Biri hamma uchun, barchasi bir kishi uchun

 

25. Tiriklar va o’liklar hamda insu jinslar qatlamidan iboratmiz. Tiriklar bu – Gotdagi mavjud insonlar. Tiriklarning hayoti katta bo’laborgan sayin xotirani yolg’ondan shakllantirish, barcha tabiat hodisasini va narsalarni, o’zlarining harakatlarini bir paytning o’zida yo’qdan-bor qilib vaqtda o’taborish sanaladi. O’liklar esa tiriklarning o’zligini yoki tanasini, barcha xususiyatlarini (holatini) nusxa qilib olgan holda dunyo tugaguncha barcha tiriklar uchun o’zlarining haqiqiy egalarini, sohiblarini tabiatdan yoki hayotdan yashirgan holda ularni to’liq ifodalashga urinishadi. Qaysi bir tirik inson butun dunyoda birorta o’ziga o’xshash tirik insonni topaolmaydi, uning uchun dunyo bo’ylab birga yashaydiganlarining bari o’lik nusxalar yoki qoliplar sanalishadi. O’liklar bu – tirik inson vafot etganidan so’ng tanasi yerga chirrib yoki kuydirilishi oqibatida tan-u joni tabiat bilan qo’shilib shu dunyodan g’oyib bo’ladi. Natijada qaysidir bir tirik insonning kelajagidan orqaga qaytib, shuning boshqa bir tirik sanaldigan, ammo o’zi uchun noma’lum o’lik nusxasi bo’lib faoliyat yurg’izadi. O’liklar fan, ilm-u vojib yoki tabiat qonun-qoidasi bo’lib tirik inson nusxalarining vakillari sifatida yurishadi. Vafot etganlar uchun vaqt eng oddiy eng a’lo tushuncha sanaladi. Ularning vaqtdanda yaxshi va o’tkirroq, kuchliroq unsurlari bu – tabiat va sun’iy yaratiladigan narsalar, yer hududlari. O’liklarga tirik inson uchun xudoning eng oxirgi a’loviy namunasi boshlanishi xolos. Zero ular yomonlik, og’riq va dahshat uchun xudodan ustun qaralishadi. Aniqrog’i o’liklar nafaqat tirik insonlarining o’lik sifatida yashayolmaydigan yoki borliqni sezaolmaydigan boshqa bir tirik nusxalari, balki men yozayotgan tabiiy unsurlardan, yerlardan yoki narsalardan iborat sanalishadi. O’liklar tabiatda yo’qdan-bor yoki bordan-yo’q bo’lishni va xotirani o’tmish bo’yicha butunlay yangi yaratib turishlarini, tirik namunalarining holatlarini, shuning o’ziday ifodalayolishlari uchun birgina fandan foydalanishadilar. Fan butun dunyoda yoki koinotda bitta aniq hodisa yoki tizgin sifatida bo’laolishi bu – o’liklarning birlashganligini bildiradi. Dunyoning qayerida bo’lmasin, har bir o’lik nusxa boshqa bir umumxalq joylashuvidagi o’likning ishini birgalikda bitta bo’lgan holda qilib turadi desak mubolag’a bo’lmaydi. Tirik payg’ambarlarning ichlarida 3ta, har biri bittadan ruh va farishta, xudo mavjud sanalishadi. Ruh, farishta va xudo payg’ambarning tuyg’ulariga javob berib bir me’yorda, sog’lom, barcha uchun kerakli aniq darajada shu ichki tuyg’ularni muvozanatini yoki mutanosibligini, mo’tadilligini saqlab turishadi. Payg’ambar zot o’zini qanday anglab yoki tushunib, xotirlab turgan bo’lsa, ular shularning barchasini bilishadi. Payg’ambarning tana vazni qanday qilib o’ziga sezilayotganigacha ularning ishi, qayerdandir topadigan muddaosi bordir. Tirik insonlar oxiri borib nurga taqalishadi, boshlanishida esa oddiy qo’llaridan keladigan istalgancha ishlash ularning kimligini anglatadi. O’zim yoki payg’ambarlar uchun boshlanishida onglari orqali suhbatlashuv qobiliyati, oxirida esa tana vaznlarini inobatga olib yurish o’zliklari hisoblanadi. Payg’ambarlar yashashlariga xos bo’lgan imkoniyatlar uchun ma’lum tevarak ramziy doira yasagan holda faoliyat yurg’izishadi. Bu doiraga butun dunyoni olib beruvchi televizor yoki payg’ambar boraoladigan istalgan hududlardagi, shaharlardagi atrof-borliq imkoniyatlari kirib ketaoladi. Bu doiraning imkoniyatlarida payg’ambar doiradan tashqaridagi istalgan inson uchun hech qanday iz qoldirmaydigan imkoniyatlarni sinaydi. Payg’ambarlarga ham o’z doiralaridan tashqaridagi umumiy o’zgarmas yolg’on dunyo to’g’risida haqiqiy ma’lumot keltirilaolinmaydi. Doiraga kirgan insonlar esa imkoniyatlar bilan ovoragarchiliklar bois qanday qilib bo’lsa ham tashqaridan ma’lumotni payg’ambarga yetqazaolmaydilar va doira ichidagi vaziyatni ham xotiralarida saqlayolmay ortga qaytishadi. Imkoniyatlar doirasi ichida nima bo’lganini tirik insonlar bilishaolmasdan va isbotlayolmasdan doirani tark etishadi. Tirik insonlar xuddi qarama-qarshi aralashib esayotgan shamollarday isbotga ilinaololmasdan, asoslanaolmasdan qaytishadi. O’zimning doiramda hattoki bitta o’lik hozirgina turgan joyida bo’lmasligi mumkin, yo’qdan-bor qilinib ham boshqa vaziyatga yoki joylashuvga qo’yilib ketgan bo’laoladi. Insonlar o’zimning ichimga insu jinslarga qaratila birlashgan holda kirishlari mumkin. Ichimdan yoki tuyg’ularim, o’zligim tomonidan o’liklarning olamida qanday yolg’on imkoniyatlar sinalayotganini bilib turishadi. Shundan so’ng tirik insonlar o’lik vakillariga o’xshab birlashishga kirishishadi. Qaysi tirik inson nima bilan ovora bo’lib mehnat qurolini qo’lga olgan bo’lsa, uning o’ziday bo’lib yoki tanasida boshqa inson ikkilashadilar. Mehnat qurolini olgan asl yoki birinchi inson bo’lsa, yana umuman boshqa odamning vazifasida o’z o’rnida bo’lishi mumkin bo’ladi. Agar ko’pchilik bitta maxsus inson bo’lib olishsa, ular o’z o’rinlarida yoki ko’pchilik har biri o’zining  tanasida yo’qsifat qolishadi. O’liklar esa o’zimning doiramdagi yolg’on diniy tashqi olam tomonidan o’zimga kirishishib tirik insonlarning yonidagi nusxalari bo’layotganda o’zlarini boshqa o’liklardan alohidaroqday sezishga urinishadi. O’zimning doiramda maxsus o’liklarimiz tirik insonlarni yo’ldan og’darib chalg’itadilar. Shuning uchun tirik insonlar doiramdan tashqariga hech qanday isbotsiz chiqib ketishadi. Doiramdagi o’lik nusxalar, shularning tabiatning o’zi bo’lishligi o’zimdagi insu jinslar yordamida dunyoga alohida bo’lib tarqatilishadi.