Nima uchun shu (nazarimda Mustafoning o'lik nusxasi, mening bashoratdaligimni bilib nega so'nggi qilig'ingdan boshqacha ishonch hosil qilding deya shunday mavzular, sarlavhalar yozdiryapti)

 

Bugun uchun yangi sahifa, ikkinchi word dokumentini ochmoqdaman. Albatta, avvalgi 5000 so’zga yaqini davom ettirsam ham bo’laverardi, ammo birdan knopkalarni, klavishalarni xato bosib yuborib hammasini o’chirib, buzib tashlab, ko’nglimga birdan zarba berib qolmagay demoqchiman. Xullas, nimaga kelishdik. Ammo, qarangki, kelishganimiz, shartlashuvimiz aniqdir. Bu – Atshiraf menga anchadan beri aytib kelayotgani, - men esa qulog’imga ilmay, barchani qalbaki deyishimga qarshi hammaning sog’, haqqoniy, tirik shaxs va kishilardan (odam va insonlardan) iboratligi bo’lib chiqmoqda. Ha, demak, bizlar faqatgina 2% li kar va ko’rlarmiz xolos. Yana shu o’rinda aytib o’tish joizki, karlarning gaplarini, haqqoniy o’z muloqotlarini bizlar, ko’rlar eshitolmaymiz, bizlardan yashiringan. Zero e’tibor beryapmanki, enam menga gapirgan lahzalari birinchidan ko’p davrga nisbatan kam ulushli, taxminimcha shu 2% li vaqtda bo’lib o’tib, ikkinchidan mening ichimdan, genimdagi o’lik bolalar meni o’zimni hissim bo’yicha bildirishlariga bog’liq holda enamni gapirtirib, boshqa gaplari yo’qdayin, jim-jitlikda, yana gap yakunlanishi, tugashida, umuman olganda ko’proq gapirtirib, tovush, shovqin chiqarib o’tirishni qildirmay qo’yishadi. Xo’sh, shu qanday, - ko’z bilan ko’rishga kelsak-ku, ichimdan aslini olganda shu haqiqat ekin-u bilmabman, ya’ni 49% haqiqat, chindaklik bilan ko’rishimiz har kimning o’ziniki, subyektivligidayin o’tib, qaratilib borilaversa, qanday qilib birov ichidan chindan chiqarayotgan gaplarini boshqalarga eshittirolmaydi desak mubolag’a bo’lmas. Xullas, “men senga gapiryapman, eshityapsanmmi” degan munosabatdan, eshitmaslikka olsa - tegib og’zini qimirlashini, gapirayotganini bildirish oddiy amali, dunyoqarashi orada bo’lib o’tmaydimi?! Xullas, men uchun ichimdagilar deganim bu – devonalikka xos ekin xolos, ya’ni hali tug’ilmagan – men bilan aloqador, yaqinlarimning farzandlari yoki qandaydir qondosh bo’layotgan o’lik nusxalari men ular ya’ni yaqinlarim yoki birov, aynan ekran orti shaxsiga ham yomon, bepisand, to’g’ri tushunmay qarasam, meni g’ulg’ula qildirishib ichimdan karlik, noma’lum uyushish bilan boshlanib chiqayotgan tuyg’umning miya ichidan eshilitilishini, gap orqali bildirilishini qilishadi. Xo’p, azizlar, men qattiq yangilishgan ekinman, hammani o’zimdan farqli deya begonalashtirib qalbakilar ya’ni o’lik nusxalarga chiqaribman, aslida shu – mening yoshligimdan buyon bosh yorig’im, devonaligim sabablidir. Aslida men devonaligim bilan haqiqiylardan, aniqrog’I o’zi bor barchadan chindan ham farq qilaman. Ularning barchasini opon-sopon, tuzuk ichki va tashqi tabiatli, dunyoqarashda o’zlarining joylarini topgan, har xil ishlarini vazifaviy ravishda titroq bosmasdan, to’lqinlanib tebranmasdan, hayajonlarsiz, tezda tushunib, fahmlab xatti-harakat tekisligida, muntazam to’g’ri bir xil muvozanatida, keraklicha ko’rsatmalarga mos ravishda qilib yurishibdi deb hisoblashimga to’g’ri keladi. Mening o’zimga kelsak, farqimni aytib o’tgandurman, bu – muammoni tasodifiy to’liqmas ichki qirralaridan qarayman, odam yoki insonlarga o’xshab bosimdayin bo’lolmadim, bir yerim (masalan, hozir qulog’im) qichib, ich kiri bilan o’zini qo’llarim barmoqlari orqali o’ynatib to qichig’I ketguncha bosilib-olaverishiga majbur qilib turishi, yoki atrofdan kutilmagan biror harakatli yoki xattili, hadli holatga davomiylikni, doimiylikni to’la bildirgan holda kirishim mumkin. Xullas, kattalarning barchasini gavda, massa va gapirish deya topsak, menda asosan gapirishdan tortib gavdam shakli va massasi ham joyida emas, istalgan o’tmish ikr-chikr, chalkash uzoq vaqtdan buyon bo’lib kelgan sabablariga ko’ra qaysi biri tanlanishi, hisobga olinayotgani bilinmay, tushunarsiz holda boshqalarga sezilaman. Insonlar va odamlarda esa davomiylik yoki muntazamlik, vaqtning yangicha, bir xil oqimda, kelajakka o’tib boraverishi so’nggan, ular xatti-harakat va hayot takrori sababli gavda massa va gapirishlarini o’zaro, butun xalq qiyofasida o’xshatib qo’yishgan. Ha, azizlar, maqolamni ya’ni ushbu eslatmalarimni o’quvchilar, sizlar nega Bobirmirzo ya’ni men shunday, devona deyotgandursiz. Devona bo’lishim sababini bir yodimga solib olayin. Xullas, Dilnoza va Dildora kuslari menga taqdim etilgandan so’ng, men o’z sabablarimga ko’ra Lola opam bilan - ichimdagi kanizaklar bosimi sababli to’qnashdim, uning kusini yordim. Nega kanizaklarim, ichimdagi ovoz meni shunga yolladi desangiz, men shunday bo’lishga majbur edim, zero ichimdan o’liklar o’zlarini baribir ko’rsatishaboshlashni to’g’ri sababini, yo’lini qidirishayotgan edilar. Men kelajakda, umrimning so’nggi damlaridagi Prezidenlik amaliyotini o’tadim, ya’ni yoshligimdayoq Prezidentlarning yosh, go’dak, yoki 14 yoshargacha, balki 17-18 da bo’lgan qizlarning kusini sinab, yalab, kirgizmay sudrab, xomchot qilib, botirmay tirnab o’tish zavqini, kayf-lazzatini o’zimda taqdirim bilan almashinish oqibatida yoshligimda sinagaman. Bilmadim endi, baribir birinchidan shu o’rinda aytib o’tishim kerak, ikkinchidan bu – shu ediki, Lola opamni kusini yorish xatoligim ko’p ham meni eslataverib qiynamasin degan maqsaddami, yoki o’z vaqti kelib peshonamdan o’ng yorig’im bo’yicha emas, balki boshimni peshonam yo’lagi, polosasi bo’yicha aylantirib, to’g’ri peshonam o’rtasidan 3-, hisli ko’zni chiqarish bo’lishi uchunmi yaqinda, 1-2 oychalar bo’ldiki chamamda, tushimda penaltidan darvozabonga qarata darvozaning o’rtasidan tepib, darvozabon chamamda to’pdan qochib chap berdiki, shunda gol bo’lganidan o’z xatti-harakatlarimni bilmay qandaydir quvonib darvozabon, vratar tomon yugurib borib ortidan go’dak, xom suti og’zidan ketmagan qizni tazimga yaqinlashtirib, ko’rinmas sikim, olatim bilan xomchotlash, kusiga aniq bo’lmasa ham, qandaydir tazlarimiz, kiyimlarimiz bo’lsaki, oraliq masofasi bilan, baribir ma’lum darajada aynan qilib, aniq tekkizib yoshlikdagidayin seksni, spermani yurg’izmasdan, tanamdan singuvchan oqimini qilmasdan, yo’q iz, chiziq, uzun qurtga o’xshab, parallel ko’rinmas joy egallatib tik olatim teshigidan yo’q spermani chiqarish ikki bora kayf-zavqiga erishdim. Xullas, shunday kayflarni unitib bo’lmaydi hech, shuning uchun bo’lsa kerak, devonaligim meni kinoyaviy tarzda butun umr qiynab kelmoqda. Shunday qilib, demak, umrimning yarmidan Prezidentlik tarafiga o’tibmanki, bora-bora Prezidentligim chog’ida bir bo’lib bolalik odobidan o’zimga keraksiz ravishda tuzalib, oldinga ko’p o’tib yaxshilanib ketsam kerak. Ammo ha, Prezidentligimda meni qizlarning kusini olishdan, yechishdan hech kim to’xtaolmaydi. Xullas, hozir ichimdan “men Prezident bo’laman” deb ko’p ham aytaverma, “unda – bizlar kimmiz” degan holda devonaxonadagi sanitarlarimni bildirib, o’xshatib ovozlar kelyaptiki, bu – aslida sanitarlarimning o’zlari qalbaki degani emas, balki ularning hali tu’gilmagan, o’lik qavm-qarindoshlari, soxta farzandlari qalbaki bo’lib, menga shu ovozlarni, sanitarlarning hurmatini joyiga qo’yishimni so’rashyapti. Demak, men hammasini tushunganga o’xshayman, ha – men o’zim boshqachaman, barchani mendan boshqacha, o’zgacha deya ularni men o’zimdan chetga, yoki qandaydir ma’noga, qalbakiga chiqarib qo’ymasligim kerak, balki ularning ya’ni boshqalarning meni shu paytgacha devonaligimni o’zimga chindan ishontiraolishmagan bo’lsa ham, devona, jinni qo’y deya chetga surishlari, bir yoqqa chiqarib, oraga qo’shmay qo’yishlari chin haqiqatdan hisoblanibdi. Xullas, men o’zimni hozir yoki kelajakda qanday ko’ryapman desangiz, yoppa-yorug’ olamda katta foiz ulushida, 49 foizda hamma qatori mening ko’rishim bir xil, haqqoniy bo’lishi barobarida 2% birdan nimadir orada aynan karlar orqali ko’rinib, menga ko’rinmaslik qilsa ham, ishlash, do’konimni ishga tushirish, pul topish, foyda-manfaat olishni o’z-o’zidan, avvaldan ham qani endi shunday bo’lsaydi, sof raqobatli hamma ishlar bo’lsaydi deb kutib yurganimga o’xshab amalga oshirishim kerak. Albatta, qiz ya’ni o’lik bolam Durdona va unga birlashtiriladigan otaliq, - hali keyin o’ladigan qariyaning o’rnidagi bog’liq qalbakisi baribir onasi tarafda-da. Mana hozir ishga chiqishim kerakligini, pul topishim to’g’ri bo’lishini yozsam, ichimdan xotinimga aloqador, otalig’I, qarag’ayi bo’lmish o’lik nusxasi “menga yengil bo’lgandi, - ishlamay ruhan azob olib yurganingda menga, aniqrog’I bu – xotiningga oson bo’lgandi ishlash, uy-ro’zg’or pishir-tushirimi, davlatda ishlashmi yumushlarimi ha – yengil edi” deya xotinimni asraganini aytyapti. Men nima qilishim kerak, mening ko’rligimdan chiqadigan narsalarni osongina harakat bilan qo’liga ushlataverishimni davom ettirishim kerakmi. Bu yerdan men kar-ko’rlik juft holda almashinishi bilan qiynalib yotaman, u yerda u ya’ni xotinim esa ishini o’zi oson qilayotgandayin hammaga bildirsin, maqtanib qo’liga tushadigan narsasini o’zi qanday kelib qolishini unchalik tushunmay, (xursandchilik, hay-huy, hoyyu-havas bilan) o’z maqsadiga foydalanaversinmi?! Menga ham yoqardi, masalan, ko’rishdan birdan yaxshi narsa paydo bo’lib, (albatta, ikki foizli holat yuzasidan, zero shu ikki foizli holat  deganimiz ham holat bo’lgani uchun har lahzaning onida, aytaylikki 2-3 soniya yoki daqiqaning paydo bo’lish kesimidagina esni a”yo balki o harfi deb o’ylovdim, vikilug’at yordamga kelib a ligini isbotladi”g’anatib birdan ko’zga ko’rinib qolishi mumkin; ammo unday emas, hammasi keraklicha vaqt o’tishiga xos, vaziyatga binoan lozim topilgan, to’g’ri keladigan, o’rinli narsani chiqarish bo’ladi; masalan, bu – so’nggi lahzada mijozim qo’liga uzatayotgan, unga sotayotgan hujjatbozligimning ichi, ranglari to’g’irlanib, o’zgarib, paydo bo’lib, almashinib qolishi mumkinligi bo’lsa ne ajab) eshitishdan menga ham mulozamat, muloyimlik bilan muloqot qilishlarini, suhbat qurishlarini (doimo, 2% li gapirish paytlarida asablarimga o’ynavermasliklarini) xohlardim. Endi xullas, balki dolzarblikning o’zi meni shu yo’lga boshlayotgandur, zero hozirgina, 10-20 soniyachalar avval Nodir ukam darchadan yuqorida o’tib ketdiki, bu – menga boya, ya’ni shu o’tkan kunlar qachondir ichimdan “Nodir ukangning qo’lidan ishini ol, u ham kompyuter oldida o’zi takroriy ishlar, xatti-harakatlar qilib yurgani bois ko’p ham o’tirolmaydi” deb aytishlari bilan bir xil vaqt kesimida, uzoq vaqtlarning davomi, mazmuni sifatida moslashib kelayotgandur. Ha, men shunchalik adaptivniyman, ya’ni moslashuvchan. O’zimcha deya turib ishga chiqaman, barchasini endi hal qildim deb turaman, ammo o’zi shunday, - meni taqdiriy paytim, bolam Ibrohim uchun pul topish vaqtim yetib keldi. Zero bolam Ibrohim ham mening yeyishim energiyasida o’zini yaxshi his qilgisi keladi. Masalan, bugun va taxminimcha faqat shugungina – enam meni aldab sho’rvoni go’shtsiz deya yedirayotganlarida, nonini maydalab to’g’rab yeb bo’lganimdan so’ng go’sht parchasini, kichkinagina bo’lagini qoshig’imga yopishtirgan holda ichimdagilar menga ko’rsatib bu go’shtlik ovqat demoqchi bo’lishdi, hamda men shu zahotiyoq, lahzada, 5-10 soniyalar ichida o’rnimdan turib ketdim. Umuman aslini olganda meni oilam orasida ovqatlanishim uchun nafaqamning 5000 so’mga yaqin har kunga ajratilgan miqdori yetmayapti. O’zimni doimo bir nimalar, oddiy, go’shtsiz ovqatlar va quruq mevalar, pechenya, arzon narsalar, odatda esa hech narsa bo’lmasa non bilan tanovvul qildirib band qilaveraman. Mayli-kuya, shunday bo’lsa bo’laversin edi, ammo uydagilar qalbakilari orqali gapirishib menga undan yeyver, go’sht foydali senga deya xit qilib yuborishdi, hech ham tugamaydi shu diydiyolari. Baribir gap bo’lganidan keyin ta’sir etadi-da, nega gapirishadi bo’lmasa. Endi bolamning energiya shaklidagi gavdasi va subyektiv miya qiyofasidagi massasi uchun ishlashim kerakka o’xshaydi. Nima bo’lganda ham do’konimdan topgan pulim o’zimniki sanalib, yeb-ichishimga tuzukroq qarashim mumkin. Hozirgacha, bir necha oylardan, taxminimcha o’rtacha 2-3 oydan buyon ora-orada kelayotgan kliyent, mijozlarni yerto’lali do’konim orqa eshigidan kiritib, hozirgacha 30-35 ming so’m atrofida pul yig’ib qo’yganman. Ammo shuni ham aytarmidim, ha, - ilojsizligimda, o’zim mizr, maydakashlik qilib ovqatlanib yurganimda bu ham katta bir pulga o’xshaydi, ammo do’konning puli ichimdagilarning nazd-buyruqlari bo’yicha chamamda yolg’iz o’zim uchun magazinlardan biror narsa, maxsus o’zimga atalgan yegulik yoki ichimlik va boshqa nimalar olish uchun ishlatilsa kerak deb o’ylayapman. Oxirgi marta eslasam, hu – 6 oylar chamamdaki burun, aniqrog’I undan kam vaqtda o’tgan bo’lsa kerakki, 2,5 yoki 2,3 litrlik pivo olib ichib hali ham tetiklantiruvchi kayfiyatini o’zimdan yo’qotmay, boy bermay eslab kelyapman. Xullas, endi bu yog’ini bilmay turibman, ya’ni qanday qilib do’konimizga kliyentlar birdan to’xtab qoldi, kelmay turibdi. Avvallari, umuman tasodif sababli mijozlar baribir, do’konimiz ishlamasligini bilmasdan kelib qolishlari mumkin bo’lgan-ku. Qanday qilib, birdan kinolardagidayin bozor iqtisodiyoti ishlab do’konimzga hech kim kelmay kasodga uchrab yotibmiz. Xullas, men inson zotini, kattalarni bilmayman, ularning sog’lom yurishlari ma’nosini, qandayligini tushunmayman. Shuning uchun do’kon, magazinimning kalitini topib oldim deb turib ishga tushurishni o’ylamasdan, baribir kliyentlar, mijozlar kelish-kelmasligi haqida oldindan bosh qotirish to’g’ri bo’lar deb hisoblayman. Baribir avvalariga o’xshab, mijoz kelishi bilanoq uydan chiqib xizmatini ko’rsatish o’zimga ham to’g’ri, ichimdagilar tomonidan ham shunday yo’l-yo’riq hali ham bor, o’rinli deb turilibdi. Zero do’konga qolib mijoz kutishdan foyda yo’q, mijozlar onda-sonda kelishadi, boz ustiga uy yaqin (shundoqqina o’tsam bo’ldi) va qulay sharoitlari bilan bisyor. Xullas, men hali ham o’sha-o’shami, ya’ni ichimdan qachon reaksiya berilsa, o’liklar undasa ish qilaman xolosmi. Ha, hozir shunday fikr keldiki, o’tayotgan, yo’ldan birrov kirib ketay deb borayotgan mijozimizni bizning, uy ichki xonalarimizdagi ko’rlik va karligimiz bilan birgalikda eshittirmay, ko’rgazmay, bizni uydan javob, reaksiya bilan chiqarmay ichimizdagilar jo’nativorgan bo’lishaversa kerak. Har holda shu ham 2% li qandaydir ishlashlari sirasiga kiradi. Demak, meni ikki foizli ma’noda qaysidir yo’nalishda boshqaryaptilarmi, shu yo’nalishga to’sqinlik qiladigan boshqa sabablar o’z-o’zidan ham yo’qotiladi, yo’ldan olib tashlanadi, g’oyib qilinadi. Aslida olsak, do’konimning ochilish-ochilmasligi taqdiriy o’zgarishim kerakligi bilan bog’liqdur. Zero mana Ibrohim 6 yoshga to’libdiki, men hali ham ichimdagilarning boshqaruvi ostida birinchi, ko’rib-kechirgan xotinim bilan yashayapman, ammo ichimdagilar boshqa, o’zga xotin, rafiqa olishing kerak edi deyishyapti. Ammo shuni boshqarishga, boshqa taqdirimdagi rafiqamni olib berishga xotin masalasi taqdir masalasining o’zi bo’lgani uchun kuchlari yetmayapti. Xullas, nima demoqchiman, albatta, 2% li ulushning o’zi bilan yo’qdan-bor qilish, almashinishlar sababli katta ishlar qilsa bo’ladi. Masalan, menga birdan paydo bo’ladigan narsaning o’zi 2% da aslida, tag-asosini olsak bo’q hisobolanadi, ammo menga bog’liq ravishda to’g’ri ko’rinishlarda, shakllarda, kerakli narsalar bo’lib kelib qolishi, paydo bo’lib chiqishi mumkin. Shuning uchun meni asl bo’q bilan 2% li davrda yoki fazoda qo’rqizib qo’yishlari va 2% li nobakor, noxosdan gapirtirish orqali birinchi xotinimni mendan ajratib olishlari (ichimdagilarning, peshonam yorig’idan mo’ltillayotgan qalbakilarimning ya’ni o’liklarimning) o’zlariga hech ham qiyin bo’lmasligi mumkin. Demak, shuning uchun do’konimning kaliti bilan eshik ochilishi yo’qolgan, buzilgan. Xullas, xotinimning o’ziga shu do’kondan narsa chiqartirish taqiq qilingan, ma’n etilgan. Zero mijoz hech qayerda bo’lmasa ham, xotinim arzon narxlarda, yarim pulini o’ziga olib do’konimdan narsa chiqarayotganda, boyagi yaqin kunlarda, shu 1 hafta ichida printerimiz buzilib, ishlamay qolib, tashqaridan, rayon, tuman markazidan narsalarni chop ettirishga majbur bo’ldi. Ha, azizlar, ko’p narsa, hammasi bizlarga, ya’ni tiriklarga bog’liq emas, oddiygina shu do’kon yuzasidan qarasak, do’kon so’zi Sanskritchada o’liklar bo’yicha “do’ppimas kam noma, xat” ma’nosida menga ikkinchi xotinim ko’p nomalar, xatlar jo’natib turganini bildiradi. Ya’ni do’kon ikkinchi xotinimniki, hali o’zim ko’rmagan rafiqamniki bo’lib o’zgargan, almashgan. Albatta, do’kon ichki narsalari, printerlari tele-ekran yuzasidagi, ortidagi Ibrohim bolam bo’lib ishlab beraverishi mumkin, ammo do’konning o’zi, devolari va ichki xona fazoviy hajmi almashinish sababli bunga, birinchi xotinimga narsa chop etishga yo’l qo’ymadi. Ha, chindan ham men kompyuter oldiga ko’p turaolaman, va haqqoniy aniqligidan doimo bahramand bo’laman. Oldinlari kompyuterni bo’lib o’tib ketayotgan vaqt ortining ishonch mahsuli, yolg’on aniqligi deb bilardim. Ammo unday emasga o’xshaydi, hamma narsa – kelingki bizlar inson zotlari 51-49% deya olishib dunyoqarash va din qarama-qarshiligini o’zimizdan o’tkazib turganimizda ham, - o’z o’rnida aniq tarzda, ilm-u fan dunyoqarashi ustunligida ishlashga majbur. Mana shu kompyuterni subyektiv aniqlik desa bo’ladi. Xullas, yozuvimni davom ettirsam, bu – hayotimizni, tashqi tabiatdan kelayotgan har xil, katta-kichik jarayonli ma’lumotlarni, ko’zimizga kelib urilayotgan nur yoki qulog’imiz bilan eshitayotgan ovozlar, terimiz bilan tegib sezayotgan gavda bosilishlari barchasi subyektiv miyamizda hayotdan, tashqi tabiatdan qanday kelsa, shunday aniqlikda yozib qo’yilaveradi. Xullas, 51, 49% larli ikkalasining farqi bilan 2% - mos ravishda obyektiv va subyektiv qarashlarimiz orasidagi yakka-yu yagona, alohida har kimning o’zi, shaxsiyati, gavda-massa-gaplari hisoblanadi. Albatta, 51% bilan dunyoqarashimiz subyektiv ravishda amalga oshiriladi, ammo shu 51%ni o’zlariga din qilib olgan holda bolalar asl subyektiv bo’lib, kattalarning subyektiv qarashini yanada ichga, qora-tuynuk, - pis-pisak uchidayin orqaga tortadi, so’radi. Xullas, bugun 13-sana, o’qish boshlanishidan 11 kun o’tyapti. Barcha ishga chiqqanlar ham men bilan ish bobida almashinib, bir yillik ishlarini o’z joylarida qilishlariga to’g’ri keladi. Zero men anchalardan beri, faqat shu-bunga o’xshash vaziyatlarda ishga chiqib, Prezidentligim sababli hozircha bir kun ma’nosida ishlab boshqalar bilan mehnat qilishlik o’rnagini amalga oshirmasam, aylananing bir yoy nuqtasidan tortib burib aylantirib (joyiga keltirib) qo’ymasam bo’lmaydi. Demak, bugun ertalab kelib kompyuter soatiga ko’zim tushganida 8:40 ni ko’rgan bo’lsam, tushlikdan so’ng uyda sal dam olib, yana ishga chiqqanimdan buyon hozir vaqt 16:15 ni ko’rsatib turibdi. Ichimdagilar 18:00, O’zbekistonda, balki dunyoda ham shunga o’xshash o’rtacha yaqinlikda ish tugashi bo’yicha kutib turib ber deyishib turishibdi. Men ham nima ham derdim, yozuv kallamga kelaversa, zerikmasdan yozish davom etaversa, ishlab ketaveraman. Xullas, boyagi tahlilimni, mulohazamni davom ettirsak, zapislar, elektron, videotasmali yoki suratkashli, qog’ozdagigacha yozuvlar o’tmish bo’lib o’zgarmasdan saqlanib qolaveradi. Buning uchun bizning hammamizning, barcha tirik-o’liklarning, ID ya’ni o’z shaxsi egalarining ommaviy tarzda, aholi sifatida bir to’g’ri chiziqda oldinga o’tib boraverib o’tmishni mustahkam o’zgarmas, miq etmas asos sifatida qilib qo’yishlari borligi hisobga olingan. Balki, yana bir oz ichki mulohazadan so’ng shu fikr kelmoqdaki, ekran orti, tele-ekran yuzasidagi, ko’rsatuvidagi Ibrohim o’g’limning qalbakisi sifatida gavdali, go’sht-etli bo’lib tug’ilib kelgan Ibosh ya’ni Ibrohim o’g’lim menga zapislarni o’zgarmas, 2% bilan ko’p ham borib ushlab qolinmas, almashtirilmas, o’zgartirilmas qilib tushuntirayotgandur, men esa haqqoniy dadam bo’lmish “vaqtning nisbiyligi” tarafga qarashim kerak. Endi, xullas yana bir g’oya kelmoqdaki, mening ko’zlarimning orqaga ketishi, 51-49% dan oradagi 2%li farq bo’lmish yakka shaxsiyatim bu - o’zligim, qalbakim tomonidan kelajak bo’yicha meni o’ziga nisbatan o’tmishdagi zapis, yozuv qilib baholab kelib, menga oldindan qiladigan ishlarimga, nimani o’zim, zapissiz qildim deb ishonishimga qarata hamla, qiynash qiladi. Masalan, kecha ko’zim orqaga ketganda, Ibrohim bolam yonimda turib, ichimdan ham “u ya’ni dadam (men Bobirmirzo) meni (Ibrohimni) urmaydi, o’zidan-o’zi qiynamaydi” deb aytayotganida va ko’zlarim boshqa masalalarda ham pir-pirab, qovoqlari tarang tortilib ochilaverib orqaga ketayotganda, balki mening bugungi va keyingi ko’z ketishimgacha bo’lgan hayotim davomida nimalarga o’zimning zapisdanligim, yozuvdanligim, record danligim bo’yicha ishonaman yoki yo’qligiga ko’ra haqiqat urishi sanaladi. Endi umuman shu oxirgi ravishda ko’zlarim orqaga ketishlarida, 2-3 safardan buyon ko’timning teshik asablari chindan ham yuzimdan sezilib o’tib chiqib, peshonam o’ng yorig’I ustiga kelib menga tegivorgandayin o’zini bildiradi, so’ng sal o’tib peshonam orasidagi, o’rtasidagi uzun vertikal tomir bo’yicha o’rtada doira shaklida ikki taraflama go’sht, mushak, aralash qorishayotganga o’xshab qolib ketadi. Xullas, shunday men uchun g’ayrioddiylik, ammo ichimdagilar tomonidan “bu ham aytilgan” degandayin doimiy qarash bo’lyaptiki, ko’zlarimni qo’l barmoqlarim bilan qovog’I tashqi ortidan bosib, yumib turganimda, ko’zim ochilishi bilan qanday proyeksiyali, soya yuborilgandayin suratga xos ko’rinish, tashqi tabiat, devor tomon qarash bo’lsa, peshonamdan ko’zlarim tomonlama parallel ravishda shunday ravishda oldindan, ilgaridan qarayotgan bo’laman. Ammo shu safar, oxringi borasiga peshonamning qoramtir ko’z yorig’iga, kipriklari bilan chegaralari ochiq ichki bo’shlig’iga nazdim, nazarim, yolg’ondan chiqarib ko’rishim orqali qarab turaverdim. Balki shunday bo’lishini ya’ni ushbu yozuvlarimni bilib, 2 ta avvalgi gapimga binoan peshonam ko’zlarim qayoqqa qarayotganini ko’zlarim yumuqligida bilib, sezdirib turibdi deyishimni ilgaridan ko’rib tushunib, peshonamga meni qiynagan holda, qanchalik darajada shunga ya’ni hayotimning oldindan ma’lumligiga, umrim oxridan hozirgacha kelajagi yozuvdan, to’liq taqdirdan, har bir jarayoni bilan ilgaridan saqlanib qolinganligi bo’yicha haqiqatimni, ichki – bolalar ham bilolmayotgan yolg’onimni qaratib ishontirishmoqchidur. Ha, bizlar zapis ichida yolg’on bo’yicha aldanishda yuriymiz, yashaymiz. Mening barcha hayotiy munosabatim, aloqalarim, hayotda qilgan ishlarim, mana shu barcha yozuvlarim, yozgan so’zlarim, yurgan yo’llarim faqatgina subyektiv qarashimdan, yolg’onimdan tashqari oldindan ma’lum sanaladi. Xullas, shuni bilishga qanday erishding desangiz, bolam ekran-orti Ibrohim (atoqli otlar ortidan shunday aniqlovchilik bilan to’ldirishni ajratmaslik, alohida egalar demaslik mumkin) subyektiv zapis, record, tasma, yozuv sifatida mening yolg’onimda, spermamda, obmanimda oldindan ma’lum bo’lib qoldi. Natijada men shu ikkita, o’zimning uzun yolg’on ilmoqg’im burilgan uchi bilan ilmog’im boshlang’ich taraflama uzunligidagi hayotimning birgalikdagi zapisliklarini, oldindan ma’lum hayot tasmasidan iboratliklarini solishtirib, qiyoslab bilib qoldim. Xullas, Ibrohim bolam, aniqrog’I boyagi grammatikamizga ko’ra - bolam Ibrohim 1-2% endi boshlanayotgan yolg’on zapisida, elektron oldindan ma’lum saqlanmasida mening 98-99% li ishim, hayotim bilan parallel oldindan ma’lum, ilgaridan bashorat bo’lib, menga shunday burilishdagi yozuvlarimni (nima desam ekin, oldindan ma’lum sifatidadur baribiriki) taqdim etyaptilar. Balkim Iborhim mening 100% li hayotimda subyektiv ravishda oldindan ma’lumlikni 100% ni o’rniga qo’yib aytib turishi mumkin. Yoki ikki taraf, ichki-tashqi tomonlar, subyektiv-obyektiv hayotlar oldindan ma’lum bo’layotganda 100% bo’lishib olinadimikin, - chamamda – bu – Ibrohimning endi boshlagan, 1-2% li subyektiv oldindan ma’lumligi, bashoratda turishi meni tasodifga, 1-2% li yolg’onga, ixtiyoriy-ista(l)gan ishimga chiqarib qo’yishi mumkin. Demak, nima bo’lganda ham ba’zi yerlarni bashorat sifatida deb bilib ishonib qolyapman, qolgan ishlarni, hayotimni esa yolg’ondan, tasodifiy tuzib boryapman chamamda. Soat ham 17:05 bo’ldi, yana qancha yozsam ekin. Bashoratimda belgilangandur shu miqdor, qanchalik. Umuman tushunishimcha kecha kechasi ovqatimizda nonni bo’qqa xos ta’mda yedim. Natijada shu ma’lum bo’lyaptiki, 1-2%li yoki Ibrohimning umriga nisbatan endi boshlagan qalabakili almashinish davri uchun men faqatgina ishlashda bashoratli xizmat ko’rsatib, yozib, qolgan shuncha muddatda, 1-2% davr ichida ko’rish chegaramdan chiqib, haqqoniy ko’raolish qobiliyatiga o’tib, boshqalar ham – birdan paydo bo’lishiga qaramay ko’rib qolayotgan aslida o’liklar sababli bo’qdan yaratilib dunyoga o’tmishsiz keltirilgan narsalar ustida dam olyapman, yashayapman va yeguliklar bilan oziqlanyapman. Xullas, ko’rlar uchun birdan paydo bo’lib qolgan 2% li narsalar, va karlar uchun to’satdan, yo’qdan hosil bo’lgan eshitish sababli ko’proq bilinib, sezilib tekkizilgan narsalar, ashyoviy predmetlar aslida bo’qdan, kattalarning najosatidan olingan. Xullas, yoshlar bo’qni gapirtirgandayin, bo’q bo’lib gapirish qilishib, quvvat bo’yicha gavda shakllari va subyektiv ong ko’rinishidagi massalarini tartibga solsalar, o’zlariga qayta to’g’ri ravishda, qilgan ishlariga xos mujassamlashtirsalar, biriktirsalar ham bo’laveradi. Bizlar – kattalar esa gavda va massamizga mushak, suyak va teri tolalarimizni, mo’rtlashuvlarini, parchalarimizni to’g’ri, tartibli qilib hayotdan tortib olgandayin ravishda gapirish orqali mujassamlashtiramiz, birlashtiramiz. Bir kun hisobida, ertalabdan buyongisi u yoqda tursin, tushlikdan keyin kelib yangi ochgan sahifamda hozirgacha 3093 ta so’z yozibman. Soat ham hozir 17:22 ni ko’rsatmoqda. To’g’risi belim charchadi, shonalarim bijirlab og’riyapti, sal garanglashib cho’kib qolyapman, ko’zlarim qotib ochilib-yopilayotganga o’xshaydi, umuman kelib yozaboshlashimdan ko’ra ojizroq ahvoldaman hozir. Ichimdagilar esa meni chindan ham 18:00 gacha ushlashmoqchi chamamda. Yoki shuni o’zimdan o’ylab topdimmikin. Go’yoki turib ketishga havoning o’zi qandaydir umumiy itarishli, saqlab turishli bosim bilan qo’ymayotgandayin. Xullas, chamamda, anchadan, aytaylikki shu bir hafta orasidan beri o’ylab kelayotganim bu – aqlli, bilimli bo’lish mumkin, ammo dono bo’lish qiyin bo’lsa kerak. Dono degani “do, gacha no, yo’q” bo’lib, yo’qgacha degan ma’noni bildirsa kerak. Ya’ni men yo’q, ilojsiz holatgacha (shuni) boshimdan o’tkazib turib berishim kerak. Umuman kecha mening ko’zlarim orqaga ketishlarida hali ham bolalarimga ozor yetkazmaganimga nisbatan “bravo bolam” deya Atshiraf aytuvdilar. Xullas, Atshirafning o’ziga kelsak, qarri xotinlardayin ovoz yuboradi ichimdan menga. Aslida esa haqiqiy enam 15 yildan keyin vafot etsa, qarag’ayi Atshiraf (Atshiraf – qarag’ayi esa shunday tire bilan yozilishi kerak) 15 yosharli go’zal qizligini bilmay simmetrik ravishda o’zimga noma’qul tarzda unga qarab, uni bilishga urinib turibman. O’z-o’zidan menga kim ham bunchalik yalloqlik, yaqindan murojaatlar etaverishi mumkin, bu – bosimga binoan menga mos deb topilganlar, aslida o’zini qizligini, yosh juvonligini bildirolmayotganlar tomonidan bo’ladi albatta. Ha, Atshiraf qizim onam vafot etganidan so’ng enamning qarag’ayi bo’lganligi borasida mening qizim bo’lib tug’iladi. Enamning o’zi esa vafot etganidan so’ng kimdir boshqa birovga qarag’aylik, o’lik otaliq gendoshlik qilib ketadi. Mana ekran ham sarg’ish, kechki yorug’lik ajratishga o’tdi. Mana men – uzoqdan, stulim orqasiga suyanib qarab yozuvlarimni o’qiyotganimda, yoki yozib o’qiyotganimda ko’zlarim nuri qandaydir aralashib harflarni ko’rishgacha yetib borgandan so’ng, harflar o’z joyida aniqlashib, ma’lum ko’rinishi bildirib, ajralib ko’rinib qoladi. Shunda ham birdaniga tepadagi jumlalarimni, gaplarimni o’qib ketolmayman. Avvalambor fokusini o’rgatib sal qarab turganimdan so’ng o’qiyolish boshlanadi. Mana yana 23 daqiqadan so’ng ish vaqti ham tugaydi. Aslida mening birdan kelib yolg’iz bugunning o’zi uchun, tayyorgarliklarsiz ishlashim menga zo’riqishdayin tuyulmoqda. Xullas, nima desam ekin, nega men shu yerdaman desangiz, o’lik va tirik nusxali bir xil bolalarim ya’ni ikkala Ibrohimlar sababli hech narsaga qaramay, bo’laklangandayin, bashoratni majbur qilishim, amalga oshirishim uchun shu stul ustiga mixlanib, tortib keltirib, sakratilib, paydo qilinib, havodan so’rilib qo’yilgandayinman. Umuman Ibrohim shu olti yoshining o’zigacha o’lik tabiatli bo’lib yashagan edi. Natijada mening butun hayotimga chindan ham 2%li aloqasini istalgan onda davrga nisbatan paydo qilishi mumkin bo’lgan. Xullas, men bo’q ichida, bo’qning umumiy tarzda, istalgan lahzali davrga nisbatan 2%li onda, zumda birdan tez paydo bo’laverishlari orasida yashab, subyektiv energiyamni bolamga o’tkazib tuzganman, ruhan toliqaverib ishga chiqolmaganman. Xullas, ish bashoratdan iborat bo’lmasa chiqmaslik kerak bo’lgan. Endi esa chamada shu ma’lum bo’lyaptiki, Ibrohimning noni, yeguligi sifatida mening etim, asosan hozir og’riyotgan belim va shonamdagi sperma o’tadigan joylarim o’zimga ham o’z hayot shaklimda yegulik bo’lib qaytadi. Mana nega ishda aslida qiyinchilik bo’lib o’tyapti, pul topish-ku ikki karra ikki, ammo uning o’zing bilan bog’liq qiyinchiligini, azobini, bashoratini boshdan o’tkazish huddurun qiyin sanaladi. Demak, diqqat bu – Ibrohiming o’zi qanday energiya va subyektiv ong ostidan iborat bo’lsa yemishi ham shunga o’xshash jarayonlardan, o’zining yoshligiga, spermadanligiga xos tarzda obmanlarim, spermalarim yo’lagidagi qiynalishdan olib berilyapti. Hozir shunga urg’u qaratib, shonalarim o’rtasi va belim bukilib ojizlashuvini sezdirmaslikka urinish bo’ldi, ammo men o’zim bilganimdayin baribir bu jarayonni to’xtatishning iloji yo’qdir, zero Ibrohim uchun ovqat bo’lishi kerak. Endi, xullas, bo’layotgan ishlarga, oyog’imning silkinishlariga birrov foyda olishli, dam yoki hordiq chiqarishli nazar bilan qarasam, ichimdan darrov ikki quloq pardalarimni orasidan chekkalarigacha borib-qaytib urayotgandayin bo’lishadi. Zero men bashoratli sanalgan ishlarda ortiqcha yolg’on, obman, sperma chiqarib foyda olishli nazar bilan qaramasligim kerak. Chunki Ibrohimning bashoratlashidagi, bo’q bo’yicha gapirishidagi tarafdan yuqoriga, ortiqchasiga, spermalarning uning hozirgi umr lahzasidan, hayotidan keyingi paytiga qaramasligim kerak. Aks holda Ibrohim “men bormasimdan, mening yolg’onimga, obmanimga, spermaligimga aralashibdi” deya tasodifi bo’yicha mendan o’tishga, meni urib tashlashga urinadi. Mana 18:00, xayr do’stlar, balki men to’xtovsiz, oxirida sal o’ylab turib bo’lsa ham yozishni davom ettirganim uchun hali ham ichimda nimalardir qolib ketgan deb o’ylashim, yoki hisoblashingiz, o’ylashingiz mumkin. Ammo hozircha baribir shu. Endi turayotganimda 18:01 ni ko’rsatyapti. Demak, men shu nol-birni ikki, ya’ni nol-ikkiga aylantirib, dam olishga o’tishimni aniq qilishim kerak. Buni soatni ochib qarab turgan holda qilamiz, aniqrog’I qilmoqchi edim-u, 02 bo’lib qoldi. Dam olish birib dam olishda, hordiq chiqarishda, xayr, yana sizlar bilan diydorlashguncha, o’zi umuman shu yozuvlarimni blogpost imga chiqarsam ham bo’laverardi. Xo’p, shunday yozib ketaverishimda, 03 ham bo’ldi, bu – orqaga bir kunlik ishlash muddatimga qaytish bo’lib, meni oxiri ishlamaganga chiqarishi mumkin. Blogga bo’lsa bo’lsin, chiqaraveraylik, joylashtiraveraylik. 18:04 – xayriyatki, keyingi damlar ham yetib keldi. Xullas, shuni ham hozir vikilug’atdan bildimki, oxri so’zi yo’q ekin, oxir so’zi yakun ma’nosida bor hisoblanadi xolos. Afsuski, blogpostimga kirolmayman, zero google dan telefon bilan o’tish kerak deyiladi. Mana – ozgina izlanishlardan keyin zapislarning, kompyuterning, elektronlarning aniq ishlashiga yanada (o’tmish aniq qoladi sifatida) ishonch hosil qildim. Zero oldin shunday bo’lib kelganki, google akkauntimga telefonim (aniqrog’I yonimda bo’lmay tugan xotinimning raqami) orqali verifikatsiya qilishni so’rayotgani sababli kirolmayotgan edim. Hozir izlasam,  g.co/recover adresi, gipersilkasi, ssilkasi orqali boshqa yo’nalish bilan tugmasini bosaverib, boshqa, bobirmirzomansurov@yandex.ru email im orqali googlega kirishni uddaladim. Albatta, avvallari, 6 yil (Ibrohimning shu tug’ilgan kunidan buyon orqamoqqa) burungacha barcha narsa, shu qatori internet ham bo’qdan chiqib yolg’on ishlagandur, shunga – natijada, oddiy yo’nalishda kirib borish uslubida qo’shimcha email orqali tasdiqlashni, verifikatsiya qilishini taqdim etish ichimdagilar tomonidan lozim topilmagandur.