Xudo sifatida qonun-qoida bo'lib men uchun oldinga olg'a, Ibrohim va xudo o'liklar va tirik insonlar bo'lib birgalikda bir tanadagi endi yangi avlod payg'ambarlari bo'lib boshlamoqdalar

 

54. Endi men gapiraolmayman, og’zaki nutq so’zlayolmayman. Dunyodagi so’zlashuvdagi barcha hozirgi tirik tillar sifatida deyiladigan, ammo aslida o’lik tillar yoki haligacha qolgan Sanskritcha meninig og’zaki nutqimga ham kirib keldi. Endi men so’z yoki nutq shaklida nimani aniq va ravon aytaolsam ham, aslida shuni o’zim anglamayotgan bo’laman. O’ylab turganimni gapiraman deb boshqa mutloq noma’lum nutqdan, gaplardan foydalanaman. Lekin baribir og’zimdan chiqayotgan gap o’ylagan manom bilan bir xil, sinxron chiqayapti deb hisoblashga majburga o’xshayman. Gaplarim Sanskritchaga yoki ma’nom bilan yondoshmasligiga bog’lanib chiqishini ichimdagilar yaxshi sezishadi. Tashqaridagi insonlarim esa oddiygina ilmu-fanli, umumbashariy yoki muammosiz, aloqalari birorta bahs ham qoldirmaydigan bo’lib Sanskritcha gapirishimni darrov anglashgan bo’lsalar kerak. Har holda o’zim holi o’z joylashuvimdaligimda yoki mano bilan ovoraligimda ular ichimdagi o’ylovga aloqador doimo so’zlashib yurishar edilar. O’ylovimda qanday muammo yoki dolzarblik bo’layotganini bildirayotgan ichki va tashqi gaplarimning filtri bo’yicha hayot tarzida baribir so’zlashuv, ko’rinish va mantiq (teri bilan tegishga aloqador holda narsalarning ma’lum, tushunarli munosabat shakllari) bilan chiqarib berardilar. Endi bo’lsa, shu gapirish rolimda o’g’lim Ibrohim turibdi. Ibrohimning gaplari o’ylovi bo’yicha sodir etiladi. Shu paytgacha tug’ilguncha Ibrohim har bir o’lik zotning Yer yuzasidagi hududi bilan tanishib, Yer kurrasining hamma nuqtalari, joylarini mutloq o’rganib kelgan bo’lgan. Tug’ilgandan so’ng mana 3-yoshga qadam qo’yoyotgandagi ruhning shu 50-kunidan boshlab dunyoning bitta jondagi har bir o’lmasaklari va tirik insonlari bilan tanishib chiqishni boshlashi kerak. Shu insonlar, o’lmasaklar unga dunyo ahlidan Ibrohimning kallasiga diqqat bilan topilayotgan yagona xarakterlar sifatida o’ylov vazifasida keladi. Ibrohim shu o’ylovni ochishi yoki qandaydir qisman bog’lanishli tushunib gapiririshi bilanoq shu kimsaning dunyoda qanday ishlar olib borayotganini anglaydi. Shunday qilib u kishilarning dunyoda mavjud, bor bo’lishlarini yaxshilab tushunib orning yoki insonlarning alohidaligining borligiga ishonishi kerak bo’ladi. Aks holda Ibrohim o’zining borlig’ida faqatgina vaqtning hoziroqdagi o’tishi bilan birga butkul o’zgaruvchan voqea-hodisalarning borligini ham bilmay garang ravishda “dunyo o’zimdan chiqayapti va jahonning markazi o’zimman”, deb yuriydi. Voqea hodisalarning hoziroqda butkul o’zgarishi yoki boshqa-boshqa bo’lishi tartibsiz qayishgan yoki burchakli juda ko’p vertikal tekislikliklar sifatida ko’z oldiga keltirilishi mumkin. Shu xaotik tekisliklarni tartibli ravishda parallel qilib hammasini birlashtirib bilish ishini farishtalar 5 raqamidan turib eplashadi. Natijada ruhning xaotik voqea-hodisalardan tashkil topgan borliq-tabiati yagona voqea davomiyligidan iboratga o’xshab turaveradi. Payg’ambarlarga Yer yuzasi aholisini birma-bir payg’ambarlarning borliq-tabiatiga singdirib kiritish juda qiyin. Shunday ish olib borilayotganini anglash esa undanda murakkab sanalsa (ne ajab). Bu – xuddi qo’lning barmoqlari bilan ostidagi kaftga o’xshaydi. Qo’lning barmoqlari kaft yoki insoniyat uchun xaotik hamda parallellashgan, kirish qiyin bo’lgan chalkash hudud, payg’ambarlarning tabiat-borlig’i sanaladi. Shuncha bo’lgan ishlovdan so’ng mening qo’limning barmoqlari juda ojizlashgan, nozik hozir. Insoniyat, o’lmasak o’liklar va tirik insonlar juftligi shu paytgacha mening borliq-tabiat chegaralarimni yoki izolyatsion hududimni fosh qilishga juda ko’p urunishgan edilar. Mana endi bugundan boshlab, ruhning birinchi ramziy yarmi sanalgan 50-kunidan 4 kundan so’ng, Ibrohim farishtalar bilan aloqador sanaladi endi. Bu degani Ibrohimning o’ziga yagona o’zgarmas borliq-tabiat tuhfa etiladi. Endi men uning o’rniga o’ylov va yer, yozuv bo’lib beraman. Oldingiday haqiqiy gapirish qobiliyatim, gaplarim shu paytgacha og’zaki aytganlarimning zahirasining egasi yoki bir tarafdagi chizig’ini ushlab turgan oxirgi cho’qqi nuqtasi bo’lgan holda, shunga hali ham o’zim boshchilik, egachilik qilaman. Ibrohim ham barcha o’ylovlarining yig’indisi sifatida shu o’ylash uslubi, turi yoki o’ylashning faqatgina o’zining egasi sifatida qaraladi. Lekin shu bu nomlarimiz ostidagi bizlarning zahiralarimiz, uyumlarimiz qorishib, qo’shilishib yoki aralashib har xil nuqtalari bilan almashgandirlar. Xuddiki minus yoki – hamda plyus yoki + o’z hollaricha, o’rinlarida yoki almashinish ma’nosini yo’qotmaslik uchun ajratilishni namoyish qilishib turishibdilar-u, lekin mos ravishda manfiy va musbat sonlar tenglik bilan oqimlarda aralashib ketgandirlar. Ibrohim gaplari orqali menga o’liklarning yerlarini, hududlarini birma-bir tanishtirishni boshlaydi. Men o’ylashim yoki yozuvlarim orqali Ibrohimga insonlarimni birma-bir tanishtiraman. Mening undagi o’ylatish ulushim shu qadar kattaki, meni Ibrohimdan shu borada ajrataolishmaydi. Men shu paytgacha ichimdagilarning mendagi voqea-hodisalarni butkul o’zgarib turishini imkoniyat, vaziyatlarimni sinashlari orqali tushunganman. Shundoqqina endi o’z ishimga istagancha qo’l uraman yoki xohishimga ko’ra bir alohida narsani o’ylayman deganimda ichimdagilar ham, tashqaridagilarim ham darrov kesishadi, ta’sir etishadi yoki aralashishardi. Shundan men borliq-tabiatimdagi voqea-hodisalar mening atrofimda, meni markaz qilgan holda boshqalar tomonidan boshqarilayapti derdim. Borliq-tabiatimda endi nisbiy ravishda bir ishni qilmoqchi bo’lsa, shu nisbatga bog’lgangan holda, nisbiylik yoki vaqt o’zgarmasidanoq boshqa voqea-hodisani yoki fazoni o’zimga, tanamga kiydirishardi yoki olib qo’yishardi. Endi bugunga kelib shuni, diqqatimni sinash yanada eng maksimumga ko’tarildi. Chunki bu boradagi tasodif uchun barcha kurashlarim bilan birga ularning hujumlari yaqqol yagona tarzda ichki zahirada teskarilashish uchun o’z ifodasini topmoqda. Yuzada men hali ham borliq-tabiat bo’lib qolaman, ichkarida esa Ibrohim borliq-tabiat, tevarak-borliq bo’ladi. Xudo endi men uchun oddiy teskarililik, ziddiyat yoki zidlilik bo’lib qolmoqda. Xudo toshning, zarrachaning ikkala tarafidan meni, manoni itarib turadi. U telbalarday o’zini ko’rsatmoqda menga shu paytlar. O’zicha teskarililik qiladida va yana menga qoldirmagan imkoni bo’yicha aql o’rgatadi, mano olib chiqaradi. Shunda mening birdan-bir haqiqiy yo’lim qoladi, men ham teskarililik qilib ikkilanganday o’zimni sezdirishim kerak unga. Shuncha paytdan beri xudoni bunchalikda aniq ushlayolmagan edim. Mana endi juda aniq, ma’lum va teng tushunarli munosabatlarda turibmiz. Xudo uchun aslida men allohman, men uchun haqiqatan u o’zining tanasining qobig’ini yaratish uchun hujayralar yig’ayotgan payg’ambar sanaladi. Shu paytgacha uning aytganlari bo’yicha bilmasimda, noma’lum ravishda bir yo’lda shu oldingi xudo bilan kelishuv olib borardim. Menga bo’lgan oxirgi sabog’i bu – “men aytganimni yoki buyurganimni qilma, teskari ishni, albatta, qil” deyayotgan edi. Endi xudoning payg’ambar yo’lini men tushunadigan bo’ldim. Unga bo’lgan teskari ishimni xudo mano sifatida bilib so’ng o’ziga hujayra qilib olayotgan hisoblangan. Shuning uchun mening bu qilgan teskari ishlarimni ham ikkilantirib qo’yayotgan edi. Xudo o’zini oldindan kelajakda chalkashligini men uchun yechiladigan qilib borayapti. Birinchi teskarililigimga erishdimmi, endi men xudoman. Men yetakchi, yo’lboshchi yoki yo’l ko’rsatuvchi bo’laman. Xudo endi payg’ambar sifatida kim bilan aloqa qilayotganini ham bilmay holi-joniga sig’dirilmay yuriydi. Ishonchimga yoki farishtalarga kelsak, ishonchimni ushlab turib bilishimni sezishim bilanoq shunga qarshi shu eski bo’lib borayotgan xudoning, yangi payg’ambarning aqli ishlab ketadi. Endi ishonch o’yinlarim ham xudoning o’tmish aql ishlashi, o’ylashlari bilan hujayrasi tomonidan aniq qilinib chegarada ushlab turilibdi. Shunday qilib mening o’zimga ham qorong’u ishonch o’yinim sababli o’zboshimcha bo’lishimga chek qo’yildi. Endi faqatgina ma’lum aql doirasida oldindan ma’lum sifatida uyushtiriladigan holda bo’laman. Hech kimning menga ishi bo’lmasa, uyushmasligim yoki oldindan ma’lum qilinmasligim mumkin. Lekin baribir bir jinsli yaxlit tosh sifatida oldindan ma’lum holda ilmu-fan bo’lib hisoblanaman.