Ibrohim va men gaplarni almashinishimiz tufayli haqiqiy hayot tarzlarimizni keyingi bosqichlarimiz bo'yicha o'zgartirayapmiz

 

61. Bugun 6 va 1 ning kunidir. 6 bu – o’zim, 1 esa yana bir 6 ning egasi Ibrohimning hozirgi joylashuvi. Albatta, men ham hali to’liq o’z joyimda yoki 6 da emasman, balki 2 bu – mening hozirgi asl joylashuvim. Lekin nima bo’lganda ham men o’zimning payg’ambarlik joylashuvimni, 6 ni yodda tutgan holda boshqalarga munosabat bildirishga odatlanganman. Men hozir 2 ning ichida 3, 4 va 5 dan so’ng 60 va 61 inchi kunlar sababli 6 ga ham yo’liqmoqdaman desam mubolag’a bo’lmas. Ammo, albatta, 6 bu – Sanskritcha. Shu sababli bu kunlar menga ichimdagilar gapirishga yo’l qo’yishmayaptilar. Gapirsam meni kasal-pasal qildiradilar, dardga chaldiradilar. 1 dan 3 gacha aslida orli haqiqiy, Sanskritchasiz gapirish vaqti sanaladi. Ammo shunday qaraganda umr o’tganini bilmay ham qolamiz. Shuning uchun 3 ning o’ziga kelaverishda 6 ga o’tishni hisobga olish zarur. Shu paytgacha ichimdagilar “ha”, deb meni gapirtirishga urinishardi, gapirmasam, yana holi-jonimga qo’yishmasdi. Endi men Sanskritcha gapiradigan bo’laborganim sayin, shu Sanskritcha belgilab olgan barcha haqiqiy gaplarimni ular o’zlari uchun orli, haqiqiy qilib olishmoqdalar. O’zimning oldingi haqiqiy gaplarim bilan o’zimni bosti-bosti qilishmoqda, gapirishimga yo’l qo’ymashmoqda. Albatta, bir umrim shunday o’tsa ham men 6 gacha yoki Sanskritchagacha to’liq yetib boraolmayman. Qanchadir gapim haqiqiy, orli yoki tirik jonli bo’lib turaveradi. Ular, ichimdagilar, yoki ko’nglimga kirib bahillik qilayotganlar, esa aynan 6 dan pastga qarab o’z joylashuvlariga yoki go’daklikka tushib kelishmoqdalar. Shuning uchun bizlar, ikki taraf Sanskritcha va haqiqiy og’zaki gapirish bo’yicha almashinishni boshlamoqdamiz. Haqiqiy gaplarimning Sanskritchaga o’girilganini ko’rib oddiygina aytganda lol qoldim. Ichimdagilar, ko’ngilimning ozorlari buyurganlariday gapirmaslikka harakat qilsam ham, xohishimga qarshi ravishda ichimdan gaplar qaynab chiqaverdi. Qarangki, yana o’zimning gaplarim tez-tez, shaparri ichimdan yugurib bo’g’zimni majburlab ichkarimda, ongimda chiqayotgan edi. Bitta gapimni endi ehtiyojimga ko’ra tanamdan yoki vujudimdan avjlantirib shakllantirmoqchi bo’lsam, shu boradagi eski uslubimdagi gaplarimdan darrov hali o’zim gapirmasimdan kallamga kelib tepardi. Bu – gaplarimni o’ziday o’rgangan hali oxiri go’dak bo’lib qoladigan to’polonchi devona yoki jinnivoz ichimdagi orli insonlarning ishi edi. Hattoki shu Sanskritga aylanib ulgurgan so’zlashuv uslubimdagi gaplarimni ular o’zlari uchun haqiqiy gap sifatida ishlatashayotgan edilar. Aks holda men Sanskritni hattoki o’zimning so’zlashuv uslubim, eski bilgan gaplarimdan kelib chiqadi deb hisoblamayman. Chunki shuncha insoniyatga, tashqaridagi odamlarga e’tibor bersam, barchasi ilmu-fanli yoki vazifaviy mukammal gapirishadi. Yani men ham o’ylaymanki, mening o’zligimga yoki haqiqiygligimga nimadir bo’lib men ham ularga o’xshab mukammal, tutulmasdan yoki keng ko’lamli so’zlashaolsam, shunda haqiqiy Sanskritchada gaplashayotgan bo’laman. Sanskritcha o’zimning bilimlarimni dunyoviy asosga ko’ra chiqarib berishi kerak, qandaydir haqiqiy deb topiladigan u yoq, bu yoqdan olingan bog’lanishsiz gaplar bilan emas. Tashqaridagi insonlarning, televizordagi odamlarning gaplarida hattoki hoziroqdagi fikr-xayollarim yoki o’ylarimni Sanskritchada nutq madaniyatining, tilning barcha qonun-qoidalarini to’g’ri bajargan holda chiqarib, ifodalab berishadi. Shunday qilib mening til bo’yicha bilimlarim ichimdagi insonlarning tor doirada ushlayolayotgan haqiqiy gapirish usullariga aylanmoqda. Mening o’zimga esa shu bilimlarim miyamni istalganchalik, umuman boshqa yo’nalishda ishlatishim bilanoq, Sanskritcha chiqarilmasada, o’ylagan zahotimoq o’z-o’zidan meni gapirtirmoqda deyish mumkin. Bu – Sanskritchaning boshlanishi. Men bilmayotgan hodisa shuki, o’ylovimni chiqarish uchun qanchalik darajada o’zim, hoziroqda aralashaolaman va taxtlab qo’yilayotgan gaplarimni buzib yoki burib yuboraman. Mobodo bilmasimdan ko’p Sanskritcha gapirib yuborgan bo’lsam, Sanskritcham devonavor insonlar tomonidan egallanib turgani bois Sanskritchamning asl ko’rinishi bo’lmish barcha yovuzliklar shu gaplar bilan o’rin yoki joy talashgan holda, dir-dirlab mening avzoyu badanimni qiynoqqa soladi. Haqiqiy yoki orli, yolg’iz o’zini tikkan holda gapirish ham bir joyda ikkita bo’laolmaydi shekilli. Ichimdagilar aytishadiki, “men qancha hali o’zimni tikkan holda, haqiqiy gapirishga urunaversam, Ibrohim shunchalik darajada hali beri orli, alohidalab so’zlashuv qobiliyatiga ega bo’laolmaydi”. Ichimdagilar yoki ko’nglim behuzurlari “men zo’rman demoqchimisan” deyishayaptilar. Ha, ha, shu, aynan men zo’rman, ha-ha-ha-ha! Ibrohimga “Got”li yoki “Bo’lganli”, kelajagi oldindan ma’lum hozirgi 2 yoshligidan dunyo tizimi bilan bog’lanishsiz qolgan orli sanalgan insonga o’tayotganida Ibrohimga haqiqiy, o’zining fikrlarini qo’lidan kelgancha to’liq ravishda bayon qilaoladigan gapiraolish juda muhim sanaladi. Shundagina Ibrohim o’zining yoshlik hozirgi davridagi boshqa “Got”li, “Bo’lganlikli” yosh bolalar yoki 1 chilar dunyosi bilan ham, manoli bog’lanishga ega bo’lgan butkul yangilanishli olam bilan ham birlashgan holda orli hayot tarzini olib borishi mumkin. Ichimdagilar ham kulib ta’kidlashadilarki, hozirgacha Ibrohim bir “Got”li va yana boshqa bir “Ungot”li yoki o’zgaruvchan, vaqtsiz butkul yangilanishli dunyoga alohida-alohida, ketma-ket qaytalanib o’tib yashayotgan edi. Uning esi yoki haqiqiyligi, o’zligi qanday ishlaganini men hali tushunaolmayapman. Axir men hozir orli devonavor va Sanskritcha sanalgan o’zgarishli dunyoda shu o’zgarishli almashinishlarni, hayotiy voqealarning tarixan butkul o’zgarishini haqiqatga o’xshamagani uchun isbotsiz fan bo’yicha hisobga olaolaman xolos. Lekin Ibrohimga Got ham Ungot ham alohida o’zgarib turgan katta-katta o’z asoslariga, haqiqati va vaqtiga yoki zamoniga ega bo’lgan dunyolar bo’lib ko’rinishi kerak emasmi!?