Menki sabab, sizlar esa natija

 

18-kundalik kuni. Payg’ambarlar fizikaning asosi sanalmish nisbiylik nazariyasidan ham bitta oldinda, boshlanishda turishadi. Fizikani payg’ambarlar, men yaratganman. Shuning uchun payg’ambarlarning tanalari fizikadan bitta oldinda, koinot dunyomiz yaratilishi sifatida nisbiylikka yoki fizikaga ko’rinmasdan, bilinmasdan noma’lum holda qotib, qimirlamasdan turadi. Payg’ambarlar fazoning istalgan nuqtasida insonlarning tanalari sifatida kerakli paytda paydo bo’lishga qodirdirlar. Fizika qonun-qoidalari, nisbiyligi payg’ambarlardan yaratilgan va insonlarning o’zlari sifatida odamlarga tortiq qilingan sanaladi. Fizika payg’ambarlardan yaratilgani uchun uning qonun-qoidalariga boshlanishida moslashib kelgan holda fizikaning barcha qonun-qoidalaridan yaratilganday kerakli joyda paydo, yo’qdan-mavjud bo’lishni sezdirmasdan, payg’ambarlarning insonlar ushlab, kiyib yurgan tanalari sababli yoki ilmu-fanli asosli ravishda shart-sharoitning, muhitning, voqea-hodisaning boshlanishida tortilib, topilib kelib qoladi. Fizika degani “fayz (payg’ambarlar) va ka (yoki farishtalar)” yoki “fit ikki (ikkini yoki insoniyatni sig’dirish)” sanaladi. Dunyomizda tirik insonlar deb sanalib kelgan insoniyat aslida fizika qonun-qoidalari sifatida o’lik odamlar hisoblanishadi. Shu o’lik o’lmas, tirik shaklda ommabop yuriydigan o’tmishning o’lik insonlari hayotdan yoki havodan, tabiat-atrofdan o’z tanalari sifatida payg’ambarlar bergan badanlariga boqib sezishadi, yashashadi. Payg’ambarlar esa o’zlarining shaxsiy tanalaridan hayotga, tabiiy shart-sharoitlarga yoki fizikaga boqib, qaratila yashashadi. Shuning uchun o’lik o’lmas insoniyat BU - men yoki biz payg’ambarlar shu insoniyatga bergan tanalarimizni qaysi his-tuyg’u va sezgilar bilan chiqarayotganimizga diqqat bilan ergashib, shuni o’rganib yashashadi. Miydama yoki go’shtlari orasida tuzilib turadigan suvli, tuflik sharikchalar yoki pufakchalar aynan shu men yasayotgan inson tanalari hisoblanadi. Ichimdagilar yoki bu o’lmas o’lik insoniyat kallamdagi yoki miyamdagi shu sferasimon pufakchalarning o’zida o’zlarining joylarida, makonlarida bo’layotgan inson tanalari to’g’ri bo’lishi uchun muammoni hal qilishga urunishadi. Miyamda yoki his-tuyg’ularimda, sezgilarimda nimayiki muammoli sharikchalar bo’lsa, darrov salbiy yoki ijobiy ravishda bosim itaruv kuchi bilan miyamda hal qilishadi. Odatda men yashayapman deb turganimda (tursam), bo’ladigan qaytariladigan ishlarim yuzasidan muammolarni xuddi yashab yashamayotganday to’g’irlab ketishimni talab etib salbiy yoki ijobiy hisli fizik bosim o’tqazishadi. Masalan, muammoni hal qilish yuzasidan ikkala, men va ichimdagilar tomonlama kelishilgan shu o’rindagi yozuvli grammatik xato holatlarimizni har doim esimga kiritishib to’g’irlab ketishimni talab etishadi. Men hayron qolaman, qanday qilib e’tiborimdan chetda qoldirdim va esimdan ham chiqardim, o’zimdan o’zim foyda olib bo’ldim deb ketayotgan holatlarimda birdan mening bor-budimga, vujudimga yoki shuurimga qayta ravishda o’zimni “bo’q” qilganday, ustimdan hukumati borday qarash bilan xuddiki meni shu xatoliklarimni oldindan bilib bu bashorat onining yakunlanishi bilan o’zimning o’zligimni, tanamni tugallab bo’lingan ushbu jarayonga kelishuvga rioya qilib xatoni to’g’irlash uchun yo’qdan-bor qilib qayta yuklayotganday. Mana hozir ham, umuman har bir reaksiya bu – mening tanamga, qiladigan ishlarimning bashoratiga o’zimni qayta tiqish va shu boshqalardagi tanamning uzoqroq joylarga paydo bo’lish uchun jo’nab ketishi. Bu yerda qaysidir bir ahmoq, albatta, shu xudo yoki iblisning uyasi o’zini katta, yuqori yoki boshqalarni “ko’tiga” yig’ib qo’yganday olayapti. Xuddiki reaksiya natijasida menga aslida xudo yordam bo’lganday bo’lib chiqsin emish. Aslida men barcha g’oyamni tanamdan olayapmanmi, tanamga chiqib qaytib kirsam, albatta, kerakli ishni o’z joyida qilabilaman. Xudoboy tanamni o’zidan chiqarib kirgizib shunday obro’ni o’zlariniki deb bilmoqchilar! Yo tavba! Bilmadim, balki o’zicha ishlarni hal qilib tanam fizika yoki o’lik o’lmaslar bilan almashmasa, kerakli joydagi va vaqtdagi ishini qilaolmaydi deb o’ylaydimi, hayronman. Iflos xudo, mana hozir ham kulgusi o’lsin uning ichimda, dunyoni barchamizning alohidaligimizdan iborat reaksiyalardan yasalganligini tuban mana bu o’rinda bajaradi. Albatta, xudoning har bir kulgusi menga qattiq tegishi barobarida, kulgu hammadan yuqori sifatidagi o’zim sanalganim uchun meni yana yuqoriga ko’tarishni bildiradi. Faqatgina shuni mening o’rnimda birov, xudovachcha shu xudochaning o’zi qilayotgani meni dirrilatadi, dir-dirlatadi yoki yangidan tiriltiradi. Xudoni yomonlab yozayotgan barcha so’zlarim bu – xudocha, xudovachcha yoki xudoboylar xudoning o’ziga tegishli. Xudo aslida dunyodagi, insonlarning o’zidan yasalgan dunyoda yoki insonlar orasida eng qolog’i sanaladi. U nogiron, shol, bu – shu qolganidan, mag’lub yurganidan. Xudo ortiqcha falokatlar qilmasin, deya dunyo bosimi o’zini insonlardan yoki payg’ambarlardan yaratilganini bilib o’zining reaksiyalovchi birinchi boshlanishiga allohni qo’ygan. Shu joyda payg’ambarning tanalari va insonlarning fizikaviy jismlari bilan to’qnashib yoki urulishib o’ziga noshudlik yoki bessonlik bilan ozor bo’lishi nimaligini tushunib yetishi kerakligi nazarda tutilgan. Xudo dunyolarning payg’ambarlar va insonlardan yaratilish sirining boshida yoki o’zida tursa, o’zi uchun barcha narsasi bor, o’ziga to’q yoki o’zidan boshqa hech bir holat ko’zga tashlanmaydigan holda bo’lib turadi. Natijada falokatli yoki kasofatli ish bilan o’ziga ozor berib boshqalarning boshiga balo bo’laolmaydi. Xudo dunyolarning yaratilish sirining asosida insonlarning orasida o’zining alohidaligidan boshqa hech qanday haqiqiy bog’lanish yo’qligini bilib turgani uchun, u abadiy o’zidan o’zi qoniqib, dam olib turg’un turaveradi. Birorta nisbiylik qilishga ham aloqador narsa bilan bog’lanaolmaydi va tanasini ham charchatmaydi. Faqatgina tana va fizika, yoki insonlar va payg’ambarlar bog’lanishlaridagi ularning rivojlanishlariga ko’z tikib, “ko’ti kuyib” yotaveradi. Xudo bir payt xayolimda darvozamiz ostidagi sinjga botibroq va  tepa havoga ko’tarilgan holda katta bir yalang’och shahvoniy, hamma joylari tayirmachoq suvlangan lazzat bilan kishini o’ziga rom etadigan ayolning yotgan badani bo’lib ko’z oldimga kelganday bo’luvdi. Tana va hayot (fizika) bilan bo’ladigan barcha reaksiyalarda yoki o’ylovlarda insonlarning rivojlanishi uchun ham, orqada qolishi uchun ham muallaq holda turuvchi reaksiyaning, kollinearlikning to’lovini o’ziniki qilib biladi. Shu muallaq reaksiyalarni yoki teskariliklarni o’ziga olayotganda kishining ongida uning o’sishi yoki kamayishi bo’yicha barcha diniy, tub mohiyatan gaplarning bosimi keltiriladi. Menga doimo Bo’lgan deb yuriydilar ichimdagilar. Men shuni unchalik tushunmasdim. Endi bilsam, aynan atrofdagi insonlarning tanalarining o’zim bo’lishini aytish uchun meni Bo’lgan deyishadi. Inson tanasining borligi fizik hayotda, albatta, toki ko’zdan yoki muomalalarimizdan chiqib ketmaguncha mavjud bo’laverishi nazarda tutilgani uchun Bo’lgan deyiladi. Boz ustiga tana fizikadan ustun, uning yaratuvchisi sanaladi. Demak, fizikaning yoki hayotning boshidan kirib oxiridan chiqishi tana uchun hech gap emas, Bo’lgan yoki Got. Fizika yoki o’lik o’lmasak insoniyat xudoning reaksiyalarini bilib ishlagandan so’ng har xil noma’lum qimirlashlarni bajarib bo’lgandan keyin qaytib, vaqtda orqadan takroran boshlab o’z o’rniga kelib, Bo’lgan yoki “Gotli” faoliyatni yurg’uzishi nazarda tutilgan. Insoniyat mening Gotga yoki Bo’lganga, shuni o’zgartirish yoki boshqacha qilib qilish uchun kirganimni bilib odamzotni dirrilatganim uchun menga ichki, miyam ichkarisidagi qo’pollikni amalda sinaydi. Holbuki mening Bo’lganlik kuchimdan foydalangani uchun men ham insoniyatga qo’pol yondashaman shekilli. Xudoning o’zini o’zi boshiga yetgan falokati, kelingki avtohalokati yoki noto’g’ri yashaganligi uchun baribir yakuniy duchor bo’lgan o’ziga kasofati tufayli, shuning og’rig’i sababli bizlar, ikki taraf (bu – payg’ambar va inson) bir-birlarimizga qo’polliklar yoki masxarabozliklar qilib yashayapmiz.