’ini bo’laklashtirib maydalashuvli bosqichlaridan o’zimizga makon uzra jismsifatliklarni yaratganligimizni inobatga olingiz bo’pti xo’sh. Yolg’onchilar esayki Umr Zapisidagi makonlashuvli jismga xos bo’laklashuvlardan sakrashni inobatga olmaydigan bir xil vaqt davomiyligidagi video va hayotiy zapislar bo’yicha har qayoqqa boshqa qiyofalarda paydo bo’lib yuradiganlar yoki baribir uzluksiz ravishda sakraydiganlar toifasini o’zlariga ilishganliklari bu shu. Demak, bizlar haqiqatgo’ylar vaqtda sakratilib baribir o’z joylashuvimizda yuriganga o’xshash turaveramiz doimo hamki, yolg’onchi ichimizdagilar yoki jonlichilar sastavidagi barcha xalq bo’lsa hamki, joylashuvga yoki o’z o’rin joylashuviga xosdalashib uzluksiz yoki davomiylikni yo’qotmaydigan vaqt borasida sakratilganliklari bo’laqolayapti bu shular hozircha bo’pti xo’sh. Demak, bizlar haqiqatgo’ylar uchun go’yoki vaqtning o’tishiga xosdalangan joylashuvdagi sabab va natijaviyliklar bu shu haqiqat unsurini aldovchi eng katta yolg’onchilikdagi oqim bo’lsa hamki mayli endi. Qayerga qanday sakratilib tushmangiz, baribir vaqtning oqimi yoki o’tishiga xosdalashuvli aloqasi doimo sizdan oldindan yopishgan tarzda uzulishingizni sezdirmay kelayotgan ondalikni bildiradi xo’sh bo’pti mayli endi. Demak, katta gaplar yoki taraflar, chegaralar bir-birovimiz tomoniga o’tib almashgan yoki o’zining yolg’onchilik betaraflikli hukmiga xosdalashib turaverganligi bo’layapti. Qolga barcha ichki taraflamaliklarda har ikki taraflarning jarayonlashuvlarida doimo o’zimizning yoki ular yolg’onchilarning ustunliklari ironiyaviylikda yoki o’zimga o’xshash hozirgi bilimlarimga va yozayotganligimga xos ravishda yengadigan bo’lib turaverganligi bo’lmoqdaki, xo’sh mayli shu bugun ham. Demak, bizlarning har bir taraflarimiz, haqiqat va yolg’onchilikdagilar o’z joylashuvlarida hayot kechirishadilarmi, demak, taraflar ichidagi jarayonlashuvlarda doimo o’zlarining tomonlashuvli aloqalarining yoki jarayonlarining kinoyaviy ustunliklarigacha yo’l qo’yiladi xolos. Demak, shuni vajohat bilan aytishga qodir hamma Karonavirusga loqaydlar va yo’liqqanlar hamki, “Sabab aslida sababmaslikda ya’ni sababsizlikdan iborat bo’lishligi” bilan bog’langan gapda yashayotgan barcha xalq va ulus o’g’lonlarimiz qatori o’zimizga ham shohidlikdaligimiz bu shu. Bir voqeaviy jarayonlashuvda sabab ilinjida turganingizda darrov shu onning ostidagi lahza yoki bir zum, on bo’yicha Zapisli Umringizdangina o’tmishingizni o’z-o’zidan ko’rayotgan bo’lasizki, ammo shu ortdagi oncha o’tib borayotgan vaqtga sakratilib kelinganingizga ko’ndalang kesimcha bo’lib vaqt chizig’ining ostidan joylashib turganligi ma’lum bo’ladida sizga shu bo’layotgan voqeaviy jarayonlar uchun ham oldingi yaqin o’tmishlar davomiyligini vaj qilishingiz befoyda yoki noto’g’riligini belgilashga qodir sanalganligi bo’ladi bu shu. Misol uchun bitta nonni og’zimizga ilayotganimizda endi mazza-tazza qilmoqchiligimizda darrov boshqa yoqdagi ishlarimizga urinuvli band bo’lishimiz sodir etilganligini bilsangiz bas xo’sh. Bizni sabab mavjud deya aldayotgan bu esa Hayotiy Zapislashuvimizning o’zimizning xotiramizga allaqachon ilinajak bo’lib belgilanganligi sanaladimi, ha endi shular hozircha xo’sh. Demakki, faqatgina xotira va es, yodlashga xos aynan yashash sifatidagi mojarolarimiz haqiqiy sanaladiki, boshqasi ham bir tiyin va noma’qul sanaladi. Yashash deganda “men shasht” so’zlari birikmaviyligidan shashtini berib turib oldinga bardavom, bardamlikni shu shasht bo’yicha jamlovchilikda, tozalikka xosdalashuvda faqatgina eng yaxshi yoki zo’rlarini ilish bo’yicha davom ettiraverish, kolleksionerlik qilishga xos es, xotira va yodlarni, umuman olganda ensani hisobga yoki inobatga olmoqdalikni bilingiz doimo xo’sh bo’pti. Bugun 202- kun deyilganda 2 ta, Ibrohimning va o’zimning yuzlashuvlarimiz yana 2 ta bo’lib tebratilganchalik o’z joyida, ikkimizga to’g’ri bo’lishli bir-birovimizga xosdalshuvli irg’ashga, bosilishga yoki ilg’ashga yo’l qo’yilmoqda. Natijada shuncha payt o’zimning foydamga o’zimning himoyam uchun yechaolmagan yoki yengaolmagan holdagi mag’lub bo’lib ichimdagilardan go’yoki qolib kelgan chegaramni shu ular yozdirdilar shekilliki, Ibrohim so’nggida qolmasdan, o’zimning ustimda ham g’olib bo’lishi kerakligini ta’minlaganga o’xshaydilar menimcha. Nimadan qolgan yoki mag’lub bo’lgan bo’lsam, shuni oramizda qoldirmay yoki davom ettirtirmaslik maqsadida o’zimning ishonchimni yoki hayotiy bosimimni o’zgartirgan ravishda ichimdagilar Ibrohim uchun o’zimga uning yanada o’zimdan o’tajakligi borasida yo’l ochishmoqdaliklari bu shu.