Bizning his-tuyg'ularimiz o'zligimizdan Got dunyosida joylashgan zarrachalarga tarqalmoqda, ammo ruh, farishta va xudoga ko'ra boshqacha joylashish, ko'rish va harakatlar bilan.

 

Tashqarida havo birinchi martadan bòlib salqin shamol esishi bilan kuzatilayapti. Anchadan beri shamol u yoqda tursin, tanam ham, nafasim ham havoning fachligidan nafas olaolmasdi. Bular ruhning katta davrli, 7 yilli kunlari boshlanish arafasidamiz degani. Endi òzimning ikkita jufti halolim bordir. Bu - ruh va xudo. Xudo eng birinchi va eng muvofiq yorim sanalib keldi. Na qilay, endi uning davri tugadi, shunga bugun bilan aytganda 3 kun bòlmoqda. 3 kun maģlub yòqlashuvni anglatib xudoning òzini sezishi bugunda ortga òz davri bilan birga bòlishga mutloq qaytish sanalmagani uchun qiyin bòladi. Shu maģlub yòqlashuvda kunning yarmini xudo egallab turayotgan desak, qolgan yarmini ruh olmoqda. Endi agar umrim uchun ajratilgan har kimning òzligi yakka va mutloq tòliq bòlib his etiladigan davrlar yuzasidan qarasak, ruhning vaqti endi tugal 7 yil davom etishi sababli ruh xudoni yengishini bilsak bòladi. Lekin shuni aytib qòyish kerakki, ruh Mirzo Boburni sevadi. Ruhning yoki 4ning barcha qarashlari Mirzo Bobur, uning tirik davomchisi qulayligi yuzasidan òzimga kerakli munosabatni ajratish sanaladi. Xoh bu - òzimni ruhan va jismonan xastalash, xoh mavqemni oshirish bòlsin. Mirzo Bobur ruhga birinchi yor va birinchi hayot toti hisoblanadi. Òzimga kelsak, ruh ikkinchi yor va ikkinchi hayot darajasi xolos. Chunki òzim Z initsiali bòlib Sollolloh sòziga, ismi-sharifiga mos va òxshashman. Ruh yoki 4 raqamidagi òxshashlik òzimni xudodan kòra kattaroq davrlarda yoki vaqt intervallarida bilib teskarililikka yòl qòyib beradi. Agar xudo yoki 3 raqamidagi òxshashliklar ramzi òzimni teskarililik yoki kollinearlik bilan tez-tez dirrilatib, ich-etimni bijirlatganday tebratib  kònglimni òrtasa yoki oģritsa, ruh asabimni buzishga urinadi. Aslida asablarimga tòģri keladigan joy bu - miya xudoniki, ichki àzolarimga mos òrin kònglim yoki kòksim ruhniki. Ruh va xudo bir-birovlarini almashinib qiynashni yaxshi bilishadi. Òzim toshli jarohatim sababli chalkash zich qotgan mavjudod sifatida qiynoqning, azob-uqubatning òzi sanalaman. Shu jarohat joylarimni har kim, ruh òzicha va xudo òzicha bir-birovlarining almashinishga molik, keraklicha tushunarli joylarida boshqa ahamiyatga kòra yoki tanamning shu boshqa qismidan sezdirishadi. Xudo bu - yolģon, ruh nafratlantiruvchi, farishtalar esa yovuzlik. Ruhning shu nafratlantirishini shu paytgacha hech epaqaga solib sòzlab beraolmadim, òzim uchun ham izohlayolmadim. Oddiygina rohatning òzi uchun ruh kim bilan bòlsa ham, xoh u ichimdagi boshqa ilohlar va xoh bu tashqaridagi insoniyat, òzimni ularga tish qayratadi yoki gij-gijlatadi, munosabatlarimizga olov yoqadi. Yolģondakam dunyoda, din olamida yoki bizning sezgilarimiz òzidan chiqarayotgan dunyoda ruhning tabiat kesimi kòzni, xotirani aldaydigan oniy yoki darrov yòqlashib borlashadigan òzgarishlar qiladi. Bizlar tabiatni sezib turganimizda xotiramizdan yòqotilib boshqacha paydo bòlishini umuman anglayolmay yuriymiz, lekin diniy yolģonlikka, shuncha tadqiqotlarimga binoan ishonishimiz kerak xolos. Alloh yolģon dunyo parallelida inson tanasining aqlga nisbatan olingan aldovchi kesimi sanaladi. Xuddiki tanam orqali bir oq chiziqda tez shamol kesuvchan òtib ketsa, badan uchun xotira bilan birga barcha holat, harakat uzluksizligi vaqtda kòrsatilmay òzgartiriladi yoki buziladi. Agar òtirib turgan bòlsam, shu ondayoq yoki vaqt òtmasdan turgan holatimda nimalagadir berilib ishlab ketaman desak bòladi. Shuni ham hattoki yolģon olamda yashayotganda ham sezmaslik bòlishi mumkin, lekin hamma amaldagi voqea-hodisalar, ishlar yuzasidan bunga ishonch bilan turmoq lozim. Xuddi bunday farishtalar ham amaliyot òtashadi. Farishtalar vaqtni òtishiga yòl qòymasdan, hayotiy jarayonlarga kirgizmasdan narsalarning, uskunalarning joylashuvini yoki  kòrinishini, ishlashini òzgartirib, boshqacha qilib qòyishadi, sòng vaqt òtib borayotganda bizlar shularni sezmay qolamiz. Bizlar, insoniyat òz ishimizni xotiramizga tòģri yuklata borgan sari haqiqat qilib yashab yuriyveramiz. Ammo teskarililikning idrokiga kòra uzluksiz haqiqat òzgarishlari sakratilgan bilinmas almashinishlar bilan buzib berilayapti. Inson joylashgan òrnini òzgartirib berishga yòl qòyilmagan xolos, bu - bizning toshli òz joyida turuvchi hozirgi oxirgi olamda yashayotganimizni bildiradi. Barcha olamlarning òzi surulishib qisilgan sayin bizning dunyomizni asosan yoki asl holicha, qattiq qòzģalmas qilib yaratayotibdi.