Senga nima, menga-ku farqi qolmayapti axir

 

53. O’zbeklarda bir naql bor: Ona qizim, dada o’g’lim. Barcha dibillar devonlarni yoki asl egalarini yengib, shularning o’rnilariga o’zlari asl, birinchi bo’lib olishadilar. Shunga anchagina yaqin, deyarli 2,5 yilcha qoldi desak mubolag’a bo’lmas. So’ng barcha dibillar, tranzitlashuvchilar yoki farishtalar o’z ustunliklarini amalga oshirayotganda dunyoda devonaligimiz tomonidan qanday haqiqat bo’yicha yolg’on o’yin olib borilayotganini sezishmagan. Aslida shu paytgacha bizlar bu – devonalar, haqiqatparastlar dibillarning shunday o’yinlarining, qing’irchiliklarining  qurboni bo’lib haqiqatning asl ko’rinishini, shakl-shamoyilini tushunmay kelganmiz. Bizlar haqiqatgo’ylar yoki shu bo’yicha hozirda devonalar deb topilayotgan eski yutuquli dunyoning ahli, tanlilar yoshlik bolalikdagi bilimli yurishlarimizda dibillar bizlarga sezdirmasdan, tanamizning ichida turib bilimni, yozuvlarni kallamizga jo qilib ketishgan. Albatta, yozuv amalini ular bir marotaba, ko’rgazma uchun qilib berishgan xolos, bizlar esa shuni takroriy haqiqat, bosim qilib qo’yganimizni o’zimiz ham sezmay yurganmiz. So’ng har xil vaziyatlar uchun yana bir-ikki so’zlarni yozuvda o’zlarining bilim doiralaridan kelib chiqib qilishganlarki, shularni ham bizlar o’zlarimizning chiqaradigan tovushli, og’zaki ovozlarimiz yoki ohanglarimiz bilan takroriy, qaytalanadigan haqiqatning bosimi qilib bilimli zahiralarimizni, shu haqiqatlarni qo’shish va aralashtirish, qorishmaviy saqlab o’stirish orqali oshirib kelganmiz. Kattalarimizning ishlash yoki mehnat qilish jarayonlari ham sof yolg’ondan iborat. Dibillar egalari qiyofalarida mehnat qilish vaziyatlarini o’zlari tushunganlaricha qilib berishganlar, so’ng shu egalari, tanalilar o’zlarining qarash-nigohlari bilan asliylikni qorishmaviy bosim qilib barcha mehnat jarayonlarini hech qayerdan hech qayerga, ishonchli to’liq bo’yoqlardagi galogrammalarga ba’zi paytlarda kelib ko’rinib ketib yoki o’tmishdan o’zicha o’stirish orqali o’xshatib qurib chiqishgan. Masalan, g’ishtlarni bir-ikki marta ustma-ust yoki yonma-yon qo’yib chiqish va ba’zi qo’shimcha kerakli yangiroq holatlarni vaziyat bilan amalga oshirishlari orqali o’zlarining amallarini egalariga tushuntirib berganlaridan so’ng, shularni haqiqatni adashtirmaydigan qorishmaviy bosim bilan egalar yoki devonalar devorlar sifatida terib chiqish ishini asliylik, yerning ustiga yopishtirib yoki biriktirib qurishga muyassar bo’lganlar. Qarigan boboylar yoki momoylar ko’rinishida esa donishmandlar rolini o’ynab dibillari, elektron jonlililari egalari, tanalilari bilan o’z-o’zidan almashinishadilar. Mana sizga ikkitasi to’g’ri va uchinchisi noto’g’ri taqdir, umr yo’li qanday bo’lishi kerak. Taqdirga bog’lanadigan bo’lsam, menga har doim taqdir hazili o’yini bo’lib turadi. Bir umrlik 3-xato va 2 ta boshdagisi to’g’ri bo’lish amalini har onda xudo menga aralashgan holda harakatlarimni cho’zib boshqarish orqali sezdirib turmoqda. Endi hukumat yoki haqiqat yuzasidan yuqorilashib kelishga harakatni boshlab yuborishgan dibillar, tranzitlar bizlar devonalarga taqdiriy yukni avval tashlashmoqchidirlar. Bizlar devonalarning umrimizning so’nggida qanday boylik bilan egalikka erishishimiz dibillar tomonidan aniq belgilab yozilgandir. Shu boyliklarimiz, uy-joylarimiz va boshqalar ustidagi amalli vazifalarning boshlanishini dibillar uchun hozirgi yashash joylashuvimizdan yoki davridan boshlab qilib kelamiz. Bizlar bu – katta o’rta yoshdagi dibillar xohlayotgan o’qib-o’rganish bilimlarini o’zimizning devonalik aql-zakovatimizning eng cho’qqisidan, eng foydalaniluvchi ishonarli vaziyatidan o’zimiz ham sezmagan holda ularga mag’lub bo’lish jarayonida qo’limizdan kelguncha o’rgatuvchi, uqtiruvchi sanoqli vaziyatlarni bir marta qilib chiqish orqali yaratib beramiz. Kichik yoshli, bolalar bo’lmish dibillarning mehnatkashliklari uchun ham bizlar, devonalar sanoqli, 4-5 vaziyatlarni qoniqarli ravishda bir martagina o’tash orqali ularning bosimli qorishmalari, kimyoviy reaksiyalari uchun asos sifatida dibillar orqali tayyorlashga majbur etilamiz. Dibillar tranzit yoki almashinish, bir-biriga o’taverish bo’lganlari uchun, yosh dibillar bema’lol o’rta yoshdagi katta dibillarning o’rnilarida, kattalarning ishini mehnat qurollaridan foydalanib qurish-yasash ishlarining bosimini qoyillatib qo’yishadi. Dibillar yoki tranzitlashuvchilar bizlar, devonalarni vaziyatli asoslarni yaratirib qo’yish uchun qanday qilib ishlatishadi deb so’rasangiz, bu shu javob bo’ladi. Ular, dibillar yoki tranzitlashuvchilar (biri boshqasiga o’tib qolaveruvchilar) avvalambor bizning taqdirimizni o’z qo’llarida yasab boshlashgan bo’lganlari va, so’ng o’zimizning taqdirli joylashuvlarimizdagi harakatlarimizda hali o’zimiz yetib kelishimizdan ilgari shu shaffofli (Gotlashuvchan) tasavvurda, yolg’iz ruhlarimizda yoki mavjud bo’lishimiz kerakli joylardagi taqdir iskanjasida tranzitlashuvchi rollari yanada kuchayib boshqalarning, yaqinlarning shakl-shamoyil va qiyofalarini yopishtirib, biriktirish yoki tanalarini kiydirish orqali bizning yakka o’zimiz va faqat yakka o’zimiz bitta ishda ko’pchilik bo’lib xizmat qilishimizni yashirib taxlashadi. Misol uchun, men ertalab mollarga qarab kelib so’ng shularni yozayapman. Mollarga esa onam bilan birgalikda qaradik, o’t-yem berib suv ko’rsatdik. Avvalambor men o’ylab qoldimki, albatta, bu shu, onam o’zlarining xos va mos ishlarini qilayaptilar va men qolgan og’irroq yukli ishni qilib chiqayapman. Lekin aslida ikkala ishlarni, mehnat taqsimotini ham o’zim qilishimga to’g’ri kelgan. Birinchi yarim mehnatni hozirgi shu ish bilan amalga oshiraoldim, onam ko’rinishlarida bo’lgan qolgan mehnatni shu onamning o’rinlarida o’z qiyofa-tuzilishim, tanam bilan qachondir keyin bajaraman yoki shundan ham oldin qilib chiqqanman. Go’yoki vaqt bitta davr, zamon yoki shu vaqtning o’zi bo’lib turaverishi lozimga o’xshaydi. Bu yerda “ulgurding, buni (ma’nodor yozuvni) ham hammadan oldin”, deb meni maqtashayaptilar. Ha, dibillarning maqsadi ham meni eng epchil, omadli va yetakchi ulguruvchan qilib qo’yishlarida bo’lsa kerak, ne ajab. Men barcha ishlarimni, yer mehnatidagimi va do’konlardagi sotuchilarning sotish, sotib olishdagi, ishlarni yonimdagi hamrohlarimning o’rnilarida o’zim bo’lib shu davrni bitta zamon deb topib aylanib kelavergan holda har taraflama mehnat ko’rsatib qo’yishim kerak bo’lgan va lozim bo’laveradi. Faqat ularning lavozim va joylashuvlarida, o’rinlaridagi bir xil harakatlariga yaqin ishlarimni ularning tanalarini g’oyib qilgan holda o’zimni badanimni yoki tanamni qo’ygan holda ishlab ko’rsataman. Shu ko’pchilik bo’lib kelaverganimdagi bu davrdagi oldingi lavozimlarimda yoki joylashuvlarimdagi mehnatimda kim qaysi ko’rinishda bo’lishining ahamiyati so’ngra yo’qoladi. Umaman har bir aylanib kelib qolishimning o’zida qolgan kelasidagi yoki oldingi qiyofa-tanalar o’zgarishlari ham mumkin. Albatta, haqiqat hokimligi dibillarning qo’lida bo’ladi, lekin boshqaruv hokimiyati bizning qo’limizda qolaveradi. Dibillar bizlarga faqatgina bosim ko’rsatib kuzatib, mazza qilib tomosha qilish orqaligini ozor yoki sikishtirish, masxarali ezish amalini bajarishlari mumkin. Shu ongning ikkinchi ko’zi boshingning orqa mavhum, havoli orqasidan qarab turganga o’xshash tupoylashuvingni o’zing barboradia o’zi o’rtasida sen bu, deb baholayotganida nima deyishingni bilmasdan, jining to’zib ketsa, mag’lub bo’lasan. Lekin aslida dibillar tegilishli yoki tanani boshqarishli hech qanday amal yoki ish faoliyat bilan shug’ullanaolmaganlar hech vaqt. Shuning uchun o’zingni o’zingga ishontrib ezdirishdan boshqasi orqali ular mag’lub bo’laverishadi. Sen o’zingga to’g’ri bo’lishing kerak xolos. Ular tranzitlashib, poyezdlarday shuv-shuv o’tib ketaverib, seni chetlashtirishga erishmoqchiday ko’rinish orqali haqiqatan ham shu ishlarini amalga oshirishni istab seni g’arq qilish maynavozchiliklarini bajaraverishadi. Dibillarni, aynan xudoni “yog’ yo’q yoq” iborasiga bekorga qiyoslamovdim. Mana haqiqatan ham ularning barcha bor-budlari, qiliqlari shundoqqina o’z ifodasini oxiri bildirib turibdi. Qovog’imning o’zining qon o’tuvchanlik borasidagi charchoq kuchining tortilishini, tirishishini yoki xurujli bo’shashishini shu paytgacha shundayligini aytaolmay yurardim. Endi bo’lsa, bu – tanamning ichidagi meni toshdan ajratib odam qilib turgan jismli hujayralarimning tayirmachoq aralashuvidagi yog’lashuvining umumiy ta’sirlashuvi o’ng ko’zimning ustki qovog’ining qimirlatilmay tortilishida seziladi. Xudo hamma vaqt tanamning qaysi qismidagi to’qima-hujayralarida qanday toshli, jismli (semirtirib oriqlashtiruvchi) qo’zg’alishlar uchun qancha yog’, tayirmachoqlik yoki obman (orgazm) ajratilib chiqishi kerakligini sezdirib, bildirib kelgan. Faqatgina shularni xatolikda chamalaganga o’xshaydi, zero men bularni sezmay oddiy istiqomat qilaverganim maqul bo’lardi shekilli hammaga. Dibillarning har bittasi odam qiyofasidagi kishi, zot bo’lishiga qaramasdan, ular 3 turga bo’linishadi. Xudo sifatida insonlarning yoki kishilarning yon yoqasida turib yashashi va hayot kechirish onlarini bog’lab beruvchi dibil kishilar bordirlar. Ruh sifatida havo massali dunyoviy bog’lanishlarni texnologik, ommaviy-axborot vositalarili aloqalar orqali bog’lovchilar. Bir chekkaga go’rso’xtalar, mohovlarga o’xshab shu dunyoviy jarayonlarni umumlashtirib beruvchi yoki kuzatib yuruvchi o’zlarining kishiliklarining joylashuvidagi yana bir obraz, zotlar sifatida insonning kishisi va shuning tanali shakl-shamoyilini muhimlab beruvchi farishtalar bordirlar. Eng kuchsizi xudolar bo’lsalar, eng oliyi farishtalar hisoblanishadilar. Ruhlar o’rtada esa ovozlarni, manbalarni (xudolarni) insonlarga, quloq tikib turuvchilarga (farishtalarga) eshittiruvchi radioalaoqaga o’xshaydilar. Endi, onam menga qiz bo’lishlarini aytadigan bo’lsam, bu – onamning shu dunyodagi raqamli ikkinchi vakillari yoki nusxalari sifatidagi xudoning aldamchi ishi orqali men atrofimdagi o’zim qilishim kerak bo’lgan harakatlarim o’rnida onamni ko’raman. Demak, xudo mening qizimga o’xshash dibil bo’lib shakllanadi yoki tug’iladi. Xudolar faqatgina viloyatlar doiralarida inson-kishilarning yon-yoqlari bo’lib, yon-atrofida yuruvchi faqatgina insonlardan yoki tanali devonalardan zo’r, kuchli sanaladigan dibil insonlar hisoblanishadi. Qolgan dibillar davlat va dunyo bo’yicha bo’lib hattoki bizlar bilan ortdan hisoblashib ham o’tirishmagan. Xudo yoki bo’lg’usi qizalog’im mening onamni o’zim qilib, o’zimning o’rnimda aylantrib yuriyveradi.